STOP ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ,μετά από προσφυγή πολιτών στο ΣτΕ

ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΣΠΕΥΣΑΝ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΥΣ ΑΦΟΡΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 22 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΤΟΥ 2013 η προσωρινή Διαταγή του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία απαγορεύεται η οποιαδήποτε εργασία στο Δημοτικό Πάρκο Αγρινίου, στο πλαίσιο του έργου της ανάπλασης που αποφάσισε η Δημοτική Αρχή του Αγρινίου.

Στο ΣτΕ κατέφυγαν 23 μέλη της «Κίνησης Πολιτών για τηδιάσωση του πάρκου Αγρινίου», αφού η ίδια είχε κοινωνική συγκρότηση και όχι νομική, Ο τρόπος αυτός επιλέχθηκε από την «Κίνηση» για τον λόγο ότι η μη νομική συγκρότηση της δεν της επέτρεπε τη συλλογική προσφυγή.

Τα συγκεκριμένα μέλη τυπικά, καθώς και το σύνολο των μελών της ουσιαστικά κατέθεσαν στο ΣτΕ αίτηση αναστολής, ακύρωσης και ασφαλιστικά μέτρα κατά της προτεινόμενης ανάπλασης, όπως άλλωστε είχε αποφασισθεί και εξαγγελθεί, δρομολογώντας με αυτόν τον τρόπο την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων το επόμενο σύντομο χρονικό διάστημα και το οριστικό «πάγωμα» τους, μέχρι την οριστική εκδίκαση που πιθανολογείτε ότι θα πραγματοποιηθεί το ερχόμενο καλοκαίρι.

Το βράδυ της ίδιας μέρας της κοινοποίησης της προσωρινής διαταγής του ΣτΕ στο Δήμο Αγρινίου, η είδηση αναρτήθηκε, άνευ συντακτικής επωνυμίας, στο Agrinio News (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ)  και Agrinio Press (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ)

Οι αναρτήσεις αυτές δεν επικοινωνούσαν απλά την είδηση ,αλλά εμπεριείχαν κυρίως κρίσεις, δεοντολογικά απαράδεκτες...
(λόγω της ανωνυμίας τους) και ουσιαστικά αβάσιμες και διαστρεβλωτικές της αλήθειας, έτσι ώστε έμμεσα ή άμεσα να στοχοποιηθούν οι συγκεκριμένοι πολίτες, ως μειοψηφικό σύνολο μιας κοινωνίας, και μάλιστα περιορισμένης κοινωνικής διείσδυσης, της οποίας «η συντριπτική πλειοψηφία» αποφάσισε την δημιουργία ενός μεγάλου και απαραίτητου έργου που είχε ανάγκη ο τόπος.

«Ουσιαστικά επιχειρείται η εμπλοκή στο έργο της ανάπλασης του πάρκου όταν η συντριπτική πλειοψηφία  των δημοτών του Αγρινίου θεωρεί πως η εικόνα του πρέπει να αλλάξει και η δεδομένη συγκυρία, με τους πόρους που έχουν εξευρεθεί αποκλειστικά  για το σκοπό αυτό, είναι η καταλληλότερη και ίσως η τελευταία ευκαιρία», υποστηρίζει η ανάρτηση του AgrinioNews, η οποία αναρτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2013, ώρα 8:16:42μ.μ.

«Οι 23 πολίτες, που όπως φαίνεται  πολλοί από αυτούς έχουν και συγγενική σχέση μεταξύ τους, αποφάσισαν να προσφύγουν κατά του έργου, παρακάμπτοντας ουσιαστικά την βούληση της τοπικής κοινωνίας και του Δημοτικού Συμβουλίου, καθυστερώντας έστω και προσωρινά, ένα πολύ σημαντικό έργο για την πόλη. Όλα αυτά τη στιγμή που έχει προηγηθεί ένας εξαντλητικός διάλογος, η δημοτική αρχή έχει αφήσει περιθώρια για κάποιες αλλαγές στο έργο ενώ ο εργολάβος ήταν έτοιμος να εγκατασταθεί το αμέσως επόμενο διάστημα», υπερθεματίζει σε σχολιασμό η ανάρτηση του Agriniopress, η οποία αναρτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2013, ώρα 20:17. (Από τον χρόνο της ανάρτησης διαπιστώνεται ότι το Agrinio News προηγήθηκε της δημοσίευσης κατά οκτώ (8) ολόκληρα δευτερόλεπτα, εξ ου και η σειρά της παράθεσης των αποσπασμάτων).

Ένας ακριβοδίκαιος σχολιασμός αυτών των δύο αναρτήσεων, θα πρέπει να σημειώσει, ότι:

Στην ανάρτηση του AgrinioNews, η έννοια της πλειοψηφίας θολώνεται από τον ισχυρισμό ότι αυτή εκφράζει την γενικότερη αντίληψη ότι κάτι πρέπει να γίνει στο Πάρκο, άρα ας γίνει, ό,τι είναι να γίνει, να τελειώνουμε, για να μην χαθούν οι πόροι - έμμεση στοχοποίηση της συγκεκριμένης μειοψηφίας, που επιδιώκει την απώλεια των «αποκλειστικών πόρων» που έχουν «εξευρεθεί για το σκοπό αυτό».

Στην ανάρτηση του Agriniopress, η στοχοποίηση γίνεται με άμεσο τρόπο, αφού αυτή εξειδικεύεται με φράσεις: α) «φαίνεται», πως «πολλοί από αυτούς έχουν και συγγενική σχέση μεταξύ τους», «παρακάμπτοντας ουσιαστικά την βούληση της τοπικής κοινωνίας και του Δημοτικού Συμβουλίου». Ταυτόχρονα όμως, παραπληροφορεί και συνειδητά: «Όλα αυτά τη στιγμή που έχει προηγηθεί ένας εξαντλητικός διάλογος».

Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν για άλλη μια φορά δυο τρία πραγματάκια, που οι ανώνυμοι συντάκτες των παραπάνω δύο αναρτήσεων ή δεν έχουν καταλάβει ή σκοπίμως αγνοούν.

Η «Κίνηση Πολιτών για την διάσωση του Πάρκου», όπως βεβαιώθηκε από όλες τις «ανοιχτές συνεδριάσεις», της σε καμία περίπτωση δεν τάχθηκε κατά της ανάπλασης του Πάρκου. Τάχθηκε εξ' αρχής κατά της συγκεκριμένης «ανάπλασης» του Πάρκου, που επιχείρησε να δρομολογήσει με θεσμικό μόνο και άκρως ελεγχόμενο τρόπο η δημοτική αρχή: α) Κράτησε εξ' αρχής μακριά την τοπική κοινωνία, αφού, ακόμα και στο πρωταρχικό στάδιο της διερεύνησης της κοινωνικής συναίνεσης, ακόμα-ακόμα και της συμμετοχής στη συγκεκριμένη πρόταση και άλλων τοπικών φορέων, η απεύθυνσή της προς αυτούς ήταν μικρή και επιλεκτική, ως προς τον αριθμό. Ούτε λόγος φυσικά για τις προτάσεις τους. Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του Προέδρου του ΤΕΕ επ' αυτών. β) Η Μελέτη κατασκευής του έργου ούτε καν την συναίνεση της Επιτροπής Διαβούλευσης (το κατ΄εξοχήν αυτοδιοικητικό όργανο της θεσμικής έκφρασης της τοπικής κοινωνίας) δεν έχει, αφού ποτέ δεν εισήχθη σ΄ αυτή, για διαβούλευση.

Αντίθετα η «Κίνηση» μέσα από «ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις», άνοιξε τον κοινωνικό διάλογο (και σε θεσμικό επίπεδο), που αναπτύχθηκε για το θέμα, συγκέντρωσε τα στοιχεία της πρότασης, συνειδητοποίησε μέσα από συλλογικές διαδικασίες τις καταστροφικές συνέπειες, που θα είχε η συγκεκριμένη (Το ξαναγράφουμε. Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ) μελέτη για το Πάρκο, προκάλεσε Δημοτικό Συμβούλιο, το οποίο μπορεί να μην οδηγήθηκε σε απόφαση, αλλά κατέγραψε στα πρακτικά του την αντίθεση όχι μόνο των δημοτών, αλλά και σύσσωμης της αντιπολίτευσης (Μείζονος και ελάσσονος) του οργάνου.

Μετά από όλα αυτά αλλά και με την υλοποίηση από την πλευρά της Δημοτικής Αρχής τετελεσμένων πράξεων, για την εξέλιξη του έργου, όπως η δημοπράτηση, 23 μέλη της «Κίνησης» (φύση και θέση) κατέθεσαν αίτηση ακύρωσης του έργου στο Συμβούλιο της Επικρατείας, πράξη καθ’ όλα νόμιμη και ενδεδειγμένη, που η ίδια η «Κίνηση» στηρίζει και υποστηρίζει, αφού την αποφάσισε μέσα από τις συλλογικές της διεργασίες.

Η επίκληση των συγγενικών σχέσεων των μελών μιας Κίνησης, εάν και εφ’ όσων αυτές υπάρχουν, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε, ποιόν υπαινιγμό παρανομίας ή ηθικής μείωσης μπορεί να ενισχύσει. Αυτά, κατά την άποψη μας είναι φαντάσματα που επιβιώνουν σε πλασματικά και σκοτεινά εγκεφαλικά σκηνικά, η χρησιμότητα αξιοποίησης των οποίων, μόνο νουαρ σκηνοθετικές αντιλήψεις για την κοινωνική δράση μπορούν να υπηρετήσουν.

Μετά από όλα αυτά μπορεί άραγε κανείς να ισχυριστεί, ότι για το συγκεκριμένο έργο έχει «προηγηθεί ένας εξαντλητικός διάλογος»; Όλη η διαδικασία ήταν δύο παράλληλοι μονόλογοι, με την τοπική εξουσία να προχωράει σε ένα συγκεκριμένο έργο που η πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας (και θεσμικά και σε επίπεδο κοινωνίας), θεωρεί καταστροφικό και αναίτια πολυέξοδο. Επ’ αυτών όμως, θα αποφανθεί το Συμβούλιο της Επικρατείας κι αυτό χάριν των δημοτών εκείνων που διαθέτουν και τόλμη και άποψη. Αυτό άλλωστε δεν είναι που καθιστά έναν πολίτη ενεργό; Ρητορικό είναι το ερώτημα.
----------------------------------------------------------------------------
Υ.Γ. Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για όσα δημοσίευσε στο χθεσινό της φύλλο (23 Ιανουαρίου 2013) η εφημερίδα ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (ΕΔΩ:)