Σε δύο χρόνια έχουν συναφθεί συνολικά 302 συμβάσεις γι' αυτά τα νησιά συνολικού προϋπολογισμού 30,4 εκατομμυρίων ευρώ, εκ των οποίων τα 27,9 εκατομμύρια ευρώ αφορούν τα συσσίτια.
Αυτό προκύπτει από τις απαντήσεις που έδωσαν τα αρμόδια υπουργεία στη Βουλή έπειτα από σχετική ερώτηση των βουλευτών του Ποταμιού. Το παραπάνω όμως δεν είναι το μοναδικό γκρίζο σημείο στη διαχείριση των χρημάτων για το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό.
Από τα στοιχεία, όπως αναφέρει το Ποτάμι, δημιουργείται μια σειρά από εύλογα ερωτηματικά τα οποία θα πρέπει να απαντήσει η κυβέρνηση, ενώ ταυτόχρονα καταγγέλλει πως οι απαντήσεις των υπουργείων αντί να μειώνουν τις ανησυχίες για προχειρότητα και κακοδιαχείριση κονδυλίων, τις ενισχύουν.
Ποια είναι αυτά τα ανησυχητικά συμπεράσματα; Πρώτον, πολλές εκατοντάδες συμβάσεις έγιναν με απευθείας ανάθεση. Δεύτερον, διαδοχικές ήταν οι ανανεώσεις συμβάσεων – έως και 45 φορές – στους ίδιους ανθρώπους. Τρίτον, έγιναν αναθέσεις «μέσω διαπραγματεύσεων» (!) χωρίς να έχουν γίνει δημόσιες προκηρύξεις. Και τέταρτον πραγματοποιήθηκαν «πρόχειροι διαγωνισμοί» – «συνοπτικοί διαγωνισμοί».
Τα παραπάνω, σημειώνει Το Ποτάμι, συνθέτουν τη συνήθη πρακτική που ακολουθείται για δύο και πλέον χρόνια, παρότι ο έκτακτος χαρακτήρας της υποδοχής των προσφύγων – μεταναστών έχει αποκτήσει πλέον μόνιμα χαρακτηριστικά.
Τα στοιχεία από το υπουργείο Άμυνας δείχνουν πως σχεδόν το 80% του ποσού των συμβάσεων αφορά τον τομέα της σίτισης στα hotspots των νησιών. Η μερίδα του λέοντος από τα χρήματα αυτά έχει κατευθυνθεί με απευθείας αναθέσεις σε πολύ μικρό αριθμό συγκεκριμένων εταιρειών κέτερινγκ, «κάτι που παραπέμπει σε συνθήκες ενός ιδιότυπου καρτέλ» υποστηρίζει Το Ποτάμι.
Οι δαπάνες για τις προσφυγικές δομές του υπουργείου Εθνικής Άμυνας δείχνουν ότι έως σήμερα έχουν συναφθεί 1.967 συμβάσεις ύψους 112.077.099 ευρώ, εκ των οποίων τα 88.563.087 έχουν διατεθεί για τη σίτιση.
Σε ό,τι αφορά την Αττική, έχουν συναφθεί συμβάσεις σίτισης συνολικής αξίας 31,4 εκατομμυρίων ευρώ. Στις περισσότερες περιπτώσεις, στις συμβάσεις σίτισης δεν αναγράφεται η χρονική διάρκειά τους, ούτε ο αριθμός των ατόμων που σιτίστηκαν.
Αντίστοιχα ερωτηματικά προκύπτουν και για τις δαπάνες υποδομών. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Βέροιας, όπου από τις 328 συμβάσεις – ύψους 8,5 εκατομμυρίων – μόνο οι 41 έγιναν με δημόσιο διαγωνισμό.
Για τις δομές φιλοξενίας στη Βόρεια Ελλάδα (Καβάλα, Θεσσαλονίκη, Γιαννιτσά, Τσεπέλοβο, Κόνιτσα) δαπανήθηκαν σχεδόν 19 εκατομμύρια ευρώ με 594 συμβάσεις, οι περισσότερες με απευθείας αναθέσεις ή με τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης χωρίς δημοσίευση προκήρυξης διαγωνισμού.
https://www.tanea.gr/
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου