Τα Δεκεμβριανά που δεν τελείωσαν ποτέ (φωτο & βίντεο)

Ο Μιχάλης Μουσσού γράφει για τα αποτελέσματα μίας "αβάσταχτης ελαφρότητας" του "κι άλλος δεν είναι"

Η 80η επέτειος των Δεκεμβριανών αποτελεί μια ασφαλή απόσταση χρόνου. Μας αποστασιοποιεί χρονικά επαρκώς για να εξετάσουμε τα ιστορικά γεγονότα ξέχωρα από πολιτικά πάθη και να επανεξετάσουμε την ιστορική τους διάσταση, τα βαθύτερα αιτία και τον απόηχο τους στη σημερινή πολιτική ζωή.

Λες μια ευχή τώχει κρατήσει

Το σπιτάκι μας, παλιό 

-ποιος παππούς να τώχει χτίσει:- 

στέκεται με το στανιό 

κι' έχει 'δω και 'κει ραΐσει.

Εεε... γιαγιά!

Πάνε πολλά χρόνια από τότε....

Θυμάμαι ότι ήμουν πρωτοετής φοιτητής και λίγο πριν από την έναρξη της καλοκαιρινής εξεταστικής περιόδου, είχα επιλέξει ν' ανεβώ για κάμποσες μέρες στο χωριό της γιαγιάς μου στην Ευρυτανία.

Για τους 50αρηδες και βάλε… (και φωτο εποχής)

Για να θυμόμαστε οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι

της Ολυμπίας Λιάτσου

Σύμφωνα με τις στατιστικές, αυτοί από εμάς που ήμασταν παιδιά τις δεκαετίες του 40, 50, 60 και 70, πιθανόν δεν θα έπρεπε να είχαμε επιζήσει.

Η συνάντηση των αποφοίτων του 1968 της ΣΤ' τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Αγρινίου

Σαν σήμερα στις 5 Ιουλίου του 2014 ήταν Σάββατο και πραγματοποιήθηκε η ιστορική συνάντηση των αποφοίτων του 1968 της ΣΤ' τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Αγρινίου.

Στο πέτρινο σχολείο μας στην Αγία Τριάδα συναντηθήκαμε

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τη συνάντηση των αποφοίτων του 1968 από το 3ο Δημ. Σχ. Αγρινίου

Πέρσι η 5η Ιουλίου ήταν Σάββατο και το 3ο Δημοτικό Σχολείο Αγρινίου ήταν και πάλι γεμάτο,όχι από ψηφοφόρους όπως σήμερα,αλλά από κυρίες και κυρίους που τελείωσαν την ΣΤ' τάξη το 1968...

Συναντηθήκαμε 46 χρόνια μετά κι όπως έγραψε και το

ΦΡΕΖΑΡΙΣΜΑ

Τα δυό τρακτέρ έσμιξαν αντικριστά τις μηχανές τους «φρεζάροντας» στο κάμπο του Αγγελοκάστρου. 

Είναι αυτός ο κάμπος που όταν τον περπατάς, σαν να νιώθεις ακόμη και τον αέρα να στέκει, να ψιθυρίζει ιστορίες, να περιγράφει εποχές,

Φωτο και βίντεο από τις εκδηλώσεις μνήμης και τιμής της 74ης επετείου της μάχης του Οχηρού Ιστίμπεη

Η εποποιία της Μάχης των οχυρών της «Γραμμής Μεταξά» έμεινε στην ιστορία και στη μνήμη του Ελληνικού λαού, ως μια από τις ηρωικές πράξεις αντίστασης στον κατακτητή.Εκδηλώσεις μνήμης και τιμής πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 5 Απριλίου στα οχυρά Ρούπελ και Ιστίμπεη, από το 10ο Σύνταγμα Πεζικού «ΧΜΠ»

Ο ήχος των πυροβόλων όπλων από τις τιμητικές βολές, των ανδρών του 10ου Συντάγματος Πεζικού «ΧΜΠ» ξύπνησε μνήμες της ένδοξης  μάχης κατά των Γερμανών που διεξήχθη 74 χρόνια πριν, στα απόρθητα οχυρά του Ρούπελ και του Ιστίμπεη στις Σέρρες.

Περιμένοντας την Ιωάννα…

«Με τόσα φλάμπουρα, λάμπει,
λάμπει, ο ουρανός»….

Καθόμουν στο γκαζόν, κάτω από το κτίριο της Αρχιτεκτονικής,περιμένοντας,την Ιωάννα Καρυστιάνη(την σημερινή γνωστή συγγραφέα).

Κάποια παιδιά,πιο νέα από μένα, μαθητές, στα κάγκελα πάνω στη πόρτα του Πολυτεχνείου.Να ξέρουν άραγε τον κίνδυνο.(αναρωτήθηκα);

Εικόνες από το Αγρίνιο που ζήσαμε και χάθηκε...

Γράφει ο Χρήστος Μποκόρος*

Μου ζήτησαν να γράψω ένα κείμενο μικρό για τη γενέτειρά μου,το Αγρίνιο, αν είναι έμπνευση και τι κρατάω μέσα μου να ξεχωρίζει, τι είναι ιδιαίτερο σ' αυτήν, τι μου 'χει μείνει. Αλλά τί να χωρέσει ένα κείμενο;

Δεν είναι έμπνευση ο παιδικός μας τόπος, είναι βίωμα ανεξίτηλο που πάντα αναβλύζει και βάφει απρόσμενα τις καθαρές σελίδες μας να τις κρατάει ζωντανές, να τις αρδεύει νόημα. Γενέθλιος τόπος της επιθυμίας, της κρίσης, της αλήθειας μας. Εκεί ετοιμάζονται όλα και, ακόμα κι αν ωριμάσουνε κι αναδειχθούν αλλού, πάλι εκεί θα έρθει η ώρα να κοιτάξουν, να ιδωθούν. Εκεί μένει δεμένο το νήμα που μας κρατάει γειωμένους όσο μακρυά και αν βρεθήκαμε πετώντας, όσο κι αν ανεβαίνει ο νούς. Σαν τα πουλιά φωλιά ζητάει, φυλλώματα, κλαδί ή σύρμα, ότι βρεθεί, ν' αναπαυθεί, να θυμηθεί εκείνη την αρχή που τού 'δωσε τη δύναμη να ονειρευτεί και να ξαναπετάξει.

Λίγα πιά τα σημάδια της παιδικής μου πόλης στο Αγρίνιο όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα.

Το κάψιμο του Αγίου Βλασίου Αγρινίου από τους Γερμανούς το '44:Αμνησία…αντί αποζημιώσεων;

Η καμμένη εκκλησία από τους Γερμανούς στον Άγιο Βλάση το 1944. Την φωτό διέσωσε διαδικτυακά ο Βασίλης Σπυρέλης (viva.pblogs.gr)

Τον Αύγουστο τον θυμόμαστε για πολιτιστικές εκδηλώσεις. Ελάχιστοι όμως θυμούνται το κάψιμο χωριών από τους Γερμανούς το 1944 και μάλιστα περισσότερο της μιας φοράς . Μιλάμε για τις περιπτώσεις του Αγίου Βλασίου και της Χούνης, όπου βλέπετε στη φωτό την καμμένη εκκλησία του Αγίου Βλασίου που καταστράφηκε ολοσχερώς.

Το άρθρο δεν είναι ιστορικό , θα αναφερθεί μεν εν ολίγοις στα ιστορικά γεγονότα αλλά κυρίως θα σταθεί στο γεγονός ως χαρακτηριστικό παράδειγμα ιστορικής αμνησίας στο Αγρίνιο και την Αιτωλοακαρνανία τη στιγμή που στο Δίστομο και αλλού όχι μόνο το θυμούνται αλλά διεκδικούν και αποζημιώσεις.

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Καλύβια Αγρινίου....Ιούλιος του '44 - 59 πατριώτες εκτελέστηκαν από τα γερμανικά στρατεύματα

Βέβηλοι έκλεψαν τον βωμό από το Μνημείο των Πεσόντων πατριωτών… παραμονή του ετήσιου μνημοσύνου

Το μεσημέρι του Σαββάτου 29 Ιουλίου 1944 στο  χωριό επικρατούσε ανησυχία. 

Στα μαγαζιά συζητιούνταν ο σκοτωμός του ΕΛΑΣίτη αντάρτη Ανδρέα Γ. Κρασσά  από την Κατοχή, περί ώρα 10.30 π.μ.   από γερμανικό μηχανοκίνητο περίπολο στο χωράφι του Φώτη Ζαπαντιώτη, ένα χιλιόμετρο περίπου βορειοανατολικά του χωριού.

Η μάχη της Αμφιλοχίας (12-13 Ιουλίου 1944) – H μεγαλύτερη επιθετική επιχείρηση κατά των Γερμανών

Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες, αν όχι για τη μεγαλύτερη επιθετική επιχείρηση του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ) κατά των Γερμανών. 

Αρχίζει το βράδυ της 12ης Ιουλίου 1944 και τελειώνει την 14η Ιουλίου. Διεξάγεται μέσα στο γεωγραφικό χώρο Ρίβιο – Μοναστηράκι – Βόνιτσα – Αμφιλοχία – Κρίκελο – Άρτα, με κύρια προσπάθεια την ανακατάληψη της Αμφιλοχίας. 

Περιήγηση μέσα από ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό σε "Μνήμες του Πόντου" με ξεναγό την Άννα Θεοφυλάκτου...

Η Άννα Θεοφυλάκτου με την πρόεδρο της Ευξείνου Λέσχης Ποντίων και Μικρασιατών Ν. Τρικάλων, Λένα Σαββίδου, μας ξεναγεί μέσα από το πλούσιο φωτογραφικό της υλικό, σε ένα ταξίδι με "Μνήμες Πόντου"...

Μεγάλο αφιέρωμα στον Ελληνισμό του Πόντου από το Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος

Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών από την έναρξη της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Εκκλησίας της Ελλάδος 89,5 παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στον Ελληνισμό του Πόντου. 

Βαδίζοντας στ' αχνάρια των Αργοναυτών, θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα παρουσίας του Ελληνισμού στον Πόντο. Ξεκινώντας από το μύθο, θα αναφερθούμε στην ιστορία και θα εξιστορήσουμε τη νεώτερη σκληρή πραγματικότητα και το βίαιο ξεριζωμό.

Από τη Δευτέρα 16 Ιουνίου έως και την Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014

Οι ναζί καίνε το Καρπενήσι* στις 7 Νοεμβρίου του 1943 και τον Αύγουστο του '44

Ένα ιστορικό άρθρο του ΑΠΤ* για το blog "Ευρυτάνας Ιχνηλάτης"

Η καρδιά του απελευθερωτικού αγώνα χτυπά δυνατά  στα στήθη της ανταρτομάνας Ευρυτανίας. Εδώ, στα ψηλά βουνίσια λημέρια, αντιλαλεί το ελασίτικο ντουφέκι, αχολογούν οι οπλές από τα άλογα του Άρη και των συντρόφων του, ενώ η λαϊκή αλληλεγγύη σκορπάει τη ζεστασιά της στα φτωχά ορεινά χωριά μας. Εδώ, σε τούτα τα απροσκύνητα βουνά της Ευρυτανίας, πρωτοξεκίνησε ο αγώνας, εδώ δόθηκαν οι πρώτες νικηφόρες μάχες κατά των φασιστών τυράννων, εδώ εδρεύουν και  τα ηγετικά κλιμάκια  του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ΚΚΕ και των οργανώσεων της λεβέντικης Αντίστασης του λαού μας!  

69 χρόνια πριν,όταν οι αυλές του Διστόμου γέμισαν μνήματα! κι άλλες γερμανικές θηριωδίες (βίντεο)

Αμέτρητα τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Γερμανοί στην πατρίδα μας!Ενα από τα πλέον άγρια στην παγκόσμια ιστορία είναι και η σφαγή στο Δίστομο 218 αθώων ανθρώπων στις 10 Ιουνίου του 1944.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
===========================
Και δεν είναι μόνο το Δίστομο  

21 Φεβρουαρίου 2013: 100 χρόνια από την απελευθέρωση των Ιωαννίνων (φωτό & βίντεο)

100 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα 21 Φεβρουαρίου από την απελευθέρωση των Ιωαννίνων.

Έπειτα από πολιορκία τεσσάρων μηνών και πολύνεκρες μάχες, το πρωί της 21ης Φεβρουαρίου 1913 ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε τα Ιωάννινα από τον τουρκικό ζυγό που κράτησε 483 χρόνια.

Η νίκη-«κλειδί» της απελευθέρωσης, όχι μόνο των Ιωαννίνων αλλά και ολόκληρης της Ηπείρου,

Διεθνής Ημέρα Μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος

Το στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς - Μπίρκεναου

68 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τις 27 Ιανουαρίου 1945, όταν ο σοβιετικός Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς - Μπίρκεναου στην Πολωνία. Το στρατόπεδο αποτέλεσε το απόλυτο σύμβολο του Ολοκαυτώματος και η ημερομηνία αυτή ορίστηκε από τον ΟΗΕ ως "Διεθνής Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος".

«Η Διεθνής Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος είναι η ημέρα, κατά την οποία πρέπει να επιβεβαιώνουμε τη δέσμευσή μας απέναντι στα ανθρώπινα δικαιώματα, είχε υπογραμμίσει ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι Μουν, το 2007, όταν η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε την απόφαση A/RES/60/7, με την οποία καταδικάζει «χωρίς κανένα ενδοιασμό» όλες τις εκδηλώσεις θρησκευτικής μισαλλοδοξίας, παρακίνησης, κακοποίησης ή βίας κατά προσώπων ή κοινοτήτων, βασισμένων σε εθνική καταγωγή ή θρησκευτικές πεποιθήσεις, απ’ όπου κι αν προέρχονται. Με την ίδια απόφαση, η 27η Ιανουαρίου ανακηρύχθηκε Διεθνής Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος.

Η τραγωδία της Απειράνθου τον Ιανουάριο του 1917! 32 νεκροί,15 ανάπηροι και 29 τραυματίες από τα πυρά Βενιζελικών

Μελέτη της ιστορικού Λουκίας Βαρθαλίτου, με τίτλο "Προσεγγίζοντας τα γεγονότα του ’17 στη Νάξο. Η υπόθεση Απεράθου".

Οι πολιτικές διαμάχες και οι διϊσταμένες απόψεις που τις συνοδεύουν και που εμφα­νίζονται να προέρχονται από τη σύγκρουση μεταξύ δύο πολιτικών προσωπικοτήτων, δεν είναι φαινόμενο δυσεύρετο στη νεώτερη ελληνική ιστορία. Το θέμα μου δεν έχει ερευνηθεί ιδιαίτερα, αν και είναι πολύ γνωστό μεταξύ των κατοίκων του νησιού, και είναι, νομίζω, ενδεικτικό για τα ήθη της κοινωνικοπολιτικής ιστορίας του τόπου μας. Το κύριο γεγονός που στο κείμενο αυτό πραγματεύομαι, περιγράφεται συνοπτικά στο ποίημα του ανώνυμου λαϊκού ποιητή:

«Στα εννιακόσα δεκαφτά στις δύο του (Γ)ενάρη
επαρατάχτηκ' ο στρατός απάνω στο Φανάρι  
και μας πυροβολούσανε σα νά ‘μεστα Βουργάροι.

Επαρατάχτηκ' ο στρατός πάνω στις Μαυρομοίρες
ως κι  από τον Τριάκαθα μας ρίχνανε οβίδες.

Σαρανταπέντε βάλανε μέσα σε ένα λάκκο
και ο Βασίλης του Μικέ ήτονε κάτω-κάτω».

Βρισκόμαστε στα 1916-1917.