...αλλιώς η αγιογραφία του ξεπουλήματος
του Δημήτρη Χρήστου
Με αφορμή την παραχώρηση της έκτασης του παλαιού αεροδρομίου στο Ελληνικό για εμπορικές επενδύσεις, σε συνδυασμό με δημιουργία χώρων πρασίνου και αναψυχής, είχαμε πολλούς διαξιφισμούς. Υπάρχει μια αντίληψη, κυρίως στον χώρο της Αριστεράς, που οτιδήποτε κρατικό μένει κρατικό και δεν πωλείται ή παραχωρείται.
Όμως, ποτέ τα πράγματα δεν είναι άσπρο - μαύρο. Και πάντως, για να καταλήξει κανείς στην τελική κρίση, απαιτούνται πολλές διασταυρώσεις και συγκρίσεις με την πραγματικότητα στην οποία βρισκόμαστε.
Και στην περίπτωση του Ελληνικού η πραγματικότητα βρίσκει τον ιδιοκτήτη της έκτασης χρεοκοπημένο και υποχρεωμένο να λάβει πολύ σκληρά μέτρα για να αποπληρώσει μέρος των χρεών.
Χρεών που δημιουργήθηκαν από την άφρονα πολιτική κυβερνήσεων οι οποίες εξαπατούσαν προκλητικά τους Έλληνες πολίτες. Θυμάστε την ισχυρή Ελλάδα του Σημίτη και τους χλιδάτους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Θυμάστε το "λεφτά υπάρχουν", δισεκατομμύρια, τρισεκατομμύρια του αλήστου μνήμης Γιώργου Παπανδρέου που μετά πήγε στην άκρη της χώρας, στο Καστελόριζο, για να μας ανακοινώσει ότι έρχεται το ΔΝΤ και το Μνημόνιο.
ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ, υποθέτω ότι τα θυμάστε. Και φυσικά, όπως θα κάνατε στη δική σας επιχείρηση ή στον οικογενειακό σας προϋπολογισμό αν έπεφτε έξω, θα περιορίζατε δαπάνες, θα αυξάνατε όπως όλοι τις ώρες εργασίας και θα εξετάζετε αν υπήρχαν ανενεργά περιουσιακά στοιχεία και ακίνητα, την πιθανότητα να πουλήσετε για να εξομαλύνεται τα δανειακά βάρη που σας αναλογούν.
Και αν τα καταφέρνατε και οι δουλειές πήγαιναν πάλι καλά, θα μπορούσατε να επενδύσετε σε κάτι που δεν κάθεται αλλά μπορεί να προσφέρει ένα σημαντικό απαραίτητο εισόδημα. Κοινή λογική είναι, δεν είναι σοφία.
Ο ΧΩΡΟΣ στο Ελληνικό έμενε χωράφι και οι τεράστιες δαπάνες των ολυμπιακών εγκαταστάσεων ρήμαζαν από την αχρησία. Τα πλάνα Σουφλιά για μητροπολιτικό πάρκο έμειναν στα συρτάρια, διότι είχαμε ήδη μπει στον προθάλαμο της κρίσης καθώς η φούσκα είχε κάνει μπαμ. Για τον χώρο έγινε διαγωνισμός επί κυβέρνησης Σαμαρά και το αποτέλεσμα θεωρήθηκε από τους δανειστές ως προαπαιτούμενο της συμφωνίας χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας.
Σε περίπτωση άρνησης αποδοχής του αποτελέσματος θα είχαμε ναυάγιο όλης της συμφωνίας, καθώς τα κράτη θεωρείται πως έχουν συνέχεια και συνέπεια. Να μην ανοίξουμε μεγάλη παρένθεση για το τι σημαίνει χρεοκοπία και έξοδος από την Ευρωζώνη στη σημερινή παγκόσμια ευρωπαϊκή και ελληνική συγκυρία. Κανείς δεν είχε ούτε έχει το δικαίωμα ερήμην της γνώμης του ελληνικού λαού να λάβει τόσο επιπόλαιες αποφάσεις.
ΤΕΛΙΚΑ η σημερινή κυβέρνηση επαναδιαπραγματεύτηκε τη συμφωνία και κατάφερε να αυξήσει θεαματικά την έκταση των κοινόχρηστων χώρων πρασίνου και παράλληλα να κατοχυρώσει ένα σοβαρότατο έσοδο όχι μόνον από το τίμημα της γης, αλλά από τα φορολογικά έσοδα που θα έχει η επένδυση και τις χιλιάδες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν σε όλο το σύμπλεγμα των κατασκευών, όσο κυρίως από τις μόνιμες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν για εμπορικούς και ψυχαγωγικούς σκοπούς.
Θα μπορούσε το κράτος με δικά του χρήματα να φτιάξει και κυρίως να λειτουργήσει ένα παρόμοιο πρότζεκτ; Η πείρα και η ιστορία διεθνώς έχουν αποδείξει πως όχι, δεν θα μπορούσε και ειδικά αυτό, το δικό μας κράτος, με τίποτα.
ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ τώρα την περίπτωση της ιδιωτικοποίησης των 14 περιφερειακών αεροδρομίων. "Ξεπούλημα" είναι ο αυτοματισμός των κόκκινων καρδιναλίων. Ερώτημα: Είχαμε χρήματα για τον αναγκαίο εκσυγχρονισμό και τις επεκτάσεις αυτών των αεροδρομίων που λειτουργούν στις περισσότερο τουριστικές περιοχές της χώρας; Μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε κρατικές διευθύνσεις οι οποίες να είναι σε θέση να διπλασιάσουν την κίνηση στα αεροδρόμια αυτά;
Και πάλι η απάντηση είναι γνωστή. Διότι η γερμανική εταιρεία διαχείρισης αεροδρομίων, η γνωστή Fraport, έχει τεράστια τεχνογνωσία και σημαντικές διασυνδέσεις με τα κυκλώματα του τουρισμού, ώστε να πετύχει διπλασιασμό των αφίξεων στους δικούς της τερματικούς σταθμούς. Και διπλασιασμός αφίξεων σημαίνει και διπλασιασμός του εισερχόμενου τουριστικού συναλλάγματος, που θα διαχυθεί σχεδόν σε όλους τους κλάδους της ελληνικής οικονομίας.
ΚΑΙ, ΤΕΛΟΣ, τι είδους ξεπούλημα είναι αυτό που αυξάνει τα δημόσια έσοδα και δημιουργεί χιλιάδες θέσεις εργασίας; Και αφού ήταν και θα είναι ξεπουλήματα όλες οι συμφωνίες, γιατί οι ξένοι επενδυτές δεν έκαναν ουρά να αγοράσουν τόσο φθηνά τα φιλέτα μας;
Ο διεθνής ανταγωνισμός στον τομέα των επενδύσεων και της ανάπτυξης είναι μεγάλος και σκληρός. Δεκάδες αναπτυσσόμενες και διψασμένες για εργασία και κατανάλωση χώρες έχουν μπει στην μάχη προσφέροντας δελεαστικά κίνητρα για να περάσουν στη σύγχρονη και ανταγωνιστική οικονομία. Και εμείς; Εμείς, όλα μόνοι μας και ας είμαστε πανί με πανί.
ΔΕΝ πάει έτσι το πράγμα. Και η κυβέρνηση της Αριστεράς προσγειώθηκε στη σκληρή εθνική πραγματικότητα ερχόμενη σε επαφή, πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία, με τις κυβερνητικές ευθύνες. Κατανόησε ότι τα παιχνίδια στην πλάτη της χώρας απαγορεύονται. Οι πολίτες εκλέγουν αυτούς που μπορούν να παραγάγουν εθνικό πλούτο και έχουν την τιμιότητα να τον μοιράσουν δίκαια.
Βρισκόμαστε ως έθνος σε κρίσιμη καμπή, με περίεργους γείτονες και πρέπει το ταχύτερο δυνατόν να βγούμε από την κρίση. Και να επαναλάβω για πολλοστή φορά: Εθνική ανεξαρτησία χωρίς οικονομική ανεξαρτησία δεν υπάρχει. Όλα κρατικά λοιπόν και μετά ας μην υπάρχει μία για μισθούς και συντάξεις. Θαυμάσια πολιτική πρόταση.
Η ΑΥΓΗ
του Δημήτρη Χρήστου
Όμως, ποτέ τα πράγματα δεν είναι άσπρο - μαύρο. Και πάντως, για να καταλήξει κανείς στην τελική κρίση, απαιτούνται πολλές διασταυρώσεις και συγκρίσεις με την πραγματικότητα στην οποία βρισκόμαστε.
Και στην περίπτωση του Ελληνικού η πραγματικότητα βρίσκει τον ιδιοκτήτη της έκτασης χρεοκοπημένο και υποχρεωμένο να λάβει πολύ σκληρά μέτρα για να αποπληρώσει μέρος των χρεών.
Χρεών που δημιουργήθηκαν από την άφρονα πολιτική κυβερνήσεων οι οποίες εξαπατούσαν προκλητικά τους Έλληνες πολίτες. Θυμάστε την ισχυρή Ελλάδα του Σημίτη και τους χλιδάτους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Θυμάστε το "λεφτά υπάρχουν", δισεκατομμύρια, τρισεκατομμύρια του αλήστου μνήμης Γιώργου Παπανδρέου που μετά πήγε στην άκρη της χώρας, στο Καστελόριζο, για να μας ανακοινώσει ότι έρχεται το ΔΝΤ και το Μνημόνιο.
ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ, υποθέτω ότι τα θυμάστε. Και φυσικά, όπως θα κάνατε στη δική σας επιχείρηση ή στον οικογενειακό σας προϋπολογισμό αν έπεφτε έξω, θα περιορίζατε δαπάνες, θα αυξάνατε όπως όλοι τις ώρες εργασίας και θα εξετάζετε αν υπήρχαν ανενεργά περιουσιακά στοιχεία και ακίνητα, την πιθανότητα να πουλήσετε για να εξομαλύνεται τα δανειακά βάρη που σας αναλογούν.
Και αν τα καταφέρνατε και οι δουλειές πήγαιναν πάλι καλά, θα μπορούσατε να επενδύσετε σε κάτι που δεν κάθεται αλλά μπορεί να προσφέρει ένα σημαντικό απαραίτητο εισόδημα. Κοινή λογική είναι, δεν είναι σοφία.
Ο ΧΩΡΟΣ στο Ελληνικό έμενε χωράφι και οι τεράστιες δαπάνες των ολυμπιακών εγκαταστάσεων ρήμαζαν από την αχρησία. Τα πλάνα Σουφλιά για μητροπολιτικό πάρκο έμειναν στα συρτάρια, διότι είχαμε ήδη μπει στον προθάλαμο της κρίσης καθώς η φούσκα είχε κάνει μπαμ. Για τον χώρο έγινε διαγωνισμός επί κυβέρνησης Σαμαρά και το αποτέλεσμα θεωρήθηκε από τους δανειστές ως προαπαιτούμενο της συμφωνίας χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας.
Σε περίπτωση άρνησης αποδοχής του αποτελέσματος θα είχαμε ναυάγιο όλης της συμφωνίας, καθώς τα κράτη θεωρείται πως έχουν συνέχεια και συνέπεια. Να μην ανοίξουμε μεγάλη παρένθεση για το τι σημαίνει χρεοκοπία και έξοδος από την Ευρωζώνη στη σημερινή παγκόσμια ευρωπαϊκή και ελληνική συγκυρία. Κανείς δεν είχε ούτε έχει το δικαίωμα ερήμην της γνώμης του ελληνικού λαού να λάβει τόσο επιπόλαιες αποφάσεις.
ΤΕΛΙΚΑ η σημερινή κυβέρνηση επαναδιαπραγματεύτηκε τη συμφωνία και κατάφερε να αυξήσει θεαματικά την έκταση των κοινόχρηστων χώρων πρασίνου και παράλληλα να κατοχυρώσει ένα σοβαρότατο έσοδο όχι μόνον από το τίμημα της γης, αλλά από τα φορολογικά έσοδα που θα έχει η επένδυση και τις χιλιάδες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν σε όλο το σύμπλεγμα των κατασκευών, όσο κυρίως από τις μόνιμες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν για εμπορικούς και ψυχαγωγικούς σκοπούς.
Θα μπορούσε το κράτος με δικά του χρήματα να φτιάξει και κυρίως να λειτουργήσει ένα παρόμοιο πρότζεκτ; Η πείρα και η ιστορία διεθνώς έχουν αποδείξει πως όχι, δεν θα μπορούσε και ειδικά αυτό, το δικό μας κράτος, με τίποτα.
ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ τώρα την περίπτωση της ιδιωτικοποίησης των 14 περιφερειακών αεροδρομίων. "Ξεπούλημα" είναι ο αυτοματισμός των κόκκινων καρδιναλίων. Ερώτημα: Είχαμε χρήματα για τον αναγκαίο εκσυγχρονισμό και τις επεκτάσεις αυτών των αεροδρομίων που λειτουργούν στις περισσότερο τουριστικές περιοχές της χώρας; Μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε κρατικές διευθύνσεις οι οποίες να είναι σε θέση να διπλασιάσουν την κίνηση στα αεροδρόμια αυτά;
Και πάλι η απάντηση είναι γνωστή. Διότι η γερμανική εταιρεία διαχείρισης αεροδρομίων, η γνωστή Fraport, έχει τεράστια τεχνογνωσία και σημαντικές διασυνδέσεις με τα κυκλώματα του τουρισμού, ώστε να πετύχει διπλασιασμό των αφίξεων στους δικούς της τερματικούς σταθμούς. Και διπλασιασμός αφίξεων σημαίνει και διπλασιασμός του εισερχόμενου τουριστικού συναλλάγματος, που θα διαχυθεί σχεδόν σε όλους τους κλάδους της ελληνικής οικονομίας.
ΚΑΙ, ΤΕΛΟΣ, τι είδους ξεπούλημα είναι αυτό που αυξάνει τα δημόσια έσοδα και δημιουργεί χιλιάδες θέσεις εργασίας; Και αφού ήταν και θα είναι ξεπουλήματα όλες οι συμφωνίες, γιατί οι ξένοι επενδυτές δεν έκαναν ουρά να αγοράσουν τόσο φθηνά τα φιλέτα μας;
Ο διεθνής ανταγωνισμός στον τομέα των επενδύσεων και της ανάπτυξης είναι μεγάλος και σκληρός. Δεκάδες αναπτυσσόμενες και διψασμένες για εργασία και κατανάλωση χώρες έχουν μπει στην μάχη προσφέροντας δελεαστικά κίνητρα για να περάσουν στη σύγχρονη και ανταγωνιστική οικονομία. Και εμείς; Εμείς, όλα μόνοι μας και ας είμαστε πανί με πανί.
ΔΕΝ πάει έτσι το πράγμα. Και η κυβέρνηση της Αριστεράς προσγειώθηκε στη σκληρή εθνική πραγματικότητα ερχόμενη σε επαφή, πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία, με τις κυβερνητικές ευθύνες. Κατανόησε ότι τα παιχνίδια στην πλάτη της χώρας απαγορεύονται. Οι πολίτες εκλέγουν αυτούς που μπορούν να παραγάγουν εθνικό πλούτο και έχουν την τιμιότητα να τον μοιράσουν δίκαια.
Βρισκόμαστε ως έθνος σε κρίσιμη καμπή, με περίεργους γείτονες και πρέπει το ταχύτερο δυνατόν να βγούμε από την κρίση. Και να επαναλάβω για πολλοστή φορά: Εθνική ανεξαρτησία χωρίς οικονομική ανεξαρτησία δεν υπάρχει. Όλα κρατικά λοιπόν και μετά ας μην υπάρχει μία για μισθούς και συντάξεις. Θαυμάσια πολιτική πρόταση.
Η ΑΥΓΗ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου