Ο ΑΪ ΓΙΩΡΓΗΣ ΣΤ' ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Υπάρχουν κάποια κτίσματα που δεν έχουν να κάνουν με τα υλικά που είναι φτιαγμένα, τις πέτρες, τα τούβλα και τα «κυρέτσα». Έχουν να κάνουν με τις ψυχές και τα συναισθήματα και με το πόσο αναλλοίωτα και ταιριαστά παραμένουν αυτά μέσα στο χρόνο.

Έτσι είναι και το εκκλησάκι του Αϊ Γιώργη,που αγναντεύει και

ΤΑ ΛΕΜΕ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ

Πέμπτη με χαιρετάς στο Τσουμαρέϊκο το στενό, τα λέμε είπες Κώστα, Καληνύχτα. Όλα σε προβλεπόμενα όρια, μέσα σε χρόνους που εμείς ορίζουμε. Νομίζουμε!

Παρασκευή απόγεμα με το τρακτέρ σου, σε μέρος σημαδιακό, που σε απόσταση ούτε χιλιομέτρου, τρείς χωριανοί πήγανε πλακωμένοι από τρακτέρ.

Ο ΝΗΣΤΙΚΟΣ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ ΚΑΡΒΕΛΙΑ ΒΛΕΠΕΙ

Στη καθημερινότητά μας  χρησιμοποιούμε πολλές φορές παροιμιώδεις φράσεις που οι περισσότεροι δεν ξέρουμε καν από πού προήλθαν.

Και οι φράσεις αυτές κρύβουν πάντοτε μία μικρή ιστορία, με άγνωστους σε εμάς πρωταγωνιστές, που απ’ τη μία μας διδάσκουν, και απ’ την άλλη δείχνουν τον τρόπο ζωής και δράσης των ανθρώπων μίας άλλης εποχής.

ΧΡΕΟΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΙΤΩΝ

Κατά το πατροπαράδοτο τρόπο ανέκαθεν τούτου του χωριού, που ότι καλό πήγαινε να γίνει, πάντοτε έβρισκε πάντα εμπόδια, περίπου κάτι τέτοιο πάει να γίνει τα τελευταία χρόνια και με το σύλλογο απανταχού Αγγελοκαστριτών.

Και «Με πορδές δεν βάφουν αυγά» λέγανε οι παλιοί εκεί κάτω στο χωριό. Με κουβέντες και ευχολόγια δεν γίνεται τίποτα.

Του Αγίου Χαραλάμπους, μια άγνωστη γιορτή για το Αγγελόκαστρο

Όπως μας λέει ο καθηγητής και συγγραφέας Ευθύμιος Πριόβολος στο βιβλίο του «ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ» έκδοση 1998, Στη θέση του Μοναστηριού του Παντοκράτορα που ανακαινίσθηκε εκ βάθρων το 1746, υπήρχε πριν μικρός ναός του Αγίου Χαραλάμπους σαν παρεκκλήσι (μετόχι) του μοναστηριού που βρίσκονταν τότε στην κορυφή του λόφου του Μπαλιαλία.

Μάλιστα υπάρχει και δεύτερο θυσιαστήριο στο ιερό του Ναού του

Κastrinos! Τσίπουρο Αγγελοκαστρίτικο made in U.S.A

Αυτό ήταν κι αν ήταν έκπληξη. Και τι έκπληξη, απ’ την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Όλα περίμενα να τα δουν τα μάτια μου, τέτοιο πράγμα όμως δεν περίμενα ποτέ να δω, ότι θα κυκλοφοράει τσίπουρο made in U.S.A με το ψευδώνυμό μου.

Πως έγινε;

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΣΤΟ ΤΟΠΟ ΜΑΣ

Χιονισμένο κάποτε το Αγγελόκαστρο Αγρινίου

Τα Χριστούγεννα και γενικά όλες αυτές οι Άγιες μέρες που οδηγούσαν στο κλείσιμο ακόμα μιας ζορισμένης χρονιάς, τα περασμένα χρόνια στα χωριά μας, αποκτούσαν ένα αληθινό νόημα στη σκληρή ζωή του αγροτικού μας πληθυσμού.  

Πολύ πριν τα Χριστούγεννα ξεκινούσαν από το σπίτι οι νοικοκυρές, καθάριζαν και έστρωναν με τα καλά «χειράμια» το σπίτι.  Άνοιγαν τα μπαούλα και ξετρύπωναν τα πιο όμορφα υφαντά και κεντήματα για να στολίσουν τα τραπέζια και τα έπιπλα, και το σπίτι φορούσε τη πιο καλή, τη γιορτινή του φορεσιά. 

ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ: ΕΛΕΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ - S.O.S ΠΝΙΓΟΜΑΣΤΕ (φωτο)

-«Πνιγήκαμε αδερφέ καταλαβαίνεις;» Μου είπαν μ’ αγανάκτηση στα καφενεία του χωριού.

- Κάνε πέρα και μόνο σου να δεις. Κι όντως έτσι έχουνε τα πράγματα. Πάλι  υπερχείλισε ο Δίμικος, σκεπάζοντας με νερό τεράστιες εκτάσεις. 

Αδιάψευστος μάρτυρας το φωτογραφικό ρεπορτάζ.

ΣΠΟΡΑ ΣΕ ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΟ ΠΑΛΙΑ ΣΤΟ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

      Ο μακαρίτης ο πατέρας του Καστρινού σπέρνει σιτάρι πέρα στη «Σκαφίδα»

Τα χρόνια εκείνα τα δύσκολα και τα φτωχά της δεκαετίας του 60 που το ψωμί αποτελούσε τη βασική τροφή των ανθρώπων, όλοι στο χωριό έσπερναν τα χωράφια τους για να βάλουν στο σπίτι τους το σιτάρι και το ψωμί της χρονιάς. 

Οι άνδρες μετά τις καλοκαιρινές αγροτικές δουλειές, τον

"ΘΕΡΟΣ-ΤΡΥΓΟΣ-ΠΟΛΕΜΟΣ"! Ο ΤΡΥΓΟΣ ΚΑΠΟΤΕ ΣΤ' ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ

Στο Αγγελόκαστρο Αγρινίου η ιστορία των αμπελιών χάνεται στο παρελθόν. Τα αμπέλια ήταν διάσπαρτα σε διάφορες περιοχές όπως, στα Παλιάμπελα, στον ΑϊΛιά, στα Καμάρια,  στη Σκαφίδα και σ’ άλλες περιοχές. Η καλλιέργειά τους ξεκινούσε με το κλάδεμα που γινόταν συνήθως γύρω στα Χριστούγεννα και λίγο αργότερα, και ακολουθούσε το σκάψιμο (ύψωμα του χώματος γύρω από τη ρίζα του φυτού). 

Το Μάρτιο γινόταν το ράντισμα με γαλαζόπετρα και λίγο διαλυμένο ασβέστη, και το Μάιο το θειάφισμα με το «κιαφολόγι». Πέρα... μετά τις 20-25 Σεπτεμβρίου, ανάλογα με τον καιρό γίνονταν ο τρύγος. "ΘΕΡΟΣ - ΤΡΥΓΟΣ - ΠΟΛΕΜΟΣ", έλεγαν εκείνα τα χρόνια οι παλιοί για να δείξουν ότι ο τρύγος ήταν μια σοβαρή και κουραστική υπόθεση.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΝΕΥ ΛΟΓΟΥ ΑΠΕΙΛΕΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ ΓΙ’ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΚΑΣΤΡΙΝΟΣ

Στις 27 Αυγούστου 2014 ο Αγγελοκαστρίτης φίλος Καστρινός έγραψε στη σελίδα του το παρακάτω κείμενο,το οποίο και μεις αναδημοσιεύσαμε:
ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΞΩΚΛΗΣΙ ΤΟΥ ΑΪ ΛΙΑ;

Όλα ξεκινούν από ένα μύθο, ένα θρύλο, μια φήμη, και συνήθως στη περιοχή, να υπάρχει συγκεκριμένο σημάδι. Όπως για την περίπτωσή μας ένα μικρό ξωκλήσι. Και οι φήμες για κάποιο κρυμμένο θησαυρό κεντρίζουν το ενδιαφέρον πολλών ανθρώπων, που επηρεάζονται απ’ τη γοητεία της περιπέτειας και το όνειρο του εύκολου πλούτου. Άνθρωποι που ζούν μεταξύ μύθου και πραγματικότητας και η φαντασία τους οργιάζει.

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΞΩΚΛΗΣΙ ΤΟΥ ΑΪ ΛΙΑ ΣΤΟ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ;

Όλα ξεκινούν από ένα μύθο, ένα θρύλο, μια φήμη, και συνήθως στη περιοχή, να υπάρχει συγκεκριμένο σημάδι. Όπως για την περίπτωσή μας ένα μικρό ξωκλήσι. Και οι φήμες για κάποιο κρυμμένο θησαυρό κεντρίζουν

Φωτορεπορτάζ από τις εκδηλώσεις στο Αγγελόκαστρο Αγρινίου προς τιμήν των Αγίων Αποστόλων

Με θρησκευτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργάνωσε ο Δήμος Αγρινίου σε συνεργασία με την τοπική Κοινότητα Αγγελοκάστρου και τον αθλητικό σύλλογο "Αχελώος" γιορτάστηκε η μνήμη των Πολιούχων Αγίων Αποστόλων στο Αγγελόκαστρο Αγρινίου.

Το διήμερο των εκδηλώσεων ξεκίνησε την Κυριακή το απόγευμα με

Θρησκευτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις στο Αγγελόκαστρο προς τιμήν των Αγίων Αποστόλων

ΟΡΓΙΣΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ

Οργισμένα χώματα. Έτσι σαν παλιά Ελληνική ταινία. Και πώς να μην είναι οργισμένα και «διαολοκουνημένα» αυτά τα χώματα μετά από τόσες «σκευωρίες» που έχουνε επινοηθεί, μόνο και μόνο για το ιδιωτικό όφελος και κέρδος. Μιλάω για εκείνη τη δημόσια έκταση που μετά από χρόνιους δικαστικούς αγώνες, αποδόθηκε επίσημα στον ιδιοκτήτη της, στο Αγγελόκαστρο Αγρινίου, και στους φυσικούς διαχειριστές της, στους αγρότες μιας και πρόκειται για καλλιεργήσιμη έκταση, και που με τον Καλλικράτη πέρασε στο Δήμο Αγρινίου σαν Δημοτική εκμεταλλεύσιμη γή. 

Κι εδώ αρχίζει η ταινία. Δράμα μαζί και κωμωδία.

ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ

Καταγγελία κεραυνός του Ευθύμιου Πριόβολου

Σκέφτηκα ότι είναι καλό και ωφέλιμο τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου Αγγελοκάστρου Αγρινίου, περίπου εκατό παιδιά, να έχουν, κοντά στα άλλα, και μια Καινή Διαθήκη, σε απλή και κατανοητή μετάφραση, δηλαδή στη σύγχρονη νεοελληνική γλώσσα. Έτσι φρόντισα - και με τη σύμφωνη γνώμη του Διευθυντή του Σχολείου - να αποσταλούν δωρεάν από το σύλλογο «Οι φίλοι της Αγίας Γραφής», που εδρεύει στην Αθήνα, εκατό αντίτυπα της Καινής Διαθήκης στο Σχολείο για τα παιδιά, μικρού σχήματος και εύχρηστα, και δερματόδετα αντίτυπα για το διδακτικό προσωπικό. Πράγματι παραδόθηκαν τα αντίτυπα αυτά στον Διευθυντή και διανεμήθηκαν πριν από τα Χριστούγεννα.

Η μεταφρασμένη Καινή Διαθήκη που διανεμήθηκε στα

Ξυπνάτε Αγγελοκαστρίτες,τα «λαμόγια» ζούνε ανάμεσά μας και θέλουν να μας πάρουν και τα σώβρακα.

ΤΟ ΑΔΙΚΟ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΗΤΑΙ. ΣΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΙΤΕΣ ΑΓΡΟΤΕΣ ΓΙΑ ΥΠΕΝΟΙΚΙΑΣΗ ΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ ΣΤΟ «ΡΑΓΚΑΒΑ».

Η ένσταση του Γεωργικού συνεταιρισμού Αγγελοκάστρου κερδήθηκε στα Δικαστήρια, και η απόφαση του Δήμου Αγρινίου να δώσει τα 300 στρέμματα του κτήματος Αγγελοκάστρου μετά από «φιάσκο» διαγωνισμό σε έναν και μάλιστα μη Αγγελοκαστρίτη «μεγαλοκαλλιεργητή » έπεσε στο κενό. 

ΜΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

(Πατήστε στις εικόνες για μεγέθυνση)

Πήγα να δω ένα χωραφάκι που μου άφησε ο μακαρίτης ο Πατέρας μου, λίγο έξω απ’ το χωριό στην καταπράσινη ετούτη την εποχή περιοχή «Σκαφίδα»,

Ο ΛΥΚΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΠΟΥΜΠΟΥΛΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ

Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται, λέγανε μια παροιμία οι παλιοί, κι αυτό το ξέρουνε καλά απ’ ότι φαίνεται οι επίδοξοι ελαφροχέρηδες που αυτές τις μέρες εκμεταλλευόμενοι τη χαλαρότητα λόγω εκλογών, κάνανε μαζική επιδρομή στο Αγγελόκαστρο Αγρινίου. 

ΟΙ ΝΤΕΝΕΚΕΔΕΣ

Όχι για να είμαι ειλικρινής ντενεκέδες δεν άκουσα να χτυπάνε σήμερα Δευτέρα το πρωί που σηκώθηκα στο μετεκλογικό Αγγελόκαστρο, ούτε κλαρίνα και ζουρνάδες να βαράνε. Αυτά γινόντανε σε άλλες παμπάλαιες εποχές. 

Τότε αρχές του περασμένου αιώνα