11 χρόνια μετά την υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών στην Πάτρα, η κόρη της οικογένειας μιλά στο newsit.gr για τον εφιάλτη που ζούσε στα χέρια και των δύο γονιών της. Την ίδια στιγμή που το πανελλήνιο συγκλονίζεται από την υπόθεση του αστυνομικού της Βουλής που προφυλακίστηκε για τον βιασμό των παιδιών του, το 2013 μια ανάλογη υπόθεση είχε συνταράξει το πανελλήνιο. Στη Πάτρα τρία τότε ανήλικα παιδιά έπεφταν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης και των διαστρεμμένων ορέξεων των γονιών τους. Σήμερα η μεγαλύτερη κόρη της οικογένειας από την Πάτρα, που από μικρή ηλικία υπέστη σεξουαλική κακοποίηση από τους γονείς της, σπάει τη σιωπή της και για πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια μιλάει αποκλειστικά στο newsit.gr για τον εφιάλτη που βίωσε η ίδια και τα μικρότερα αδέρφια της. Τότε η 17χρονη κοπέλα της πολύτεκνης οικογένειας ήταν αυτή που αποφάσισε να δώσει τέλος στο μαρτύριο που τους είχαν υποβάλλει ο 40χρονος οικοδόμος πατέρας τους και η μητέρα τους.
Μίλησε στους αστυνομικούς για τις σεξουαλικές κακοποιήσεις που δέχονταν τόσο η ίδια όσο και ο 15χρονος αδερφός της αλλά και η 12χρονη αδερφή της. Οι γονείς τους συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν ενώπιον της δικαιοσύνης, όπου τους επιβλήθηκαν οι μέγιστες των ποινών.
Η 28χρονη, σήμερα κοπέλα που πάλεψε όλα αυτά τα χρόνια και κατάφερε να αλλάξει σελίδα στη ζωή της περιγράφει στο newsit.gr καρέ – καρέ τα όσα έζησε και μιλώντας για την υπόθεση με τον αστυνομικό της βουλής τονίζει ότι ζούμε σε μια αρρωστημένη κοινωνία.
«Όταν πρωτοάκουσα την είδηση με τον αστυνομικό της Βουλής και το τι έκανε στα παιδιά του μου θύμισε την δική μου ιστορία, τα δικά μου βιώματα. Δεν μπορώ να πω ότι δεν περίμενα να ακούσω ξανά κάτι τέτοιο, γιατί ζούμε σε μια κοινωνία άρρωστη».
Ο αυστηρός πατέρας
Όπως και στην υπόθεση του αστυνομικού της Βουλής έτσι και στην περίπτωση της Πάτρας, ο πατέρας – θύτης διατηρούσε ένα προφίλ ακέραιου και αυστηρού ατόμου.
«Όταν κλείνει η πόρτα ενός σπιτιού δεν ξέρεις τι συμβαίνει από πίσω… έξω μπορεί ο καθένας να φαίνεται ο καλύτερος οικογενειάρχης, όπως και στη δική μου την περίπτωση όταν έγινε το “μπαμ” και μαθεύτηκε, ο κόσμος που γνώριζε τους γονείς μου έπεσε από τα σύννεφα», λέει η 28χρονη στο newsit.gr και συνεχίζοντας προσθέτει: «Όλοι λέγανε ότι δεν γίνεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο ο πατέρας μου είχε το προφίλ ενός πατέρα αυστηρού και προστατευτικού, φαινόμασταν έξω στον κόσμο ως πρότυπο οικογένειας».
Μάλιστα διαψεύδει κατηγορηματικά τα όσα έχουν γραφτεί έκτοτε πως η αιτία των όσων έκανε ο πατέρας της στην ίδια και τα αδέρφια της ήταν το αλκοόλ: «Ο δικός μου ο πατέρας ότι έκανε το έκανε νηφάλιος, αυτά ήταν τα αρρωστημένα του τα γούστα. Ήμουν πολύ μικρή όταν ξεκίνησε να μου κάνει κακό τόσο μικρή που θυμάμαι ότι ήμουν περίπου νηπιαγωγείο με πρώτη δημοτικού».
Έχοντας δουλέψει με τον εαυτό της και με την ψυχραιμία που δίνει η χρονική απόσταση από τα γεγονότα, η νεαρή κοπέλα μιλάει για τη μητέρα της, αλλά και για το πότε ξεκίνησε η κόλαση που βίωνε για αρκετά χρόνια. Μάλιστα, η μητέρα στη αρχή είχε αναφέρει ότι κακοποιούσε σεξουαλικά το γιο της γιατί ήθελε να τον κάνει άνδρα, ενώ στη συνέχεια αναίρεσε τα παραπάνω λεγόμενα της.
«Όταν μέναμε μόνοι μας με τη μητέρα μου στο σπίτι είχαμε το κεφάλι μας ήσυχο γιατί ξέραμε ότι δεν πρόκειται να μας πειράξει, ούτε να μας χτυπήσει, αλλά ούτε και να μας αγγίξει ερωτικά. Η μάνα μου τον φοβόταν τον πατέρα μου, έτρωγε ξύλο από αυτόν. Τα βράδια πεταγόμουν από τον ύπνο μου τους άκουγα να τσακώνονται και τις περισσότερες φορές ο λόγος ήταν ότι δεν τα βρίσκανε στο σεξουαλικό κομμάτι μεταξύ τους» λέει η 28χρονη.
«Μου έλεγε ότι είναι ερωτευμένος»
Η ίδια συμπληρώνει: «Όσον αφορά τον πατέρα μου δεν μπόρεσα ποτέ να τον ψυχολογήσω αλλά το σίγουρο είναι πως ήταν ένας άνθρωπος που γενικά το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να περνάει καλά αυτός. Απέφευγα τις συζητήσεις μαζί του αλλά αυτός προσπαθούσε να μου περάσει το κομμάτι της σεξουαλικής κακοποίησης σαν κάτι φυσιολογικό και μου έλεγε ότι κάνουν πολλές οικογένειες αυτό.
Μου έλεγε πως είναι ερωτευμένος μαζί μου. Εγώ δεν του απαντούσα κάτι γιατί καταλάβαινα ότι ο άνθρωπος δεν πάει καλά. Έβλεπε ότι τόσα χρόνια αντιστεκόμουν και δεν με είχε του χεριού του και επιθυμούσε να φτάσουμε σε σημείο να γίνεται η σεξουαλική πράξη με τη θέληση μου».
Στη συνέχεια η 28χρονη μιλάει για τους ξυλοδαρμούς που δέχονταν η μητέρας της, ενώ δεν της δίνει άλλοθι που δεν προστατέψε την ίδια και τα αδέρφια της. «Πολλές φορές που χτυπούσε τη μητέρα μου της λέγαμε εγώ και η αδερφή μου “γιατί δεν τον χωρίζεις;” και της δίναμε και λύσεις όπως να μιλήσουμε στη γιαγιά ή στη θεία ή στην αστυνομία και μου λέγε όχι ακόμα να περιμένουμε να μεγαλώσετε λίγο ακόμα, ώστε να δουλέψετε και εσείς και να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα. Δεν με ενδιαφέρει αν τώρα αυτή η γυναίκα μετάνιωσε για όλα αυτά, αλλά τότε ακόμα και να την απειλούσε και να τον φοβόταν… δεν γίνεται να σου πειράξουν τα παιδιά σου και να μην ξεσκιστείς να τα προστατέψεις».
Αμέσως μετά το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας μιλάει για τους βιασμούς της από τον πατέρα της. «Με βίαζε αρκετά συχνά ιδίως σε περιόδους διακοπών που δεν είχαμε σχολείο όπως Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρια και τα Σαββατοκύριακα. Με έσωζε το ότι τις καθημερινές είχα σχολείο και του έλεγα ως δικαιολογία ότι είχα πολύ διάβασμα και επειδή ήμουν καλή μαθήτρια και δεν θέλανε να τα παρατήσω, τους άρεσε να περηφανεύονται ότι το παιδί τους είναι καλή μαθήτρια.
Για μένα οι γιορτές, όπως είναι τώρα τα Χριστούγεννα, δεν μου αρέσουν γιατί τις έβαλα στο μυαλό μου αυτές τις γιορτές με άσχημο τρόπο και συνδέω τις μέρες αυτές με τις μέρες εκείνες που με βίαζε καθημερινά. Όταν γινόταν όλο αυτό η μαμά μου ήταν συνήθως μπροστά στο ίδιο δωμάτιο και συμμετείχε και αυτή κανονικά», λέει η 28χρονη.
Στη συνέχεια φέρνει στο μυαλό της ακόμα πιο άσχημες στιγμές και αναφέρει: «Όσο ήμουν πιο μικρή μας έπαιρνε ο πατέρας μου και εμένα και την αδερφή μου μαζί. Στην πορεία μεγαλώνοντας πήγαινε ο καθένας ξεχωριστά. Ο μικρός μου αδερφός ευτυχώς τη γλίτωσε γιατί ήταν πολύ μικρός δεν πειράχτηκε ποτέ, ήταν τυχερός. Ο άλλος μου ο αδερφός δυστυχώς υπήρξε θύμα και αυτός από τη μάνα μου για να τον κάνει άντρα αυτή και να μην πάει με ξένη.
Όσες φορές του έλεγα πως δεν θέλω να έρθω μέσα στην κρεβατοκάμαρα δεν τον ενδιέφερε, πολλές φορές μου το έβαζε και ως τιμωρία αυτό δηλαδή αν έκανα κάποια αταξία μου έλεγε ότι από τη στιγμή που το κάνες αυτό θα είσαι κάθε βράδυ στο δωμάτιο μου.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αυτά γινόταν και ένιωθα εγκλωβισμένη. Ονειρευόμουν να μεγαλώσω, να πάω να σπουδάσω και να πάρω και τα αδέρφια μου μαζί. Δεν του άρεσε να έχουμε φίλους ήθελε να μας έχει απομονωμένους, μάλλον για να μην πούμε κάτι σε κάποιον».
Από τα 123 χρόνια έμειναν 8 στη φυλακή
Με σταθερή φωνή η 28χρονη λέει ότι μίλησε με τη μητέρα της, τρία χρόνια αφού είχε οδηγηθεί στη φυλακή, ενώ το κουβάρι της νοσηρής υπόθεσης άρχισε να ξετυλίγεται όταν έκανε την καταγγελία στο Χαμόγελο του Παιδιού.
Η συζήτηση με την 28χρονη που άνοιξε αποκλειστικά την καρδιά της στο newsit.gr κλείνει με ένα δικό της μήνυμα αλλά και με την κριτική της στην ελαστικότητα του νόμου που έχει σαν αποτέλεσμα οι πολυετείς ποινές να εξανεμίζονται.
«Εγώ με αυτούς τους ανθρώπους που έχουν αποφυλακιστεί δεν έχω καμία επαφή. Στο πρώτο δικαστήριο που είχε γίνει ο πατέρας μου είχε ποινή 123 χρόνια και η μητέρα μου 103 χρόνια αλλά στις φυλακές υπάρχουν τα μεροκάματα, τα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας καθώς και η καλή διαγωγή που μειώνουν τις ποινές.
Οι γονείς μου οκτώμισι χρόνια μείνανε φυλακή, ο πατέρας μου ήταν τυχερός γιατί τον πήγανε σε φυλακές που είχε κρατούμενους που διέπραξαν αδικήματα σαν και τα δικά του. Δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζί τους. Δεν πρόκειται να διαγράψω όλα όσα πέρασα και όλα όσα μου κάνανε. Αποφυλακίστηκαν σχεδόν μαζί αλλά τελικά ο καθένας τους τράβηξε διαφορετικό δρόμο στη ζωή του.
Ως παιδί είχα το άγχος για την τύχη που θα είχα εγώ και τα αδέρφια μου όταν θα έμπαιναν οι δικοί μου φυλακή. Επειδή μπορεί αυτή τη στιγμή να είναι και άλλα παιδιά που να περνάνε το ίδιο θέλω να φωνάξω και να πω πως όταν υπάρχουν τέτοιες αρρωστημένες καταστάσεις μέσα στο ίδιο σου το σπίτι τότε σε μια τέτοια περίπτωση δεν έχεις ανάγκη τη μάνα σου και τον πατέρα σου γιατί αυτοί οι δύο είναι τα άτομα που σε κακοποιούν και σε φοβίζουν.
Όταν ένα παιδί βιώνει κάτι τέτοιο πρέπει να μιλήσει οπωσδήποτε γιατί αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτή την κατάσταση αν δεν κάνεις κάτι εσύ ο ίδιος. Κανένα παιδί δεν θα μείνει στο δρόμο υπάρχουν μονάδες που σε φιλοξενούν ή ανάδοχες οικογένειες, καθώς και ιδρύματα που σίγουρα εκεί μέσα θα ζήσεις πιο φυσιολογικά. Το ότι έχω φτάσει 28 χρόνων δεν σημαίνει ότι δεν έχω ανάγκη μια μάνα να έχω, αλλά έχω συμφιλιωθεί με αυτό και προχωράω».
Έφη Φανάρα
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου