Μαθητές που πηγαίνουν σε φροντιστήρια, κόσμος που πηγαίνει στη δουλειά του, ταξιδιώτες που πηγαίνουν στο αεροδρόμιο, βλαστημούν την ώρα και τη στιγμή που επέλεξαν αυτό το μέσον!
Τρία δρομολόγια την ώρα έχει όλα κι όλα ο Προαστιακός, τα δύο προερχόμενα από τα Ανω Λιόσια και το ένα από το Κιάτο. Ειδικά το δρομολόγιο από το Κιάτο είναι πλέον τραγικό.
Προχτές, για παράδειγμα, είχε καθυστέρηση... 25 λεπτών! Πενήντα (!!!) ολόκληρα λεπτά είχαν μεσολαβήσει ανάμεσα σε δύο τρένα το απόγευμα.
Μηχανοδηγοί μάς εξήγησαν τι συμβαίνει. Από τότε που άρχισε να λειτουργεί ο Προαστιακός, εδώ και δέκα ακριβώς χρόνια (το καλοκαίρι του 2004, λίγο πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας), δεν έχει γίνει κανένα σοβαρό έργο συντήρησης του δικτύου του. Η υποδομή ήταν άριστης ποιότητας από τεχνική σκοπιά. Φτιαγμένη για να κινούνται οι συρμοί με ταχύτητα ως και 160 χιλιόμετρα την ώρα -και πραγματικά με την ταχύτητα αυτή κινούνταν μέχρι πρόσφατα.
Από τη μία όμως η οικονομική κρίση και από την άλλη η απόφαση της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, αλλά και την Ελληνική Εταιρεία Συντήρησης Σιδηροδρομικού Τροχαίου Υλικού (ΕΕΣΣΤΥ), οδήγησαν στην εγκατάλειψη της συντήρησης τόσο του δικτύου όσο και του τροχαίου υλικού.
Μοιραία άρχισαν να εμφανίζονται μικροανωμαλίες στις γραμμές -κάπου το έδαφος υποχωρεί βουλιάζοντας ελάχιστα εκατοστά, αλλού μπορεί κάποια ράγα να παρουσιάσει μικρή κάμψη ή στρέβλωση κ.λπ. Αποτέλεσμα ήταν να εκδοθεί εντολή η ανώτατη ταχύτητα των συρμών να πέσει στα 125 χιλιόμετρα την ώρα από τα 160! Αυτό όμως πρακτικά σημαίνει ότι ειδικά το δρομολόγιο Κιάτο - Αεροδρόμιο είναι εξ ορισμού αδύνατον να μην έχει σοβαρότατη καθυστέρηση δέκα, δεκαπέντε ή και περισσότερων λεπτών!
Χώρια που στους σταθμούς γίνεται κυριολεκτικά το «έλα να δεις» και υπερδιπλασιάζεται ο χρόνος της στάσης μέχρι να χωρέσουν στον συρμό όλοι οι οργισμένοι επιβάτες, πολλοί από τους οποίους κουβαλούν αποσκευές αφού ο συρμός πάει στο αεροδρόμιο. Κανένα άλλο μέλημα δεν έχουν προφανώς οι κυβερνώντες πέρα από τη μείωση του κόστους λειτουργίας του σιδηροδρομικού δικτύου γενικότερα και του Προαστιακού ειδικότερα, ελπίζοντας σύντομα να ξεφορτωθούν μέσω ιδιωτικοποίησης τις κερδοφόρες δραστηριότητες των σιδηροδρόμων.
Η αδιαφορία και η εγκατάλειψη κυριαρχούν παντού, ακόμη και στους σταθμούς του Προαστιακού, παρόλο που η κίνηση έχει αυξηθεί κατακόρυφα λόγω της οικονομικής κρίσης, καθώς πολύς κόσμος δεν έχει πλέον χρήματα να πηγαίνει με το αυτοκίνητό του ή να χρησιμοποιεί ταξί. Ακόμη και στους δύο πιο νευραλγικούς σταθμούς του δικτύου του Προαστιακού, τη Νερατζιώτισσα και τη Δουκίσσης Πλακεντίας, που συνδέουν τον Προαστιακό με τον Ηλεκτρικό και το Μετρό σε επίπεδο βορείων προαστίων προσφέροντας πολυτιμότατη υπηρεσία, η εικόνα είναι αποκαρδιωτική. Μήνες ολόκληροι περνούν μέχρι να αποκατασταθούν βλάβες στους ανελκυστήρες ή στις κυλιόμενες σκάλες.
Σε ορισμένες περιπτώσεις φτύνουν αίμα οι ηλικιωμένοι ή όσοι έχουν σπάσει κανένα πόδι -και όταν λέμε μήνες, όχι απλώς το εννοούμε κυριολεκτικά, αλλά εννοούμε πραγματικά πολλούς μήνες. Για τα όργια που γίνονταν παλιότερα στον ΟΣΕ έχουμε ακουστά. Φυσικά και έπρεπε να προστατευθεί ο οργανισμός από το άγριο πλιάτσικο υλικών απίστευτης έκτασης. Φυσικά και έπρεπε να διορθωθούν πάμπολλα κακώς κείμενα.
Αλλο αυτό όμως και εντελώς άλλο πράγμα η σημερινή εγκατάλειψη εν όψει της ιδιωτικοποίησης και της μείωσης πάση θυσία του λειτουργικού κόστους. Η κατάσταση αυτή δεν πάει άλλο. Αν η κυβέρνηση και οι αρμόδιοι νομίζουν ότι οι επιβάτες είναι «ζώα» και ότι αντί να εξοργίζονται πρέπει να λένε και «ευχαριστώ» που τους μεταφέρουν τα τρένα, δεν θα έχουν καλά ξεμπερδέματα.
Πόσω μάλλον που η συνέχιση της αδιαφορίας για τη συντήρηση του δικτύου και του τροχαίου υλικού μπορεί να οδηγήσει σε πολύ σοβαρότερα προβλήματα από τις καθυστερήσεις, όπως γνωρίζουν πολύ καλά οι αρμόδιοι.
Γιώργος Δελαστίκ
ΕΘΝΟΣ
το είδαμε στον Οικοδόμο
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου