Ιερό Υβρεολόγιο (για τους διαχρονικούς Εφιάλτες και Νενέκους εμπρηστές, πράκτορες και μιζαδόρους..)

Ποίημα του εξοργισμένου μ' αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας ποιητή, συγγραφέα και δημοσιογράφου Δημήτρη Ιατρόπουλου

Αγαπημένες μου κι Αγαπημένοι μου,

έφτασε ο κόμπος πια στο χτένι, δεν αντέχω πλέον, όλες και όλους αυτούς, που καίνε, ξεπουλάνε, συκοφαντούν, ραγιαδίζουν, εδώ και διακόσια χρόνια συνέχεια, τον τόπο μου..

Η γιαγιά Σταυρούλα!

του Δημήτρη Ιατρόπουλου
* Παγκοσμιοποίηση δεν θέλατε μεγαλοτραπεζίτες μου;
Την απόλυτη δύναμη πάνω στον πλανήτη δεν επιζητείτε;
Το παλιό όνειρο της κοσμοκρατορίας, που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει ο Αλέξανδρος, αυτό που πέρασε για λίγο απ το μυαλό του Ιούλιου Καίσαρα και του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, αυτό που ο Χίτλερ κρυφάγγιξε στα πιο απόκρυφα δωμάτια του ανορθόδοξου μυαλού του, αυτό δεν κυνηγάτε εδώ και διακόσια τόσα χρόνια;

* Ε, λοιπόν, σας έχω νέα!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΣ: 5 άντρες δεν υπάρχουν στο ΠΑΣΟΚ;

Γράφει ο Δημήτρης Ιατρόπουλος

Ακούστε Κύριοι! Την ημέρα που θα ψηφιζόταν το μεσοπρόθεσμο στη Βουλή, έστειλα σε καθεμιά και καθέναν σας, εκεί στο ΠΑΣΟΚ, από ένα προσωπικό e-mail, το θυμόσαστε βέβαια:

«Απόψε, πρόκειται να σας γράψει η Ελληνική Ιστορία. Με δυό τρόπους: Είτε με νέκταρ, είτε με σκατά. Η επιλογή είναι δική σας...»

Και εκτός από τον Κουρουμπλή,(που γράφτηκε με νέκταρ ευψυχίας και αληθινής ελληνικής συνείδησης), οι άλλοι όλοι, διαλέξατε τον δεύτερο δυστυχώς τρόπο…

Πριν από κάποιους μήνες επίσης, απευθύνθηκα στις Κυρίες του κόμματός σας, που ψήφισαν το Μνημόνιο, δηλαδή την ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ της Πατρίδας ΜΑΣ. Ώστε τις αφήνω απέξω σήμερα και ζητάω το λόγο από σας.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΣ: «Είστε ξεφτίλες!»

Ποιος μικροαστικός σεισμός ταρακούνησε ωφελιμιστικά την κρανιακή σας κάψα, ω «πνευματικοί άνθρωποι» αυτής εδώ της πατρίδας, (αν τη θεωρείτε ακόμα πατρίδα την Ελληνίδα Γη) και το βουλώσατε;

Ποιος υπαρξιακός πανικός σας πέταξε στην άκρη των γεγονότων, την ώρα ακριβώς που Εσείς, πρώτες και πρώτοι, έπρεπε να μιλήσετε, να εκραγείτε, να ειδοποιήσετε, να οδηγήσετε;

Ποιος μίζερος λογαριασμός ατομικού μικροσυμφέροντος, άραξε μπροστά απ το χαρτί σας, το τελάρο σας, την κινηματογραφική σας μηχανή, τον υπολογιστή σας, το καμαρίνι σας, το βεστιάριό σας, τα σενάριά σας, τα θεατρικά σας έργα, τα αδημοσίευτα ή δημοσιευμένα σας ποιήματα, τα χίλια μύρια καλλιτεχνικά και πνευματοειδή σας τερτίπια, με τα οποία τόσα χρόνια ισχυρίζεστε ότι παράγετε πολιτισμό;

Που είναι η φωνή σας μωρέ; Πού είναι ο Λόγος σας, γραφτός, προφορικός, έστω κι ένας απλός Λόγος της Τιμής δεν χτύπησε την πόρτα της μαραγκιασμένης σας ψυχής, όπως θα σας έλεγε αν ζούσε ακόμα ο Σεφέρης;

Μια φούχτα άνθρωποι μείναμε μονάχοι μας, δε λέω ονόματα, τα ξέρουν όλοι πια, μια φούχτα κλαρίτες ξεμείναμε, με την κάπα μας κρεμασμένη στην αλυγαριά, να σύρουμε φωνή.