Η ιστορική μάχη της Κοκκινιάς 5 έως 8 Μάρτη του 1944

Το 1944 βρίσκει την Αντιστασιακή δράση του λαού της Αθήνας και του Πειραιά σε άνοδο, οι κάτοικοι των συνοικιών οργανώνονται μαζικά στο ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και την ΕΠΟΝ. Οι Γερμανοί κατακτητές και η δωσίλογη

80 χρόνια από το Μπλόκο της Κοκκινιάς, στις 17 Αυγούστου 1944 (Δείτε ντοκιμαντέρ)

Σαν σήμερα στην  Κοκκινιά εκτελέστηκαν 176 άνθρωποι!

Δεν υπάρχει Ελληνική πόλη ή χωριό που να μην έχει υποστεί τις θηριωδίες των γερμαναράδων κατακτητών,με τη βοήθεια των ελλήνων ταγματασφαλιτών.Το Αγρίνιο,το Δίστομο,η Καισαριανή,η Κάνδανος,τα Καλάβρυτα,το Κομμένο και τόσα άλλα....

17 Αυγούστου 1944. Λίγο μετά τις 2.00 τα ξημερώματα, δεκάδες γερμανικά οχήματα, καμιόνια, μοτοσυκλέτες, μπλοκάρουν όλους τους δρόμους που

Πέθανε η πρώην βουλευτής του ΚΚΕ Βέρα Νικολαΐδου

Πέθανε σήμερα το πρωί η Βέρα Νικολαΐδου, η οποία υπήρξε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για 18 χρόνια,πρώην βουλευτής του κόμματος για τρεις περιόδους και Δήμαρχος Κοκκινιάς.

74 χρόνια από το Μπλόκο της Κοκκινιάς στις 17 Αυγούστου 1944 (Δείτε ντοκιμαντέρ)

Δεν υπάρχει Ελληνική πόλη που να μην έχει υποστεί τις θηριωδίες των γερμαναράδων κατακτητών,με τη βοήθεια των ελλήνων ταγματασφαλιτών.Το Αγρίνιο,το Δίστομο,η Καισαριανή,τα Καλάβρυτα,το Κομμένο και σαν σήμερα η  Κοκκινιά,όπου εκτελέστηκαν 176 άνθρωποι!

17 Αυγούστου 1944. Λίγο μετά τις 2.00 τα ξημερώματα, δεκάδες γερμανικά οχήματα, καμιόνια, μοτοσυκλέτες, μπλοκάρουν όλους τους δρόμους που

73 χρόνια από το Μπλόκο της Κοκκινιάς στις 17 Αυγούστου 1944 (Δείτε ντοκιμαντέρ)

Δεν υπάρχει Ελληνική πόλη που να μην έχει υποστεί τις θηριωδίες των γερμαναράδων κατακτητών,με τη βοήθεια των ελλήνων ταγματασφαλιτών.Το Αγρίνιο,το Δίστομο,η Καισαριανή,τα Καλάβρυτα,το Κομμένο και σαν σήμερα η  Κοκκινιά,όπου εκτελέστηκαν 176 άνθρωποι!

17 Αυγούστου 1944. Λίγο μετά τις 2.00 τα ξημερώματα, δεκάδες γερμανικά οχήματα, καμιόνια, μοτοσυκλέτες, μπλοκάρουν όλους τους δρόμους που οδηγούν στον Πειραιά, περικυκλώνοντας όλες τις περιοχές γύρω από την Κοκκινιά. Μανιάτικα, Κερατσίνι, Κορυδαλλός, Ρέντη, Δαφνί, Αιγάλεω, Φάληρο. 

1944: Το Μπλόκο της Κοκκινιάς

17 Αυγούστου 1944. 72 χρονια πριν, σαν σήμερα, γράφτηκε με το αίμα 315 πατριωτών η ιστορία της «Μάντρας». Ηταν χαράματα Παρασκευής. 

Πριν ακόμα διαλυθεί το σκοτάδι η Κοκκινιά βρέθηκε κυκλωμένη απ’ όλες τις μεριές.

72 χρόνια από το Μπλόκο της Κοκκινιάς στις 17 Αυγούστου 1944

Δεν υπάρχει Ελληνική πόλη που να μην έχει υποστεί τις θηριωδίες των γερμαναράδων κατακτητών,με τη βοήθεια των ελλήνων ταγματασφαλιτών.Το Αγρίνιο,το Δίστομο,η Καισαριανή,τα Καλάβρυτα,το Κομμένο και σαν σήμερα η  Κοκκινιά,όπου εκτελέστηκαν 176 άνθρωποι!

17 Αυγούστου 1944. Λίγο μετά τις 2.00 τα ξημερώματα, δεκάδες γερμανικά οχήματα, καμιόνια, μοτοσυκλέτες, μπλοκάρουν όλους τους δρόμους που οδηγούν στον Πειραιά, περικυκλώνοντας όλες τις περιοχές γύρω από την Κοκκινιά. Μανιάτικα, Κερατσίνι, Κορυδαλλός, Ρέντη, Δαφνί, Αιγάλεω, Φάληρο. 

71 χρόνια από το μπλόκο της Κοκκινιάς

Λίγο πριν από την απελευθέρωση από τους Γερμανούς, στην Κοκκινιά, γράφηκε μία από τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας μας

Γράφει ο Κωστής Χριστοδούλου

Κοκκινιά. Πέμπτη 17 Αυγούστου 1944

Κοντά στις 2:30 το πρωί ξεκινά το δράμα της ομαδικής σφαγής που θα ακολουθήσει όταν ανέβει ο ήλιος ψηλά. 

70 χρόνια από το Μπλόκο της Κοκκινιάς στις 17 Αυγούστου 1944

Δεν υπάρχει Ελληνική πόλη που να μην έχει υποστεί τις θηριωδίες των γερμαναράδων κατακτητών,με τη βοήθεια των ελλήνων ταγματασφαλιτών.Το Αγρίνιο,το Δίστομο,η Καισαριανή,τα Καλάβρυτα,το Κομμένο και σαν σήμερα η  Κοκκινιά,όπου εκτελέστηκαν 176 άνθρωποι!

17 Αυγούστου 1944. Λίγο μετά τις 2.00 τα ξημερώματα, δεκάδες γερμανικά οχήματα, καμιόνια, μοτοσυκλέτες, μπλοκάρουν όλους τους δρόμους που οδηγούν στον Πειραιά, περικυκλώνοντας όλες τις περιοχές γύρω από την Κοκκινιά. Μανιάτικα, Κερατσίνι, Κορυδαλλός, Ρέντη, Δαφνί, Αιγάλεω, Φάληρο. 

Ώσπου να λήξει η απαγόρευση της κυκλοφορίας, ισχυρές, πάνοπλες γερμανικές δυνάμεις έχουν δημιουργήσει ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη. Την επιχείρηση των ναζί συνδράμουν εκατοντάδες Έλληνες συνεργάτες τους, γερμανοτσολιάδες και ταγματασφαλίτες, με προεξέχον το μηχανοκίνητο τάγμα του δωσίλογου Νίκου Μπουραντά.

Τιμή και δόξα στους ήρωες του Μπλόκου -Τιμή και δόξα στα παλικάρια της Κοκκινιάς -17 Αυγούστου 1944

Στις 17 Αυγούστου κάθε χρόνο η Κοκκινιά τιμά την μνήμη των παιδιών της, που έδωσαν την ζωή τους για την λευτεριά και την Δημοκρατία. Για την απελευθέρωση από τον Φασιστικό ζυγό.

Τιμή και δόξα στους ήρωες του Μπλόκου της Κοκκινιάς

Στις 17 Αυγούστου κάθε χρόνο η Κοκκινιά τιμά την μνήμη των παιδιών της, που έδωσαν την ζωή τους για την λευτεριά και την Δημοκρατία το 1944. 
Για την απελευθέρωση από τον Φασιστικό ζυγό.
Ατρόμητοι, αποφασισμένοι, με το κεφάλι ψηλά. Δεν χαμήλωσαν το βλέμμα δεν προσκύνησαν, δεν γονάτισαν και πάλεψαν με τίμημα την ίδια τους την ζωή. Όσοι επιχείρησαν να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα των παλληκαριών της, δεν μέτρησαν καλά το μπόι τους, δεν μέτρησαν καλά την παλληκαροσύνη και την χαρακιά της απόφασης ανάμεσα στα φρύδια. Πέσαν επάνω της με όλες τους τις δυνάμεις, να την υποδουλώσουν, ντόπιοι και ξένοι κατακτητές, δοσίλογοι και Γερμανοτσολιάδες. Και τα παιδιά με το πλατύ χαμόγελο και την απόφαση στα μάτια, τα παιδιά της Ανταρτομάνας Κοκκινιάς, υπερασπίστηκαν και Άγιασαν με το αίμα τους και την αντρειοσύνη τους τα χώματά της. Αφήνοντας μας παρακαταθήκη την απόφαση.
********************************
Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια γειτονιά. Αυτή η γειτονιά ήταν χρωματιστή. Είχε το χρώμα και την μυρουδιά από νοτισμένο χώμα. Είχε το πράσινο και τις μυρουδιές από τα τζιράνια και τα γιασεμιά,είχε το θαλασσί τ΄ουρανού και είχε τα πορτοπαράθυρά της βαμμένα πράσινα στο χρώμα της ελπίδας,που κουβάλησαν οι άνθρωποί της από τις Χαμένες πατρίδες της Ιωνίας.Κόκκινη,κόκκινη σαν το αίμα των παλληκαριών που ανάστησε, κόκκινη σαν το αίμα που έτρεχε στις φλέβες των παιδιών της και που τίποτα δεν μπορούσε να το αιχμαλωτίσει.
Πριν φανεί ακόμη στον ορίζοντα, την άκουγες, την οσμιζόσουν, άκουγες τους ήχους της, έπιανες τους παλμούς της, άκουγες τα τραγούδια της,τις φωνές και τα γέλια των παιδιών της.Όσο την πλησίαζες ξεδιάλυνες και τα πρόσωπά τους ,πρόσωπα φωτεινά. Αν ήθελες να μπεις, ένας τρόπος υπήρχε. Να πάρεις το κόκκινο της φωτιάς και να το κάνεις παντιέρα σου και τότε, έμπαινες να τραγουδήσεις τα τραγούδια της, να χορέψεις τους καρσιλαμάδες και τα ζεϊμπέκικα της. Τίποτα δεν σε υποχρέωνε,γινόταν από μόνο του .Τρελαινόσουν από τ' αρώματα και τα χρώματα επαναστατούσε το εντός σου. Ήθελες να γίνεις δικός της, να γίνεις ένα μαζί της, να είσαι κομμάτι της,να γίνεις πράσινος και θαλασσής,να είσαι χώμα της και ουρανός της.
Να γίνεις Κόκκινος.
Και όταν έπεφτε το βράδυ και ο ουρανός έπαιρνε να γίνεται μενεξεδής απ΄την σελήνη που δραπέτευε για να κάνει βόλτες στα στενά της, τότε αρχήνευε το παραμύθι.
Μια φορά και έναν καιρό ήρθαν στην γειτονιά αυτή, άνθρωποι ξυπόλυτοι, άνθρωποι πονεμένοι, ξεριζωμένοι, με τα εικονίσματα και τα μωρά στην αγκαλιά τους .Κάποτε ήρθαν σε τούτην εδώ την γειτονιά άνθρωποι, με την ελπίδα,το κουράγιο και την απόφαση στα μάτια. Έφτιαξαν το σκολειό τους, έφτιαξαν την εκκλησιά τους, ασβέστωσαν τα σπιτικά τους, έβαψαν τα πορτοπαράθυρα τους στο χρώμα της ελπίδας, στόλισαν τα χαγιάτια τους με κατηφέδες, με βασιλικούς και δυόσμους,φύτεψαν στους δρόμους τους ευκάλυπτους και πήραν τον χορό της ζωής και του αγώνα.
Σε τούτη εδώ την γειτονιά που λες, έδωσαν στους δρόμους τους τα ονόματα απ΄τις χαμένες τους πατρίδες. Κυδωνιών, Βιθυνίας, Ιωνίας, Ατταλείας, Βοσπόρου, Μαινεμένης...
Τα παλληκάρια της, με το χάραμα έπαιρναν τον δρόμο για τις φάμπρικες, νάνε στο πόστο τους προτού σφυρίξει η μπουρού. Οι κυράδες με τα πασουμάκια και κείνες τις ρόμπες τις σατέν, με την φανέλα από μέσα, έπιαναν να σιγυρίσουν τις αυλές, να΄ναι έτοιμες για τον πρωινό καφέ με τις γειτόνισσες. Και κει που παίρναν μπόι οι ευκάλυπτοι και τα γιασεμιά, κει που παίρναν τ΄αψήλου τα μωρά που φέραν μαζί τους, κει που αρχήνευαν να αυγαταίνουν οι φαμίλιες, ήρθε ο εφιάλτης, η καταχνιά και η αντάρα. Τα τραγούδια έγιναν οιμωγές και κλαθμοί, ο αγέρας μύρισε καμμένη σάρκα, σταχτύ έγινε το γαλάζιο τ΄ουρανού και μαράθηκαν τα γιασεμιά και τα τζιράνια. Το μόνο που δεν μπόρεσαν να αλλάξουν οι κατακτητές, ντόπιοι και ξένοι ήταν το ΚΟΚΚΙΝΟ. Το κόκκινο από το αίμα τους, που ήρθε και τους έπνιξε. Ξεχύθηκε στους δρόμους και στις γειτονιές, αντρειωμένο και ανυποχώρητο. Το΄δαν και τρόμαξαν οι δοσίλογοι. Αυτά τα παλληκάρια δεν παραδώθηκαν. Ζώστηκαν τον αγώνα τους, για το δίκιο, την λευτεριά, την ανεξαρτησία, με ορθό το ανάστημα και την γροθιά υψωμένη. Όταν τέλειωσε η τραγωδία, μετρήθηκαν και φώναξαν απουσιολόγιο .

Ο τόπος της θυσίας των παιδιών της Κοκκινιάς

Αποστόλης Χατζηβασιλείου ΠΑΡΩΝ!

Παναγιώτης Ασμάνης , ΠΑΡΩΝ!

Διαμάντω Κουμπάκη, ΠΑΡΟΥΣΑ !

Καζακίδης Στέλιος, ΠΑΡΩΝ!

Κων/νος Περιβόλας, ΠΑΡΩΝ!

Αθηνά Μαύρου, ΠΑΡΟΥΣΑ!.....

ΠΑΡΩΝ ! ΠΑΡΩΝ ! ΠΑΡΟΥΣΑ !.........176 ΟΛΟΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ

http://blackbedlam.blogspot.com/2010/08/17_09.html

Σημ:
Εκδηλώσεις Τιμής και Μνήμης διοργανώνει ο Δήμος της Νίκαιας την ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010

10:00 π.μ. Προσέλευση επισήμων, εκπροσώπων και μαζικών φορέων στο χώρο της Πλατείας 17ης Αυγούστου 1944
• Επιμνημόσυνη δέηση
• Χαιρετισμοί εκπροσώπων Αντιστασιακών Οργανώσεων
• Ομιλία Δημάρχου Νίκαιας κ. Στέλιου Μπενετάτου
• Κατάθεση στεφάνων
• Ενός λεπτού σιγή
• "Επέσατε θύματα"
• Εθνικός Ύμνος
• Πορεία στο χώρο του Κοινοτάφειου του Γ' Νεκροταφείου
• Κατάθεση στεφάνων
• Προσκλητήριο νεκρών
• Ενός λεπτού σιγή
• "Επέσατε θύματα"
• Εθνικός Ύμνος
• Τέλος εκδήλωσης