Αλι σ’ αυτούς που φεύγουν

Αλι σ’ αυτούς που φεύγουν. Αυτό ίσχυε και ισχύει διαχρονικά στη χώρα των χρυσόψαρων. Τα θαύματα κρατούν τρεις μέρες όσο και ένα θέμα σε μια δημοσιογραφική σύσκεψη. Μετά απλά δεν πουλάει. Και λέγοντας «δεν πουλάει», εννοούμε απλά δεν συμφέρει κατά βάθος κανέναν φορέα εξουσίας.

ΑΠΟ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΛΑΓΚΟΣ 

Πέρασαν τα τραίνα, πάνε. Πάνε καλιά τους. Τώρα κανείς δεν ασχολείται με τους ανθρώπους που ήταν στα τραίνα. Τώρα βγήκαν τα άγρια ένστικτα, τα πραγματικά. Αυτά που κρύβει πάντα με επιμέλεια η κοινωνία μας. Τώρα φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι που είναι πάντα τραγικοί. Τώρα φταίει που δεν είχε ιδιωτικοποιηθεί ολόκληρος ο σιδηρόδρομος.

Τώρα έχουν αρχίσει τα πλυντήρια, τα κανονικά. Οι εκπομπές που «ρωτάνε» οι νέοι. Τώρα αν οι ερωτήσεις που έθεσαν στο δημοσιογράφο δεν έφτασαν ποτέ στον πρωθυπουργό, είναι μια ακόμα απλή σύμπτωση. Τι κρίμα να ζούμε τέτοια κατάντια και να μη ντρεπόμαστε καθόλου πια.

Τέλος, ας μιλήσουμε λίγο και για έναν διαχρονικό ρατσισμό που υπάρχει σε αυτή τη χώρα. Όλη την ώρα, σχεδόν οι πάντες μιλούν για τα «νέα παιδιά» που χάθηκαν στο τραίνο, και ότι αυτό το κάνει ακόμα πιο τραγικό.

Ερώτηση-απορία: δηλαδή αν ο μέσος όρος των νεκρών επιβατών ήταν λίγο παραπάνω σε ηλικία, θα ήταν όλα εντάξει; Θα ήταν λιγότερο τραγικό; 

Το γεγονός ότι οι πολιτικοί μας δεν έχουν καν μάθει να σιωπούν στο πένθος, είναι και αυτό ένα ενδεικτικό της απάθειας που έχουμε αποκτήσει πλέον ως κοινωνία. 

Τα Τέμπη έχουν μια ακόμα ανάγνωση που μόνο από πολύ λίγους έχει τονιστεί, πρόκειται για το πλέον μαζικό εργατικό ατύχημα, αφού 11 από τους 59 καταγεγραμμένους νεκρούς είναι εργαζόμενοι, που σκοτώθηκαν την ώρα της εργασίας τους. Ελάτε να συζητήσουμε για ρεαλισμό και για μνημόνια…

https://www.imerodromos.gr/