Με το τουφέκι και την πένα στη «φωτιά» του Γράμμου - Λογοτέχνες μαχητές του ΔΣΕ (βίντεο)

Παράλληλα με την μεγάλη έκθεση φωτογραφικού και αρχειακού υλικού, καθώς και αντικειμένων μαχητών του ΔΣΕ, την παρουσίαση νέων εκδόσεων, την κυκλοφορία του cd με τα τραγούδια του ΔΣΕ, την έκθεση εικαστικών μαχητών του ΔΣΕ κλπ. ένα μεγάλο μέρος των πολιτιστικών εκδηλώσεων του 42^ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή ήταν αφιερωμένο στα 70 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ).

Φωτορεπορτάζ από την εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον Κώστα Πουρναρά (Μπόση) στην Ανέζα Άρτας

Επιμέλεια: Οικοδόμος

Με μαζική συμμετοχή και σε κλίμα συγκίνησης πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 23 Γενάρη 2016 στην Ανέζα Άρτας η εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον κομμουνιστή δάσκαλο και λογοτέχνη Κώστα Πουρναρά (Μπόση), που διοργάνωσαν ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Νομού Άρτας, ο Σύλλογος Γυναικών Αμβρακικού και το ηλεκτρονικό περιοδικό ΑΤΕΧΝΩΣ.

Το απόγευμα η εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον ΚΩΣΤΑ ΠΟΥΡΝΑΡΑ (ΜΠΟΣΗ) στην Ανέζα Αρτας

Σήμερα ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΓΕΝΑΡΗ 2016, στις 6 το απόγευμα, στην ΑΝΕΖΑ ΑΡΤΑΣ, στο παλιό Δημοτικό Σχολείο (δίπλα στην εκκλησία), τιμούμε τον αγωνιστή δάσκαλο και λογοτέχνη Κώστα Πουρναρά (Μπόση).

Το ΣΑΒΒΑΤΟ 23 Γενάρη η εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον ΚΩΣΤΑ ΠΟΥΡΝΑΡΑ (ΜΠΟΣΗ): το δάσκαλο, το συγγραφέα, τον αγωνιστή

Το ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΓΕΝΑΡΗ 2016, στις 6 το απόγευμα, στην ΑΝΕΖΑ ΑΡΤΑΣ, στο παλιό Δημοτικό Σχολείο (δίπλα στην εκκλησία), τιμούμε τον αγωνιστή δάσκαλο και λογοτέχνη Κώστα Πουρναρά (Μπόση).

Εκδήλωση τιμής και μνήμης - ΚΩΣΤΑΣ ΠΟΥΡΝΑΡΑΣ (ΜΠΟΣΗΣ): ο δάσκαλος, ο συγγραφέας, ο αγωνιστής

Το ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΓΕΝΑΡΗ 2016, στις 6 το απόγευμα, στην ΑΝΕΖΑ ΑΡΤΑΣ, στο παλιό Δημοτικό Σχολείο (δίπλα στην εκκλησία), τιμούμε τον αγωνιστή δάσκαλο και λογοτέχνη Κώστα Πουρναρά (Μπόση).

ΑΗ ΣΤΡΑΤΗΣ 1941 – Χριστούγεννα με το θάνατο

Έργο του Γ. Φαρσακίδη

Περνούμε τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων. Ζώα, πατάτες, σχέδια, ελπίδες, όλα κουρνιαχτός και στάχτη. Εκατόν τριάντα άνθρωποι στα χέρια δύο εγκληματιών, του καλόγηρου και του αστυνόμου. Δυο οκάδες κριθαρίσιο αλεύρι φτιάξαμε κουρκούτι τη μέρα πού γεννήθηκε η αγάπη για τους χριστιανούς και φάγαμε τόσοι άνθρωποι. Μια γραμμή από σκελετούς βαδίζουμε, άλλοι μπροστά κι άλλοι πίσω για το θάνατο. Κυλούσαμε μέσα σε μια κόλαση κι απ' τον ένα κύκλο τον άσχημο περνούσαμε στον άλλο. Το χειρότερο! Έξω διαβολόκαιρος. Κρύο φαρμάκι. Οι αγέρηδες δυνατοί και τσουχτεροί πέφτανε με δύναμη πάνω στον ξερόβραχο σαν να 'θελαν να τον ξεθεμελιώσουν.

Η θάλασσα ασπρογάλαζη, φοβερή μούγκριζε, έτρεχε σαν δαιμονισμένη απ' τη Λήμνο προς τα ξερονήσια και τη Σκύρα. Χτυπούσε με λύσσα σ' ένα κάβο, απέναντι απ' το χωριό, στη γωνιά του Λένιν (έτσι βγάλανε τον κάβο οι εξόριστοι), το νερό σηκωνότανε οργιές στον αέρα. Γινότανε αχνός, έκρυβε τη γη. Νόμιζες πως το υγρό στοιχείο βάλθηκε να τον ξεριζώσει. Να σαρώσει εκείνο το εμπόδιο και ύστερα λεύτερο να παίξει, να τρέξει προς το νοτιά. Λεπτούτσικα, μολυβένια σύννεφα τρέχανε στον απέραντο ουρανό, λες και παίζανε κυνηγητό με τα κύματα. Κουβαράκια-κουβαράκια μαζεμένοι κάτω απ' τα σκεπάσματα. Η σκέψη ξεπερνούσε την πείνα. Τρυπάνι μυτερό πού έφερνε πόνο, απογοήτευση. Έτρεχε, γύριζε, έκλωθε στο ίδιο πρόβλημα. «Τι θα γίνουμε; Θα πεθάνουμε, αλλά πότε και με τι μαρτύρια;»