Ο κλεμμένος πίνακας μιας επανάστασης

Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΛΑΛΗΣ

«Η τέχνη της αμερικανικής βίας είναι ανεκτίμητη», σημείωνε ο Τζόναθαν Τζόουνς στον Guardian στις 19/5/2017. Αναφερόταν φυσικά στην ιστορική δημοπράτηση του «Untitled» πίνακα του J.M. Basquiat που πουλήθηκε μέσω της Sotheby’s για 110,5 εκ. δολάρια.

Ήταν το πιο ακριβό καλλιτέχνημα που δημοπρατήθηκε πέρυσι και ο πιο ακριβοπουλημένος πίνακας στην αμερικανική ιστορία της Τέχνης. Ωστόσο, σε παγκόσμια κλίμακα, η πώληση του περίφημου πίνακα «Salvator Mundi» του Leonardo da Vinci- φήμες θέλουν δημιουργό του πίνακα έναν εκ των βοηθών του κι όχι τον ίδιο- από τον οίκο Christie, ήταν εκείνη που τράβηξε τα βλέμματα του κόσμου της αγοράς έργων τέχνης, καθώς δαπανήθηκαν για την απόκτησή του 450 εκατ. δολ., καταρρίπτοντας έτσι το προηγούμενο ρεκόρ των 179 εκατ. δολαρίων.

Η αξία της Τέχνης είναι ανεκτίμητη. Ανεκτίμητη για την παγκόσμια ανθρώπινη Ιστορία. Ανεκτίμητη, διότι, εκτός των άλλων, αποτελεί έναν ιδιότυπο σύνδεσμο μεταξύ παρελθόντος, παρόντος και ομιχλώδους μέλλοντος.

Ωστόσο, αναρωτιόμαστε: Πόσο εκτιμάται τελικά η «ανεκτίμητη αξία» της Τέχνης;

Κατά τα φαινόμενα, πολλά εκατομμύρια…

Σύμφωνα με στοιχεία της έρευνας αγοράς τέχνης (AMR), η μέση αξία των δημοπρατούμενων έργων αυξήθηκε κατά 21% την περασμένη χρονιά.

Γνώμη του γράφοντος είναι ότι η εν λόγω αύξηση συνδέεται με μία άλλη αύξηση που σημειώθηκε το 2017. Όπως αναφέρει το «Wealth Report 2018», ο αριθμός των πολυεκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά 10% σε σχέση με το 2016 (συνολικό εισόδημα μεγαλύτερο κατά 762 δισ. δολάρια). Πρόκειται για τη μεγαλύτερη αύξηση δισεκατομμυριούχων της Ιστορίας, σημείωνε η ΜΚΟ Oxfam, αφού κάθε δύο μέρες εμφανιζόταν άλλος ένας δισεκατομμυριούχος.

Αυτή τη στιγμή, 129.730 άνθρωποι παγκοσμίως κατέχουν πλούτο αξίας 26,4 τρισ. δολαρίων.

Ταυτόχρονα, όμως, η πείνα συνέχισε να σκοτώνει τρεις φορές περισσότερους ανθρώπους απ’ όσους σκότωνε ο Β' ΠΠ ετησίως…

«(…) Οι εξαιρετικά πλούσιοι πληθυσμοί αναμένεται να συνεχίσουν να αναπτύσσονται μεσοπρόθεσμα- καθώς- ακόμη και όταν οι γενικές συνθήκες είναι αρνητικές, (…)επιδεικνύουν μεγάλη ανθεκτικότητα»

                         Vincent White, διευθύνων σύμβουλος του Ινστιτούτου Wealth-X

Αποτελεί συστημική ανωμαλία, θα ισχυριστούν κάποιοι. Είναι το ίδιο το σύστημα, θα ισχυριστούν κάποιοι άλλοι.

Τείνουμε να συμφωνήσουμε με τους δεύτερους.

Τα στοιχεία, αδιάψευστοι μάρτυρές τους:

• Το 2006, στη Γαλλία, ο Τ. Ντεσμορέστ, πρόεδρος του Δ.Σ. της Total, έλαβε μισθό κατά 2.142 φορές μεγαλύτερο από τον κατώτατο μηνιαίο μισθό στη χώρα.
• Το 2007, στις ΗΠΑ, ο Τζον Πόλσον, διευθυντής ομώνυμου κερδοσκοπικού αμοιβαίου κεφαλαίου, έλαβε για τις υπηρεσίες του ποσό μεγαλύτερο κατά 80 χιλ. φορές από τις μέσες ετήσιες αποδοχές στη χώρα εκείνη τη χρονιά.
• Κατά το «Wealth Report 2012», τα 63 χιλ. άτομα με περιουσία άνω των 100 εκατ. δολ. κατείχαν πλούτο ισοδύναμο με πάνω από το 50% του παγκόσμιου ΑΕΠ.
• Στην Ισπανία το 2012, και εδώ θα συνιστούσαμε ψυχραιμία στους φανατικούς πολέμιους του «κρατισμού», ο Α. Ιθκιέρδο, στέλεχος της ισπανικής Βankia, έλαβε ως σύνταξη το ποσό των 7,6 εκατ. ευρώ, παρά τα 23 δισ. ευρώ που είχαν καταβάλει οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι για τη διάσωση της εν λόγω τράπεζας.
• Αντίστοιχα, ενώ η αμερικανική εταιρεία όπλων Lockheed Martin έλαβε 35,2 δισ. δολάρια «μπόνους» από τον κρατικό κορβανά, την ίδια ώρα, ο CEO της εταιρείας γέμιζε τον τραπεζικό του λογαριασμό με ποσά ίσα με 186 φορές το σπίτι του τυπικού υπαλλήλου της L.Μ.
• Πρόσφατα, ο ιδρυτής της Amazon, Τζεφ Μπέζος δαπάνησε μόλις μία μέρα για να κερδίσει στο χρηματιστήριο όσα θα έβγαζε ένας εργαζόμενός του σε 1.001.430 χρόνια (infowar.gr).
• Το 2017, δύο μόνο εταιρείες -κολοσσοί, η Walmart και η Volkswagen είχαν εισοδήματα μεγαλύτερα από το ΑΕΠ ολόκληρων χωρών ( η πρώτη μεγαλύτερο από το ΑΕΠ του Βελγίου, η δεύτερη, μεγαλύτερο από αυτό της Χιλής).

«Ευτυχώς που ο λαός (…)δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το –κυρίαρχο- σύστημα γιατί σε μια τέτοια περίπτωση πιστεύω ότι απόψε κιόλας θα ξεσπούσε επανάσταση»

Χένρι Φορντ

Βάσει των προαναφερθέντων, γίνεται κατανοητό ότι υπάρχουν δύο κόσμοι γύρω μας.

Ο κόσμος του Σαμ Πολκ, πρ. ειδικού διαπραγματευτή αμοιβαίων κερδοσκοπικών κεφαλαίων: «Τα τελευταία μου χρόνια στη Wall Street, το μπόνους μου ανήλθε στα 3,6 εκατ. δολ. (…) Ήμουν έξαλλος, γιατί (…) ήθελα περισσότερα. (…) Για τον ίδιο ακριβώς λόγο που ένας αλκοολικός έχει ανάγκη ένα ποτηράκι ακόμη».

Και ο κόσμος της άνεργης Γαλλίδας Ιζαμπέλ Μορέ: «Επιβιώνουμε με ψίχουλα που τολμούν να μας δίνουν. (…) Και πρέπει να λέμε και ευχαριστώ από πάνω».

«Ο καπιταλισμός», γράφει ο οικονομολόγος Τζιάκομο Κόρνεο, «δεν εμφανίζει κανένα τακτικό σύστημα περιορισμού της ανισότητας. Μάλλον την αυξάνει».

Εις το διηνεκές, ρωτάμε εμείς.

Ο V. White, μας δίνει την απάντηση: «(…)Υπάρχουν κοινωνικές αλλαγές που πρόκειται να πραγματοποιηθούν μακροπρόθεσμα- η αντίδραση στην ανισότητα(…) δεν πρέπει να αγνοηθεί. Ίσως, φτάσουμε σε ένα σημείο όπου η ανάπτυξη των πολυεκατομμυριούχων να μη συνεχίσει την τρέχουσα πορεία της».

Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση;

Οψόμεθα.

από ημεροδρόμος