Επιβάλουν με νόμο την πολιτιστική κατοχή της Ελλάδας από τους Τούρκους
Διαβάστε εδώ το Α' μέρος των αποκαλύψεων για το ίδρυμα Αττατούρκ που στρατολογεί πράκτορες στα νησιά του Αιγαίου
Γράφει ο Λάζαρος Ελευθεριάδης
στους aegeantimes.gr
«οι μη οργιζόμενοι εφ` οις δει, ηλίθιοι δοκούντες είναι»
όσοι δεν οργίζονται γι’ αυτά που πρέπει, μάλλον είναι ηλίθιοι.
(Αριστοτέλης)
Δανειζόμενος τον τίτλο του σημερινού άρθρου από την ρήση του Πλάτωνος, συνειδητοποιώ πλέον, ότι η χρεοκοπία δεν διαθέτει μόνο οικονομική υφή, αλλά είναι πολιτική, ηθική, κοινωνική και κυρίως θεσμική.
Σήμερα στην χώρα μας εφαρμόζεται ο ίδιος αντιλαϊκός μονόδρομος «Πολιτική αύξησης των φόρων, περιστολή των δαπανών και «διαπραγματεύσεις» για συμβιβασμούς».
Και όλα αυτά, δεν γίνονται για να βοηθήσουν τον «κοσμάκη», αλλά για τους πλούσιους, οι οποίοι θα γίνουν πλουσιότεροι, καθώς και για τις τράπεζες, οι οποίες θα τους εξυπηρετήσουν, διαχειριζόμενες την υπεραξία της εργασίας του, δηλ. τον πλούτο, με την «ανάλογη» αντιπαροχή τους.
Από τις 14 Οκτωβρίου 1890 έως 18 Φεβρουαρίου 1892, η κυβέρνηση του Θεόδωρου Δηλιγιάννη θα εγκαταλείψει την θέση της για «συμβιβασμό» με τους ξένους δανειστές, και θα υποστηρίξει «την εις το ακέραιον εκτέλεσιν των υποχρεώσεων του Έθνους», θα ακολουθήσουν οι γνωστές «δημοσιονομικές κορώνες».
Μήπως σας θυμίζει κάτι, η συγκριμένη αναφορά-ατάκα ;;;
Διαβάστε εδώ το Α' μέρος των αποκαλύψεων για το ίδρυμα Αττατούρκ που στρατολογεί πράκτορες στα νησιά του Αιγαίου
Γράφει ο Λάζαρος Ελευθεριάδης
στους aegeantimes.gr
«οι μη οργιζόμενοι εφ` οις δει, ηλίθιοι δοκούντες είναι»
όσοι δεν οργίζονται γι’ αυτά που πρέπει, μάλλον είναι ηλίθιοι.
(Αριστοτέλης)
Δανειζόμενος τον τίτλο του σημερινού άρθρου από την ρήση του Πλάτωνος, συνειδητοποιώ πλέον, ότι η χρεοκοπία δεν διαθέτει μόνο οικονομική υφή, αλλά είναι πολιτική, ηθική, κοινωνική και κυρίως θεσμική.
Σήμερα στην χώρα μας εφαρμόζεται ο ίδιος αντιλαϊκός μονόδρομος «Πολιτική αύξησης των φόρων, περιστολή των δαπανών και «διαπραγματεύσεις» για συμβιβασμούς».
Και όλα αυτά, δεν γίνονται για να βοηθήσουν τον «κοσμάκη», αλλά για τους πλούσιους, οι οποίοι θα γίνουν πλουσιότεροι, καθώς και για τις τράπεζες, οι οποίες θα τους εξυπηρετήσουν, διαχειριζόμενες την υπεραξία της εργασίας του, δηλ. τον πλούτο, με την «ανάλογη» αντιπαροχή τους.
Από τις 14 Οκτωβρίου 1890 έως 18 Φεβρουαρίου 1892, η κυβέρνηση του Θεόδωρου Δηλιγιάννη θα εγκαταλείψει την θέση της για «συμβιβασμό» με τους ξένους δανειστές, και θα υποστηρίξει «την εις το ακέραιον εκτέλεσιν των υποχρεώσεων του Έθνους», θα ακολουθήσουν οι γνωστές «δημοσιονομικές κορώνες».
Μήπως σας θυμίζει κάτι, η συγκριμένη αναφορά-ατάκα ;;;