5η Μαρτίου 2023 είδα «όνειρο θερινής νυκτός!...»

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος*

«Στη ζωή μου», έγραψε ο Νίκος Καζαντζάκης, «οι πιο μεγάλοι μου ευεργέτες στάθηκαν τα ταξίδια και τα ονείρατα...»

     Τη φράση αυτή την βίωσα και τη βιώνω κάθε φορά που ταξιδεύω εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων και κάθε πρωινό που ξυπνάω εδώ στην Πατρίδα ή κάπου στο εξωτερικό και έχω δει ένα ενδιαφέρον όνειρο τη νύχτα που μόλις τέλειωσε. 

Λακωνικό αλλά «Πιπεράτο», του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου

Μας κάνει καλό, Ελληνικό ευλογημένο και καθόλου χειμωνιάτικο, καιρό εδώ και μερικές μέρες και μπροστά μας η «Καθαρά Δευτέρα» ημέρα που σύμφωνα με την Λαϊκή μας παράδοση πετάμε χαρταετούς...

Τα ζήλεψαν τα ύψη τιυ χαρταετού και βάλθηκαν να τα φτάσουν οι τιμές των εδεσμάτων που σχετίζονται με αυτή τη μέρα...

Και σκέφτηκα ο αφελής, τι καλά θα ήταν καθώς έρχονται Εθνικές Εκλογές να φορτώσουμε

Οι ποιητές βλέπουν... με τα της ψυχής τους μάτια! (βίντεο)

Σαν σήμερα Γεννήθηκε ο Τεράστιος Ποιητής μας…ο Οδυσσέας Ελύτης!!!

Οι ποιητές βλέπουν με τα της ψυχής τους μάτια!

Αντιεπιστημονικότητα και Φιλελευθερισμός: Οι δυο όψεις του ιδίου νομίσματος

*Με πρόσφατο παράδειγμα το «κίνημα κατά της μάσκας στα σχολεία», αυξάνεται, όλο και περισσότερο, η μερίδα του κόσμου που λειτουργεΊ βάσει υποκειμενισμού και αντιεπιστημονικότητας.

Γλώσσα του σώματος: μικρά, σημαντικά μυστικά…

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

Το σημερινό κείμενο είναι μια σύντομη αναφορά στη «γλώσσα του σώματος», την οποία παρουσιάζω εκτενέστερα στη διεθνή έκδοση του βιβλίου μου στην αγγλική γλώσσα, το οποίο οι φίλες και οι φίλοι αναγνώστες του blog μπορούν να «κατεβάσουν» ΔΩΡΕΑΝ από το διαδίκτυο χρησιμοποιώντας τον παρακάτω σύνδεσμο:

Αμφιβάλλω

Γεια σου, πιτσιρίκο.
Δεν ξέρω για εσένα, πάντως εγώ αμφιβάλλω για τις παραπάνω οδηγίες και αρνούμαι να τις ακολουθήσω.

Η επιβολή της μοναδικής σκέψης

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
ΟΤΑΝ μπήκαμε στην κρίση του κορωνοϊού και ελήφθησαν τα πρώτα περιοριστικά μέτρα γράψαμε -με κάποιο δισταγμό είναι η αλήθεια -πως αυτό που θα ζήσουμε θα αποτελέσει δοκιμασία για την ελευθερία μας. Αλλά για το καλό μας.

Πόσες φορές μας έχουν πει ηλίθιους, τα τελευταία τριάντα χρόνια;

Ζούμε μια άγρια εποχή. Όχι λόγω του ιού. Αυτός απλά είναι το πρόσχημα να το δούμε, όσοι θέλουμε να το δούμε. Η εποχή είναι άγρια γιατί τώρα αποκαλύπτεται (και) στον περίφημο Δυτικό κόσμο, ότι τελικά η ανθρώπινη ζωή δεν έχει και τόση αξία, όσο πιστεύαμε.

Θυμηθείτε σας παρακαλώ…

του Παναγιώτη Μαυροειδή
Με αφορμή την απαγόρευση κυκλοφορίας από την κυβέρνηση, παρακαλώ, όλοι και όλες, ψάξτε λίγο και ας αναρωτηθούμε σχετικά:

«Απλές» απορίες στην εποχή του κορωνοϊού

Ας μιλήσουμε για την έμπνευση.Ζούμε στην εποχή της εικόνας και μάλιστα της κινούμενης εικόνας. Η μέχρι τώρα διαχείριση της υγειονομικής κρίσης από πλευράς εικόνας είναι η κλασική αντιμετώπιση μιας ταινίας του χόλυγουντ, κατηγορίας βου(Β).

Μια πανδημία δεν είναι και δεν μπορεί να θεωρείται ευλογία!

Tις περίεργες αυτές μέρες, τις μέρες του αναγκαστικού μας αυτοεγκλεισμού, βλέπω να γράφονται κι ακούω να λέγονται διάφορα που με εξοργίζουν. Ένα από αυτά είναι και το περί “ευλογίας” του ιού.

Τι είναι αυτό που ζούμε;

Tι είναι αυτό που ζούμε; Ποιος δεν το έχει σκεφτεί; Ποιος δεν έχει νιώσει σαν εφιάλτη, που ξαφνικά θα λήξει απότομα και τότε θα είναι όλα «όπως πριν», «όλα καλά»;

Σταμάτης Γονίδης: «Κάτι μας κρύβουν»! (βίντεο)

Το τραγούδι του Σταμάτη Γονίδη «Κάτι μας κρύβουν» κυκλοφόρησε το 2017 από την Sonar Music.Προφήτης;Οχι,απλά ένας σκεπτόμενος πολίτης...

Η πανδημία σαν πείραμα-πιλότος - Σκέψεις σε καραντίνα

Προσωπικά, βρίσκω τις συνωμοσιολογίες ενδιαφέρουσες. Καταμαρτυρούν την προσπάθεια του σαστισμένου κοινού νου να αποδώσει σε μια εύλογη ή μη αιτία τα φαινόμενα που δεν έχει πλέον τη δυνατότητα να κατανοήσει και

Πάρος: Τι δεν "κουμπώνει" στο τροχαίο συμβάν της Νάουσας

Σκέψεις με αφορμή το χθεσινό δυστύχημα

Η τραγική είδηση για το χαμό -εξαιτίας τροχαίου δυστυχήματος- δύο νέων ανθρώπων στην Πάρο, άγγιξε επιδερμικά την τοπική μας κοινωνία, αφού τα δύο θύματα δεν είχαν

Δημήτρης Ντόκας: Τούτο το δημοσίευμα τ’ αφιερώνω σε σένα …Με σπαραγμό… Σύντροφε Βαγγέλη…

Ποιο δρομί                 108

      ***

Είδα, έμαθα, πικράθηκα

Χρόνια  έψαξα, μαράθηκα

Λάθη μέτρησα,  μ’ απόγνωση

Μα δε βρήκα, κατανόηση.

ΜΑΥΡΕΣ ΜΕΡΕΣ

Ζούμε μαύρες μέρες! Κατάμαυρες θα ’λεγα!

Όλοι σφυρίζουν κλέφτικα, κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους, κάνουν ότι σε συμπονούν, σε κοιτάνε τάχαμ στα μάτια με οίκτο και συμπόνια, και το αποτέλεσμα; Μηδέν!

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ ΠΡΩΙΝΟ

Μέσα του Μάρτη. Παραμονή αποκριάς. Κάτι «αλανιάρες» μαργαρίτες στο παρτέρι βιαστικές, βάλανε από τώρα τα καλά τους.

Πρόσωπα ασάλευτα στου λιμανιού την προκυμαία

Πρόσωπα ασάλευτα στου λιμανιού την προκυμαία, ενώ τα μάτια τους μεγαλωμένα σαν κρίκοι φωτεινοί, μας παρακολουθούν στη κάθε κίνησή μας.

Τσάι με αφιόνι σε μπιγκιόνι

Τι ζούμε!!! | Τι ζούμε, και δεν πάμε για κούρεμα, γενικώς… | Τι τσάι με αφιόνι σε μπικιόνι* είναι αυτό που πίνουμε; | Να μη δούμε τραγωδία στα εφτά χιλιόμετρα, πέφτουμε με τα μούτρα πάνω στη δυστυχία των ανθρώπων, για να κόψουμε ρετάλια επικοινωνιακής αγωνίας και να τα ανακυκλώσουμε με την τραγικότητα των εικόνων, που περνούν μπροστά από τα μάτια μας, όπως περνά και χάνεται το τοπίο απ’ το παράθυρο ενός τρένου, το οποίο μας τροχοδρομεί από τον οικιακό υπολογιστή, μέχρι το ηδύποτο χασομέρι του τραπεζιού ενός απογεματινού μικρού καφέ, για να εκποιήσουμε βλέμματα και επικοινωνία.