Με το ψέμα στην πρίζα

Το «σύνδρομο της Στοκχόλμης» στο Παρίσι - το μόνον που, ως τώρα, αποδεικνύει η εκείθεν Ελληνική  Αντιπροσωπεία είναι ότι γουστάρει τους βασανιστές της. Οτι (από μακρού) έχει συνδεθεί μαζί τους κι ότι χωρίς μαστίγιο (μάλιστα άνευ καρότου) δεν μπορεί! Υπό την ηρωική ηγεσία του Γίγα Γκίκα Γκέκα Χαρδούβελη το μόνον που «ρίχνει στο τραπέζι» των διαπραγματεύσεων η Ελληνική Αντιπροσωπεία είναι σάρκες εκ της σαρκός μας, ζωή απ’ τη ζωή μας, να την τρώνε τα βαμπίρ και να μένουν ζωντανά. Οσον ζωντανά είναι τα ζόμπι στα άδυτα των τραπεζών και στα άβατα των πολυεθνικών. Καλημέρα σας.

Ισχυρίζονται κάποιοι, μέρες που είναι, ότι το ΠΑΣΟΚ,τον πρώτο του τουλάχιστον καιρό, ευεργέτησε τον λαό και του «έδωσε δικαιώματα». Πρόκειται (εκτός κι αν πρόκειται για λωτοφάγους) για εκείνους που αντιλαμβάνονται την πολιτική με όρους Ηγεμόνος. Τα δικαιώματα δεν «δίδονται», κατακτώνται. Κιαυτό ακριβώς έγινε με τη Μεταπολίτευση. Ο λαός με τους αγώνες του της έδωσε τα αρχικά της χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, η νομιμοποίηση του ΚΚΕ ήταν αποτέλεσμα των αγώνων του ιδίου, της Αριστεράς και μεγάλου μέρους του δημοκρατικού κόσμου. Δεν ήταν μια παραχώρηση του «ηγεμόνος» Καραμνλή, αλλά μια απαίτηση της Δημοκρατίας για να είναι Δημοκρατία.

Με τους αγώνες του λαού η Δημοκρατία αυτή οδηγήθηκε απ’ το 53%του πανίσχυρου Κωνσταντίνου Καραμανλή στο 48% του ανατέλλοντος Ανδρέα Παπανδρέου. Αν ο τελευταίος αυτός απεδείχθη δημεργέτης και δημαγωγός, δεν έχει να κάνει με κάποιαν ευθύνη του λαού, αλλά με την πονηρία (κι όχι μόνον) του ιδίου, καθώς και όσων ιδιοποιήθηκαν τους αγώνες του. Αλλωστε με αυτούς

τους ίδιους αγώνες έφερε ο λαός το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση (μένοντας όμως ο ίδιος εκτός εξουσίας). Την εξουσία επί Ανδρέα (όπως επίσης κι επί των διαδόχων του, πράσινων ή γαλάζιων) συνέχισε να ασκεί η ελληνική κρατικοδίαιτη αστική τάξη (η διαπλοκή με αποτέλεσμα τη διαφθορά), καθώς και οι πράκτορες των ξένων συμφερόντων, με αποτέλεσμα τη διαρκή υποτέλεια καθώς και την εξακολουθητική συρρίκνωση της ελληνικής παρουσίας στον σύγχρονο κόσμο.

Επί αυτών κι ότι δεν ήταν έτσι, πολλά ελέγοντο καθ’ όλην τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, έπεα πτερόεντα, αυταπάτες που έδιναν στις απάτες ακόμα οξύτερες ιδιότητες. Εγινε η μπούρδα ο κυρίαρχος λόγος στη Πνύκα. Εγιναν οι θεσμοί λάστιχο - Κοινοβούλιο, συνδικάτα, δήμοι, ένας αχταρμάς όπου έκανε κουμάντο ο αγάς. Δηλαδή ο επίλεκτος πρασινοφρουρός που εξέταζε καρδίας και νεφρούς, έκανε διορισμούς, μεταθέσεις, μοίραζε καριέρες και θώκους, έστηνε τακονέ με την ψοφοδεή αστική τάξη, εκμαύλιζε αριστερούς και δεξιούς, συνελόντι ειπείν: μια «φάρμα των ζώων», ένας «δημοκρατικός» υποδόριος σταλινισμός που δηλητηρίαζε τα πάντα. Υπό την αιγίδα μιας θηριώδους (και κερδώας) προπαγάνδας των διαπλεκόμενων ΜΜΕ έγινε η Ελλάδα ο παράδεισος την «Ηγεμόνων» - τελευταίο δείγμα η εκλογή του Γιωργάκη με ποσοστά ανάλογα του πατέρα του (τριάντα χρόνια μετά!!), αφού πρώτα ως πραγματικό κακέκτυπο ηγεμόνος είχε διαλύσει και τις τελευταίες δομές του ΠΑΣΟΚ.

«Ηγεμόνες εκ Δυτικής Λιβύης». Εκαναν την Ελλάδα τσίρκο.Καραμανλήδες, Παπανδρέηδες, Μητσοτάκηδες -ακόμα και ο παρένθετος κ.Σημίτης σε έναν Παπανδρέου έδωσε το «δαχτυλίδι»- όλοι κάτι σαν τον Ανδρόνικο Κομνηνό! να έρχονται ως παράκλητοι και να φεύγουν ωςαποδιοπομπαίοι τράγοι. Πλην όμως η παράσταση συνεχίζεται, δεν έχει λάβει τέλος. Παράκλητος, χρυσή εφεδρεία, εθνικό κεφάλαιο, εμφανίζεται εκ νέου ο κ.Καραμανλής, αμφισβητίας του δεξιού Βενιζέλου ο Γιωργάκης - ο άνθρωπος που υπέβαλε παραίτηση στον... κ. Σαμαρά, ο ίδιος που πέρασε την Ελλάδα κάτω απ’ τα Καυδιανά Δίκρανα φορώντας της χαλκά στη μύτη. Ο ίδιος που στηρίζει (και με την ψήφο του) την κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά οι μαμελούκοι του τον εμφανίζουν ως τον... Ελ Σιντ της... αντιδεξιάς! Ομως,

παρ’ ότι η παράσταση συνεχίζεται, δεν κόβει πλέον εισιτήρια. Οι Ελληνες, όλο και περισσότεροι, γυρίζουν την πλάτη τους στις κλίκες εκείνων που τους εξαπάτησαν, πράσινους και γαλάζιους. Βεβαίως αυτή η διαδικασία δεν είναιεύκολη, ούτε χωρίς παρενέργειες. Εκτός απ’ τους πολίτες που στρέφονται προς τα αριστερά, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, εκτός απ’ τους πολίτες που στρέφονται προς την πατριωτική δεξιά, ΑΝΕΛ κι άλλους, υπάρχουν κι εκείνοι που στρέφονται προς τηΧρυσή Αυγή ή προς τηλεοπτικά προϊόντα όπως το Ποτάμι - εφεδρείες του συστήματος και τα δύο. Από διαφορετικές πλευρές ορμώμενες, αλλά εφεδρείες.

Ενα μέρος πολιτών που είχε ταυτίσει τη διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με την Αριστερά στρέφεται τώρα από αντίδραση (αλλά και αμορφωσιά) προς τη Χρυσή Αυγή, παραβλέποντας (ή όμως και αποδεχόμενο) ότι πρόκειται για ένα ναζιστικό εγκληματικό τέρας. Σε αυτούς, αν προσθέσουμε ένα ποσοστό νέων που ανατράφηκαν στο πλαίσιο μιας παραϊστορίας (για κάποιους υπερήρωες Ελληνες που δεν υπήρξαν ποτέ), μέσα σε ένα κλίμα μεταφυσικών ή μυστικιστικών μύθων, έχουμε το μείγμα της πελατείας των Χρυσαυγιτών, αν δεν παραλείψουμε και απογοητευμένους ΠΑΣΟκιους ή Νεοδημοκράτες που υπήρξαν πελάτες του δικομματισμού, ψάχνοντας τώρα να τιμωρήσουν τους «ηγεμόνες» που άλλα τους έλεγαν κι άλλα τους έκαναν.

Μέρος αυτής της γλίτσας που δημιούργησε η διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ παρήγαγε (ως αντίδραση, αλλά και ως συνέχεια) μέρος της γλίτσας που είναι η Χρυσή Αυγή. Απογοητευμένοι απ’ τους «ηγεμόνες», ορισμένοι καταφεύγουν στουςφύρερ. Σε μια εποχή μάλιστα που η αστική τάξη δείχνει (πανευρωπαϊκώς και παγκοσμίως) ότι δεν χρειάζεται πλέον και τόσο την αστική δημοκρατία, το φασιστικό φαινόμενο πριμοδοτείται. Το πριμοδοτούν ακόμα και οι διώξεις εναντίον του, δήθεν ή πραγματικές. 

Ομως Μπαλτάκος εκτός φυλακής ή Μπαλτάκος εντός φυλακής, είναι το ίδιο χρήσιμος για να θρέφει και να εκθρέφει μια γενιά που η αναθεώρηση της ιστορίας την έχει κάνει λωτοφάγο από χέρι.Πλήθος νέων με παραγεμισμένο το κεφάλι απ’ αυτήν την παραϊστορία («σφαγή του Κατύν», «βομβαρδισμοί της Δρέσδης», «ορφανά του Στάλιν» κ.ά.) έρχονται να αντιπαραθέσουν τη δική τους γλίτσα στη γλίτσα της παραϊστορίας των αριστεριστών, των «εκσυγχρονιστών» και της κυρίαρχης προπαγάνδας («Μαύρη Αθηνά», «συνωστισμός της Σμύρνης», «ασυνέχεια των Ελλήνων» κ.ά.). 

Εκ παιδείας άρξασθαι, έλεγε το προγονικό, απ’ την παιδεία πρέπει να αρχίσει κι ο λαός την προσπάθειά του για ανάσταση. Με το γνώθι σαυτόν γίνεται και παραμένει πολίτης ο πολίτης, πολίτες κι όχι οπαδούς (Ηγεμόνων ή Φύρερ) χρειάζεται η Δημοκρατία. Σήμερα η δημοκρατία ξαναγίνεται επαναστατική. Ή τα ψέματα που έφαγαν τη δημοκρατία (στην εργασία, τους θεσμούς και την κοινωνία) θα τελειώσουν, ή η σκλαβιά θα καθιερωθεί. Σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Ο θάνατος του ΠΑΣΟΚ (όπως κι όλης της ενσωματωμένης στον νεοφιλελευθερισμό δυτικής σοσιαλδημοκρατίας) και η αναμενόμενη κατάρρευση της Ν.Δ. (όπως κάθε κόμματος που υπηρέτησε το ΔΝΤ σε οποιαδήποτε χώρα), συνιστούν ρωγμές στο σύστημα. Απ’ τον λαό εξαρτάται αν θα γίνουν πράγματα... 

ο Στάθης στον Ενικό