«Τρίτη ηλικία»: Είναι πραγματικά ή δήθεν «χρυσή;»

Ψυχοκοινωνικό πιπεράτο του καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου

Ο γενεσιουργός πυρήνας, ο σπόρος, του σημερινού άρθρου περιεχόταν στο άρθρο μου με τίτλο «Κάποτε ονειρευόμασταν τώρα βιώνουμε πεζότητα» που δημοσιεύθηκε εδώ στον γνωστό αγαπημένο ιστότοπο και είχε προκύψει από τη συζήτηση που έκανα εδώ στη γενέτειρά μου πόλη Κατερίνη αρχικά με τον συμμαθητή και φίλο μου Ανέστη και στη συνέχεια με την μεγάλη παρέα μου (είμαστε συνταξιούχοι άνω των 65 ετών και μάλιστα ένας πέρασε το κατώφλι των 90!... )

«Τρίτη» ηλικία: είναι δήθεν η πραγματικά «χρυσή;»

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

Ο γενεσιουργός πυρήνας, ο σπόρος, του σημερινού μου άρθρου προέκυψε πριν ένα χρόνο και πριν τα αυστηρά lockdown που επέβαλε η Κυβέρνηση τον Μάρτιο του 2020. Γεννήθηκε από τη συζήτηση που είχαμε στην παρέα μου (όλοι είμαστε συνταξιούχοι άνω των 65 αλλά κάτω των 85) με αφορμή την γοργά εξελισσόμενη διεθνώς και πολύ επικίνδυνη ιδιαίτερα για άτομα της τρίτης ηλικίας πανδημία του covid-19. 

Πλατφόρμα SOS για τη διογκούμενη τρίτη ηλικία

Ο παγκόσμιος πληθυσμός γερνάει. Μέχρι το 2050, οι άνω των 60 ετών θα έχουν διπλασιαστεί, από περίπου ένα δισ. σήμερα, σε 2,1 δισ. (από 13% σε 24%). Οι 80 ετών και άνω θα φτάσουν τα 434 από 137 εκατομμύρια.

Η TAΠΕΙΝΩΣΗ της τρίτης ηλικίας

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Υπήρξαν κάποτε οι «προνοµιούχοι» του κράτους πρόνοιας. Ή τουλάχιστον έτσι ήθελε να τους αποκαλεί ο προοδευτικός µας λυρισµός. Τα γερατειά µας ήταν περήφανα και οι υπόλοιποι βάδιζαν προς την τρίτη ηλικία µε το κεφάλι ψηλά αφού, εκτός από την οργάνωση των Ολυµπιακών, η πανίσχυρη Ελλάδα κατάφερε να ανεβάσει και το προσδόκιµο ζωής.

Ηταν αδύναµοι, κι αυτοί που τους διαδέχθηκαν στην τρίτη ηλικία είναι κι αυτοί αδύναµοι. Μόνον που τώρα κανείς δεν µπορεί να τους υποσχεθεί προστασία.