Ήρθ΄ ένας καβαλλάρης μέσα στη νυχτιά...

Τούτο το καλοκαίρι, τούτη η άνοιξη 

ποτές να μην ερχόταν, να μην έφτανε. 

Γιατ΄ ήρθ΄ ένας αγέρας, ένας σίφουνας 

Αναστάσιμο Μνημόσυνο

Για τους πεσόντες στην κατοχή Αγρινιώτες και για όλους τους Ρωμιούς - θύματα του ναζισμού

Τόπος ιερός, εδώ που οι αντίχριστοι ξανασταύρωσαν το Χριστό και την Ελλάδα,
κ' είταν Παρασκευή Μεγάλη, 14 του Απρίλη,

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΦΥΛΟΥ

Μία βδομάδα έλειψα
από τη γειτονιά μου
τα πάνω κάτω ήρθανε
Χριστέ και Παναγιά μου!

Ο ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΚΑΛΠΑΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΡΗΜΑΖΕΙ

Πρώτη Σεπτέμβρη σήμερα, τέλος η παραλία,
ξανά μες της πρωτεύουσας τα αισχρά τα μεγαλεία.

Στου μπαλκονιού την ερημιά, φυλάω Θερμοπύλες,

Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΕΙΝΑΙ ΗΛΙΘΙΕ

Κότα που πάει και ξύνεται στης αλεπούς το δόντι
σίγουρα απ’ το σβέρκο της θα λείψουν δέκα πόντοι.

Κι αρνί που μέσα στη φωλιά των λύκων ξεροβήχει
κατά πολύ χειρότερη τον περιμένει τύχη.

Όταν η αδικία γίνεται στίχος

Ποίημα,άρθρο-καταγγελία, της Θεοδωροβίας Πλακά

Αλέξη βάρα τα νταούλια, βάρα και τον ζουρνά, 
τίποτα δεν σώζει πια την "πρώτη φορά αριστερά"!
Πάνε οι συντάξεις, πάνε τα ασφαλιστικά, 
πάνε οι επιχειρήσεις και τα μαγαζιά,
πάει και ή πάταξη της πάσης φύσεως διαφθορά.

Ο ΜΠΟΓΙΑΣ

Σπαθιά καταπίνει, λυγίζει τ’ ατσάλια

και λέει πως τον σέβεται ο Ευρωπαίος,

τρώει σπασμένα γυαλιά από μπουκάλια

κι όλους μας έχει γραμμένους στο πέος.

Καλοκαίρι- Χειμώνα γεμίζει μια τσάντα

κι όπου αεροδρόμιο κι όπου λιμάνι,

να βρει κάποιο μέρος να κάνει λεζάντα

με το κατεστημένο έτσι λέει τα βάνει.

Πηδάει το λαό του κι αυτοί δε μιλάνε

κι ας μην έχει μείνει αίμα μια στάλα,

και γύρω οι μαλάκες να χειροκροτάνε

λες κι όλοι φωνάζουνε θέλουμε κι άλλα.

Και πάντοτε βρίσκεται σε κάποιο γεύμα

και γύρω χορτάτο ένα τσούρμο λαμόγια,

μας λέει πως βαδίζω εγώ κόντρα στο ρεύμα

χορτάσαμε ψέματα μπλα-μπλά κι όλο λόγια.

Κι εγώ να πηδιέμαι να γεμίσω ένα πιάτο

αν περισσέψει ποτέ απ’ τα λαμόγια,

που βίβα κορόιδα μας λεν κι άσπρο πάτο.

Η πόρνη η χώρα δεν έχει ένα ΜΠΟΓΙΑ;

Καστρινός

ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΠΛΑΝΟΥΣ

ΣΤΟΥΣ  ΛΑΟΠΛΑΝΟΥΣ

                                           
Φτάσατε την Ελλάδα στο απροχώρητο 
μ' ανίατη απόγνωση μας έχετε κεντήσει 
μας κάτσατε στο σβέρκο με τρόπο αφόρητο 
κι έχετε την ψυχή μας φρικτά λεηλατήσει. 


Πάτε να επιβάλετε αισχροί πολιτευτές 
σ' ένα λαό ολόκληρο στερνό σιωπητήριο. 
Τρυγάτε τη ζωή μας, μοβόροι  πειρατές 
και για τη μετανάστευση εκδίδεται εισιτήριο. 


Αιώνιες συνυπάρξεις θηρίων και φιδιών 
ακόμα κι όταν έρπετε βγάζετε δυσωδία,    
δεν σας εγγίζει άθλιοι η θλίψη των παιδιών 
στις πλάτες μας επάνω παίζεται τραγωδία.  


Σε λαομίσητη βουλή πουλάτε νταηλίκι 
κι απ' το λαό ζητάτε να επιδείξει φρόνηση, 
μα δεν περνάει άλλο φτηνό νταβατζιλίκι 
όλοι σας βλέπουν τώρα με περιφρόνηση.

Ανάλγητοι, τυχάρπαστοι, πολιτικοί ρουφιάνοι   
σας καταγγέλλω διαρκώς  αδίστακτα πορνεία. 
Έφτασε πια το τέλος σας τραμπούκοι λαοπλάνοι 
σας καρτεράει  ο λαός στημένος στην πλατεία.

Καστρινός

Καλή Ανάσταση!!!

Εμείς που πήραμε, την έγνοια μονοκιάλι
Κι αλλάξαμε της μοναξιάς, νωρίς, σταθμούς
Στο σταυροδρόμι της ζωής, βγήκαμε πάλι
Να δούμε ξάστερους, στο μέλλον, ουρανούς.

Εμείς ψηλά κρατάμε, τις αξίες
Εμείς παλεύουμε για λευτεριά
Εμείς που πάντα κάνουμε θυσίες
Εμείς θα φέρουμε την ξαστεριά!

Καλή Ανάσταση συμΠατριώτες!
Καλή Ανάσταση σε σας Έλληνες της Διασποράς!!
Καλή Ανάσταση …σ’ όλους τους Λαούς της Γης!!!

Δημήτρης Ντόκας

http://prototypia.blogspot.com/

Πεταλούδες...

Γράφει ο Gianapo

Νύχτα.
Απόψε ο θάνατος έστησε καρτέρι.
Στην άκρη του χωριού ο Υιός Θεού κάνει την εμφάνιση του.
Βαδίζει μόνος και δείχνει να χαμογελάει.
Ο θάνατος τον βλέπει και σηκώνει το δρεπάνι του.
Εκείνος ατάραχος συνεχίζει την πορεία του.
Τριάντα τρία βήματα τον χωρίζουν απ' την αιωνιότητα.
Όσα και τα χρόνια της μέχρι σήμερα ζωής του.
Ξαφνικά κοντοστέκεται.

Ίσως να αντιλήφθηκε το θανατηφόρο καρτέρι.
Δυο πεταλούδες πετούν προς το μέρος του.
Προσγειώνονται με χάρη στην άκρη του χεριού του.
Ο θάνατος σε περιμένει στην άκρη του δρόμου ψιθυρίζει η μία.
Έχει ήδη σηκώσει το δρεπάνι του φωνάζει η άλλη.
Ο Ιησούς τους χαμογελάει με νόημα.
Μη φοβάστε για εμένα τους λέει.
Ο χάρος είναι υπηρέτης του πατέρα μου.
Εκείνος τον έστειλε, κι έχει τον λόγο του.
Ίσως κάποιος να αμφισβήτησε την απόλυτη κυριαρχία του.
Πρέπει λοιπόν να αποδείξει την παντοδυναμία του.
Απόψε θα νικήσει τον θάνατο.
http://saktsak.blogspot.com

στον άσωτο…

του παπα-Ηλία

Άδεια ψυχή κι άδεια καρδιά!…
Που την περιουσία σου άσωτα σπατάλησες την τόση…
Και ζητιανεύεις μάταια στης ασωτείας την ερημιά…
Εκεί, όπου, κανείς και τίποτε δεν έχει να σου δώσει!

“Καλότυχοι” αυτοί, που στον παμπόνηρο καιρό
Μπόρεσαν τη συνείδησή τους να τη στραγγαλίσουν…
Και σαν γουρούνια μες στο βούρκο
Της προδοσίας και τοκογλυφίας
Κολυμπούν το βρωμερό….
Κι αδιάκοπα μες σε λαγούμια και υπόγειες στοές
Συνωμοτούν
Πώς τις ψυχές και τις ζωές ανθρώπων και λαών
να διαγουμίσουν…

Και “τρισαλίμονο” σε σένα το “δειλό”!
Που στης συνείδησής σου μπλέχτηκες τα βρόχια….
Και σπαρταράς σαν ψάρι έξω απ’ το νερό…

Άμποτε να ’σουν δούλος ταπεινός!
Στα πατρικά σου υποστατικά
Και στα μετόχια…

http://papailiasyfantis.wordpress.com

Αναστάσιμο Μνημόσυνο

Για τους πεσόντες στην κατοχή Αγρινιώτες και για όλους τους Ρωμιούς - θύματα του ναζισμού


Τόπος ιερός, εδώ που οι αντίχριστοι ξανασταύρωσαν το Χριστό και την Ελλάδα,
κ' είταν Παρασκευή Μεγάλη, 14 του Απρίλη,
και κει που η γης ανάβρυζε κρινάκια, παπαρούνες χαμομήλια για το Πάσχα
σκάφτηκαν τάφοι και στους τάφους δε χωρούσαν οι λεβέντες,
και μες στα σπλάχνα δε χωρούσε τόσος πόνος.

Κι' είταν το Αγρίνι ολάκερο ένας Επιτάφιος μ' όλα του τα κεριά σβησμένα
Κι αντίς καμπάνες απ' τον όρθρο ως το σπερνό, ντουφεκιές ακούγονταν,
κ' οι κρεμασμένοι σάλευαν σαν καβαλάρηδες του ανέμου κ' έφευγαν πάνω
απ' το χρόνο
και μες στο απόβροχο, τη νύχτα της Ανάστασης, τ' άστρα που βγήκανε,
λάμψη δεν είχαν
κ' είτανε τ' άστρα σα βρασμένο στάρι για τα κόλλυβα των σκοτωμένων,
στάρι πιτσιλισμένο μαύρη ζάχαρη, μαύρη σταφίδα, μαύρο ρόϊδι,
και στις αυλές, την άλλη μέρα, αντίς αρνιά να ψήνονται, τραγούδια ν΄αντηχούνε,
κ' ήλιοι τα πορτοκάλια, μες απ' τα πλυμένα φύλλα, να φωτίζουν του
χορού τις δίπλες,
μουγκός ο θρήνος και μουγκή η κατάρα πνίγονταν μες στης σκλαβιάς το μαύρο φόβο,

'Αϊ, μανάδες Αγρινιώτισσες, τι μαύρο πουν' το μαύρο χρώμα,
η μαύρη νύχτα και το μαύρο σας σταυροδετό τσεμπέρι,
το κυπαρίσσι της σιωπής στο μαύρο κορφοβούνι
ως και της λεμονίτσας τ' άσπρα λουλουδάκια μαύρισαν κ' εκείνα
ως και το κόκκινο αίμα των παιδιών σας μαυρολογούσε πάνω στα λιθάρια.

'Αϊ, μανάδες Αγρινιώτισσες, μαύρος καημός που βόσκησε τα φύλλα της καρδιάς σας,
όμως το γαίμα των παιδιώνε σας βγαίνει πάνω απ' το μαύρο
κόκκινο της θυσίας, της αγρύπνιας κόκκινο,
κόκκινο της αυγής και της ελπίδας,
το κόκκινο της λευτεριάς, κόκκινο κατακόκκινο.

Βάφει τ' αυγά της νέας Λαμπρής και του μπαξέ σας τα τριανταφυλλάκια,
βάφει και τα πουκαμισάκια τους τα τρυπημένα από τα βόλια
και τα πουκαμισάκια τους πλατειές σημαίες αγερολάμνουν
κ' οι νιοι λεβέντες τα κρατούν και παν μπροστά στην ιστορία.

Και νάτοι ολόμπροστα, να ο Χρήστος, κι ο Αβραάμ, νάτος κι ο Πάνος,
Νάτος κι ο κάπταν Λίας, να κι ο Πάσχος, 19 χρονώ παλληκαράκι,
νάτοι οι 120 Αγρινιώτες μπρος στην μάντρα της Αγιά Τριάδας,
να κ' οι 55 εκεί στο σταυροδρόμι που περνάει το τραίνο
Αγρίνι-Μεσολόγγι, φορτωμένο μήλα,
να κ' οι 200 της Πρωτομαγιάς στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής με τις
αγριομολόχες,
να το προσφυγολόι της Κοκκινιάς με τα μεγάλα δαφνοκλάδια της Δημοκρατίας
να και το Δίστομο, το Κούρνοβο, και τα Καλάβρυτα με τα κομμένα σπίτια,
νάτος κι ο Γοργοπόταμος- με το γιοφύρι του σαν κόκκινο άλογο ορθωμένο,
να κ' οι αγωνιστές του21
και οι άλλοι πριν, κ' οι άλλοι μετά,
παιδιά μας, τα παιδιά μας με σημαίες μεγάλες.

Μπροστά, μπροστά, κατάμπροστα,
μέσα στο φως που πρόβαλε μεγάλο απ' τις πληγές τους,
μπροστά, μπροστά, φωνάζοντας:
εκεί που η Λευτεριά ανατέλλει απ' το αίμα μας, θάνατος δεν υπάρχει.

Λοιπόν μην κλαίτε μάνες Αγρινιώτισσες, θάνατος δεν υπάρχει
μόνο τα χέρια δώστε, αδέλφια μου, να βασιλέψει ειρήνη,
ν' ανθίσει γέλιο στις ματιές, να λάμψει ο κόσμος όλος,
κι όλος ο κόσμος μια φωνή να τραγουδήσει: Ειρήνη, Ειρήνη, Ειρήνη.

Αθήνα, 4 V 80
Γιάννης Ρίτσος


Σημ:Ηταν Μεγάλη Παρασκευή του 1944 που οι ναζί εκτέλεσαν 120 πατριώτες στο Αγρίνιο,πίσω από το ιερό της Αγίας Τριάδας.Για την πιο μαύρη Μεγάλη Παρασκευή στην ιστορία του Αγρινίου και της Ελλάδας θα γράψουμε εκτενώς ανήμερα της θλιβερής επετείου στις 14 Απριλίου.