Για να γελάσει και λίγο το χειλάκι μας...

Σχέδιο του Ζαχαρία Παπαντωνίου για "Τα ψηλά βουνά"

...με την παιδική αθωότητα και ευστροφία!
Εποχή Π.Κ (Προ Κορονοϊού)

Είναι ένας παπάς σε κάποιο ορεινό χωριουδάκι της Ευρυτανίας. Παράλληλα ο ίδιος είναι και δάσκαλος στο Δημοτικό σχολείο του χωριού.

Μαθαίνει στα μικρά για τους αρχαίους Ευρυτάνες που ήταν περίφημοι τοξότες και είχαν λάβει μέρος και στον Τρωϊκό Πόλεμο με τον Αχιλλέα!

Τα πιτσιρίκια... πέρα βρέχει! Όσο ο παπάς έλεγε κι έλεγε, αυτά κοιτούσαν από το παράθυρο έναν... γάιδαρο που έβοσκε στο διπλανό λιβάδι!

- Τι αντιληφθήκατε λοιπόν παιδιά;;;

Κιχ από κάτω...

Πετάγεται ένας μικρός:

-Όση ώρα μας μίλαγες παππούλη, 100 μύγες πήγανε και ήρθανε στου γαϊδουριού τον πισινό!

Μουρλαίνεται ο παπάς.

-Ωρέ χαμένα, έτσι όπως το πάτε ποτέ δεν θα γίνετε ήρωες τοξοβόλοι σαν τους προγόνους μας.
Γι' αυτό θα γράψετε όλοι από 100 φορές το εξής : "όταν μιλάει ο παπάς δεν θα ξαναμετράω μύγες στου γάιδαρου τον πισινό. Αντίθετα θα μελετάω και στη συνέχεια θα εξασκούμαι για να φτάσω στο επίπεδο των τοξοβόλων προγόνων μου"!

Πάει ο παπάς την άλλη μέρα στο σχολείο. Τα παιδιά τον περιμένουν με ένα πάκο χαρτιά. Όλα τους είχανε γράψει το κατεβατό που τους έβαλε.

-Μπράβο παιδιά μου. Μήπως εξασκηθήκατε κιόλας όπως σας προέτρεψα;

Πετάγεται ξανά ο ίδιος ο μικρός:

-Ναι πάτερ, εξασκηθήκαμε. Άμα πας στην αυλή σου θα βρεις τον ΤΡΑΓΟ τ' ανάσκελα!!!

Έτσι όπως μας το διηγήθηκε πέρυσι σε ένα πανηγύρι ένας παππούς συμπατριώτης μας.

(Στα μέρη μας κυκλοφορεί και... σε άλλη εκδοχή - βλ. και εδώ!)

από ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ