Το Ελληνικό (ήταν) της Ελλάδας

Στην αρχή της μεταπολίτευσης γινόταν πολύς λόγος για το «στιγμιαίο» του πραξικοπήματος - αν δηλαδή η ενοχή όσων κατέλυσαν τότε το Σύνταγμα περιοριζόταν σε αυτούς και τη στιγμή που το έπραξαν, ή αν αυτή η ενοχή διευρυνόταν να αφορά και όσους στη συνέχεια συνεργάσθηκαν με το καθεστώς των πραξικοπηματιών.

Τώρα, που η εποχή μας επιστρέφει στον καιρό του Ντίκενς, ο εκφυλισμός της αστικής δημοκρατίας γίνεται ανάλογος των ορέξεων της οικονομικής ολιγαρχίας που την παρενδύει κατά το δοκούν - σε οδαλίσκη, σε σμπίρο, σε κόφτη, σε νταβατζή κι σε άλλα επιτηδεύματα, ων, ουκ έστιν τέλος ο αριθμός και η γλίτσα. Το ίδιο και με τα περί «στιγμιαίου» του νόμου (εντέλει) για τις offshore.

O νόμος αυτός ήταν ένα από τα εκατοντάδες προαπαιτούμενα των Επικυριάρχων, για να μας κάνουν τη χάρη και να συνεχίσουν να θωπεύουν την Ελλάδα καθηλωμένη στο κρεβάτι του Προκρούστη. Η ηρωική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (του Κόφτη κι όλων των άλλων συναφών του σιναφιού) προσπάθησε να περάσει τον νόμο για τις offshore στη ζούλα, πλην όμως κάποιοι μπουνταλάδες από την απέναντι-ίδια όχθη μουγκάνισαν κι έγινε το κατάστημα θερινό. Κατόπιν τούτων

η κυβέρνηση πήγε να τα μαζέψει, αλλά σιγά να μην τα μάζευε: o νόμος δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ κι έτσι, έστω στιγμιαίος κατά τη διάρκεια ζωής, θα μπορεί να προστατεύσει στο εξής όσους έχουν χωθεί στον λαβύρινθο των offshore και μαζί με τον Μινώταυρο ξεκοκαλίζουν

τη ζωή δέκα νέων αγοριών και δέκα νέων κοριτσιών το λεπτό.Ομως, το έως τώρα και επ’ αυτού καραγκιοζιλίκι δεν ήταν αρκετό: επειδή ξανάγιναν βούκινο, κατέθεσαν τροπολογία στην τροπολογία, που ανατρέπει την ευεργεσία του «στιγμιαίου» - πράγμα που με τη σειρά της πάλι θα καθαιρέσει η Ευρωπαϊκή Ενωση - «τέλος δεν έχει τούτη η θητεία»...

Είναι πλέον όπερα μπούφα η διαρκής προσπάθεια της κυβέρνησης να κερδίσει την εντύπωση της μιας μέρας. Ξιφουλκεί ο κ. Τσίπρας εναντίον του νόμου που έφερε και (αφού τον αφήσει να «ζήσει») φέρνει στη θέση του άλλον νόμο για να μας τη φέρει,

και να βγει κι από πάνω! Πρωτοετής, όμως, αλμπάνης γνωρίζει α) ότι το ελληνικό (κουρελιασμένο) Σύνταγμα προβλέπει την επίκληση του ευνοϊκότερου νόμου (ό,τι κι αν λέει ο κ. Παρασκευόπουλος), καθώς επίσης και β) ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση θεμελιωδώς προβλέπει την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων και συνεπώς τη δυνατότητα όλων να επενδύουν σε όλες τις χώρες της Ενωσης. Οταν, λοιπόν, κατακάτσει

ο κουρνιαχτός, θα καταπέσει κι ο κοπετός της προσπάθειας του κ. Τσίπρα να κερδίσει τις εντυπώσεις μιας μέρας (ενόψει 99 χρόνων).

Την παράμετρο της «οικογενειακής ευθύνης» σε αυτά που νομοθετεί ο ΣΥΡΙΖΑ την παραλείπω, διότι θα μπούμε σε βαθιά και δυσώδη ύδατα.

Και στο μεταξύ το Ελληνικό χάνεται. Για το Ελληνικό η Αριστερά έδωσε σειρά αγώνων επί πολλά χρόνια. Υπήρξαν μελέτες του Πολυτεχνείου

και πλήθος άλλων ιδεών για τη δημιουργία ενός Μητροπολιτικού Πάρκου.Ενα αστικό δάσος, με ήπιες κατασκευές στο εσωτερικό του, το οποίο θα μπορούσε να ανοίξει χώρο στον αστικό ιστό για την επιστροφή της φύσης. Ενα

δάσος που, σε συνδυασμό με το άνοιγμα των Αθηνών προς τις παραλίες, από το Φάληρο ως το Σούνιο, θα μπορούσε να ξαναβάλει τον άνθρωπο στην καρδιά της πόλης. Ενα έργο χαμηλού κόστους -τουλάχιστον εις όσα αφορούσαν το Ελληνικό- αξίας δισεκατομμυρίων κατά τα αποτελέσματά του. Οχι μόνον ένεκεν της παραγωγής υπεραξιών, αλλά κυρίως ένεκεν ομορφιάς – ψυχαγωγίας – υγείας, αξιών ανεκτίμητων. Μπα!

Ο υποταγμένος ΣΥΡΙΖΑ ξεπουλάει και το Ελληνικό. Δεν έχει σημασία αν θα το φάει ο κ. Λάτσης ή κάποιος άλλος, ούτε αν οι διαγωνισμοί ήταν σύννομοι ή αν θα γίνουν και άλλοι. Σημασία έχει ότι το Ελληνικό πάει για τα μπάζα,

τα πανάκριβα μπάζα του μπετόν, πάει για τσόχα καζινάτη, πάει για περιφρουρούμενες κατοικίες των πλουσίων, πάει καλιά του. Μετρημένο με το αριστερόμετρο αυτής της απίθανης κυβέρνησης, το Ελληνικό θάβεται «τρία μέτρα κάτω απ’ τη Γη», στα έγκατα

των πιο ανίερων θεμελίων. Είναι γνωστό ότι το Ελληνικό το βρήκαν παλιάμπελο απ’ τον παππού τους ο κ. Σημίτης, ο κυρ Φλαμπουράρης και ο φέρελπις κ. Πιτσιόρλας. Να μην το πουλήσουν; να μην πουλήσουν τα δικαιώματα του λαού πάνω σ’ αυτή τη Γη που λευτέρωσε με το αίμα του ο προπάππος (πουδεν ήξερε κιόλας ότι είναι Ελληνας!);

Τζάμπα έδειχνε τον μπούτζον του στους Τούρκους ο Καραϊσκάκης; να μην πιάσει τώρα μια καλή τιμή η περιουσία του λαού νοτίως του Φαλήρου και βορείως του Σουνίου; Κι

όταν λέμε καλή τιμή, εννοούμε φθηνή. Τα δικαιώματα και η περιουσία του λαού πρέπει να πωλούνται φθηνά. Κι ακόμα φθηνότερη πρέπει να ’ναι η Αριστερά που κάνει τέτοιες βρομοδουλειές.

Στη βάρδια του κ. Τσίπρα γίνονται όσα δεν μπόρεσαν να γίνουν στηβάρδια Σαμαρά και δεν θα χρειασθεί να γίνουν στη βάρδια Μητσοτάκη. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας -αυτός και όχι άλλος- αποδεικνύεται ο «άσπρος σίφουνας» του Σόιμπλε,

στην πραγματικότητα κατάμαυρος. Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Και τέζα η Ελλάδα. Ως το επόμενο πακέτο, τα επόμενα προαπαιτούμενα, την επόμενη αξιολόγηση, τα επόμενα νέα (πάντα νέα σαν το κολασμένο πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ) μέτρα. Νέα για τα επόμενα 99 χρόνια...

Πλην όμως κάτι τέτοια είναι και παράλογα και αφύσικα. Και δεν θα χρειασθεί να σπάσει ο Διάολος το πόδι του, για να πάρει (επίσης) ο Διάολος όσους βάζουν τα πόδια του έθνους σε ένα παπούτσι...

ο Στάθης στον Ενικό