Ο Λάμπρος, ο Αγρινιώτης ο λοχίας, στο Αλβανικό μέτωπο

Επετειακό διήγημα του Καστρινού από μια παλιά αφήγηση Αγγελοκαστρίτη από το Αλβανικό μέτωπο

-Ε ορέ μαύρε Λοχαγέ μου. Κλαίγονταν ο Λάμπρος ο λοχίας του. Nα πού μείναμε οι δυό μας οι τελευταίοι της διμοιρίας. Κι εσύ νεκρός δύστυχε. Αλλά κι' εγώ ζωντανός τάχα - ποιό τ’ όφελος;

Η ΚΑΛΙΑΚΟΥΔΑ Η ΜΑΝΑ

Τούτη τη μεγάλη μέρα της τότε εθνικής συσπείρωσης, πάντα τα τελευταία χρόνια γράφω κάτι από αφηγήσεις που άκουγα μικρός στο χωριό (Αγγελόκαστρο Αγρινίου) για το μεγάλο εκείνο έπος του 40, τότε που ακόμα οι μνήμες ήτανε νωπές, από ανθρώπους που είχανε ζήσει από κοντά τα γεγονότα. 

Ο ΠΕΝΘΙΜΟΣ ΧΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΝΑΣ

Χτυπάει πένθιμα η καμπάνα της Εκκλησίας και του Παντοκράτορα. Είναι μέρα μεγάλη και βαριά η Μεγάλη Παρασκευή... Φορτισμένη μέρα γεμάτη συναισθήματα, μέρα που είτε πιστεύεις είτε όχι, νοιώθεις ότι πλανιέται κάτι άλλο στην ατμόσφαιρα, μια θλίψη, μια μαυρίλα, ένα βάρος...

Ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΨΩΘΗΚΕ ΠΟΤΕ

Ήταν κατάλοιπο της παιδικής μου ηλικίας αυτός ο χαρταετός. Τον είχε σπάσει τότε ο μακαρίτης ο πατέρας μου (θεός σχορέστον) όταν τον είχε βρει ανάμεσα στα δέματα με τον καπνό όπου τον έκρυβα, και ξέσπασε σ’ αυτόν, γιατί του πήραν τσάμπα τότε τον καπνό οι αγιογδύτες οι εμπόροι.

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΪ ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ

Το χωριό μουσκεμένο απ’ άκρη σ’ άκρη συνήθως τέτοια εποχή, έτοιμο να υποδεχτεί τον άρχοντα, τον καινούργιο χρόνο που ερχότανε. Κι έφτανε το βράδυ πια (αλήθεια βραδιάζει γρηγορότερα τις γιορτές;) η ώρα η δωδέκατη της αλλαγής του χρόνου.

Ο ΚΑΛΙΚΑΤΖΑΡΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Για τσιγάρα κατέβηκα στο περίπτερο με την ομπρέλα και τη φόρμα. Χριστούγεννα σήμερα εξ’ άλλου και τα Καφενεία είναι κλειστά.

-Χαχα! τομάρια είναι όλοι πάντα οι άνθρωποι. Χουχουχου γομάρια ήταν και θα είναι,

ΤΟ ΕΧΩ ΚΑΗΜΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΝΑ ΨΑΛΩ

Καλήν ημέραν άρχοντες και κορονοπληγμένοι 

που μες τη καραντίνα σας η αρχοντιά σας μένει, 

εν μέσω περιορισμών εγώ το σκάω πάλι 

για να σας πώ τα κάλαντα που δεν σας είπαν άλλοι.

ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΣ ΤΟΥ ΓΡΟΥΝΙ;

Κοίτα τι μ’ έβαλε απόψε ο διάολος και θυμήθηκα. Τέτοια εποχή παραμονές των Χριστουγέννων στο χωριό συνήθιζαν να σφάζουν τα χοιρινά. Κάθε οικογένεια εκείνα τα χρόνια είχε από ένα γουρούνι.

Πάνε να θάψουν το σκάνδαλο του Μοναστηριού του Αγγελοκάστρου

Μ’ ένα απαράδεκτο βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών που έχει προκαλέσει την οργή των νομικών που έχουν ασχοληθεί με το θέμα, θάψανε την υπόθεση υπεξαίρεσης - μαμούθ άνω του ενός εκατομμυρίου

Ο ΑΪΓΙΩΡΓΗΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ, ΜΕΓΑΛΗ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ

Υπάρχουν κάποια κτίσματα που δεν έχουν να κάνουν με τα υλικά που είναι φτιαγμένα, τις πέτρες, τα τούβλα και τα «ντουβάρια». Έχουν να κάνουν με τις ψυχές και τα συναισθήματα και με το πόσο αναλλοίωτα και ταιριαστά παραμένουν αυτά μέσα στο χρόνο.

ΤΕΛΟΣ ΑΚΡΟΑΣΗ ΘΕΟΥ

Σταυρωμένη Παρασκευή Σήμερα. Η μέρα των νεκρών και των ψυχών.Ο ΠαπαΛάμπρος έπιασε τη σιδερένια κλειδωμένη πόρτα του νεκροταφείου, και την ταρακούνησε με οργή και αγανάκτηση. Έβαλε το χέρι στη βαθιά

Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ

-Γράφεις, γράφεις, γράφεις. Τι διάολο γράφεις συνέχεια; Με ρώτησε ο υιός Λεωνίδας μέσω βιντεοκλήσης λόγω εγκλεισμού. Συνέχεια σου κάνω κλήση κι εσύ δεν απαντάς. 

ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΙΟΣΠΑΡΑΓΜΟΣ

Η παντόφλα σφύριξε σαν πύραυλος πάνω από το κεφάλι μου κι ίσα που πρόλαβα κι έσκυψα να οχυρωθώ πίσω απ’ τη πλάτη του καναπέ προσπαθώντας να ηρεμίσω τον εξαγριωμένο εχθρό. Ο πόλεμος είχε ανάψει

ΚΥΡΙΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΓΙΑ ΕΛΑ ΚΛΑΣΕ ΜΟΥ ΤΟΝ ΠΕΡΔΙΚΟ

Κατέβηκα Σαββατοκύριακο στο Αγγελόκαστρο Αγρινίου και όπως πάντα πήγα στο καφενείο να πιώ ένα ούζο, και ν’ απολαύσω ένα τσιγάρο όπως εδώ και σαράντα χρόνια έκανα με φίλους και συγχωριανούς.

Ο μπαρμπαΑντώνης ο Πανηγυρτζής

Γιορταστικό Διήγημα του Καστρινού

Η μεγαλύτερη στιγμή για το χωριό μας το πανηγύρι. Παμπάλαιο και πασίγνωστο. Σήμα κατατεθέν του Αγγελοκάστρου Αγρινίου. Η καρδιά κι η ψυχή κάθε Αγγελοκαστρίτη η Αυγουστιάτικη τούτη τριήμερη εκδήλωση.

Μεγάλη Τετάρτη, η μέρα της μεγάλης Προδοσίας... ΤΑ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΑΡΓΥΡΙΑ

Μεγάλη Τετάρτη, η μέρα της μεγάλης Προδοσίας... Η μέρα που σύμφωνα με τις γραφές, κάποιος και καθώς όλα τα μετρούσε με μέτρα, νομίσματα και σταθμά, εξαργύρωσε το δικό του μερίδιο «Σωτηρίας» με τριάκοντα αργύρια.. 

Ο ΜΗΤΡΑΡΟΣ (Επετειακό Διήγημα του Καστρινού)

Εκείνα τα δύσκολα τα χρόνια της Τουρκοκρατίας και της σκληρής δοκιμασίας του Ελληνισμού, όπως σ’ όλο το Βιλαέτι των Ρωμιών, έτσι και στο Αγγελόκαστρο Αγρινίου πολλοί δεν άντεχαν να ζουν «τσουτσέκια»

«ΨΧΟΥΣΑΒΒΑΤΟ»

Αποβραδίς το μούσκευε το στάρι η μάνα, έπαιρνε ένα ρόϊδο απ’ το κρεμασμένο δίχτυ στο κατώι, και το ξεσπύριζε σπυρί – σπυρί, κοπάναγε στο «χαβάνι» κανέλα και γαρίφαλο κι έβραζε και ξεφλούδιζε αμύγδαλα να μείνουν ασπρισμένα.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑΤΙΚΗ ΚΑΨΑ

Έριξα το ποτήρι με το νερό και δρόσισα την άσφαλτο, εκείνη από ευγνωμοσύνη τσίριξε σα να μ’ ευχαριστούσε. Ο «κοπρίτης» δίπλα που έκανε πως κοιμόταν δεν έδωσε σημασία. Ώρα καλοκαιρινής πρωινής σπονδής.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ - Ο ΠΕΝΘΙΜΟΣ ΧΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΝΑΣ

Χτυπάει πένθιμα η καμπάνα της Εκκλησίας και του Παντοκράτορα. Είναι μέρα μεγάλη και βαριά η Μεγάλη Παρασκευή... Φορτισμένη μέρα γεμάτη συναισθήματα, μέρα που είτε πιστεύεις είτε όχι, νοιώθεις ότι πλανιέται κάτι άλλο στην ατμόσφαιρα, μια θλίψη, μια μαυρίλα, ένα βάρος...