Όλγα Γεροβασίλη: "Δεν είμαστε πια «αποικία»..." !!! Καημένε Καβάφη τι σου μελλε να πάθεις

«Κι αυτό είναι έργο της Αριστεράς...»

Που να το φαντάζονταν ο Αλεξανδρινός ποιητή μας Κωνσταντίνος Καβάφης πως σχεδόν έναν αιώνα μετά το θάνατό του θα γινόταν το επίκεντρο
πολιτικής αντιπαράθεσης μ' αφορμή την "έξοδο" της χώρας από τα μνημόνια και την έμπνευση των επικοινωνιολόγων του Τσίπρα να τον στείλουν να απαγγείλει το διάγγελμα του συμβολικά στην Ιθάκη.

Κι αυτός όμως τι το 'θελε να γράψει για το ταξίδι στην "Ιθάκη" και το "Εν μεγάλη Eλληνική αποικία, 200 π.X."*;

Να λοιπόν τώρα αείμνηστε Κωνσταντίνε Καβάφη που η υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης,κυρία Όλγα Γεροβασίλη, μέσω των social media μάλιστα,απαντάει σε όσους δεν επιθυμούν την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια, αλλά αντίθετα «αναζητούν απεγνωσμένα τη δική τους Ιθάκη (τέταρτο μνημόνιο)» μ' ένα συνδυασμό των ποιημάτων σου.

Γράφει στο fb της η κυρία Γεροβασίλη: «21 Αυγούστου 2018. Δεν είμαστε πια "αποικία" αλυσοδεμένη με μνημόνια. Κάποιοι επιμένουν να "... Έχουνε και μια κλίση στες θυσίες..."* των πολλών και αδυνάτων. Οι ίδιοι θεώρησαν "τα μνημόνια ευλογία" και αναζητούν απεγνωσμένα τη δική τους Ιθάκη (τέταρτο μνημόνιο). Οι ίδιοι, ως πελάτες των φορολογικών παραδείσων, αναζητούν "Πολιτικούς Αναμορφωτές". Αλλά η Ελλάδα ανήκει και πάλι στη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.

Κι αυτό είναι έργο της Αριστεράς...».

(Κ.Π.Καβάφης «Εν Μεγάλη ελληνική αποικία, 200 π.Χ.»)


Τώρα Κωνσταντίνε μου θα το κατάλαβες Ιθάκες τι σημαίνουν!
"Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,τον άγριο Ποσειδώνα...." εμείς τους συναντήσαμε κι ας μην τους κουβαλούσαμε μεσ' την ψυχή μας!!!
«Κι αυτό είναι έργο της Αριστεράς...»,όπως λέει με καμάρι και εθνική υπερηφάνεια η κυρία Ολγα μας.

*Εν μεγάλη Eλληνική αποικία, 200 π.X.
Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.—

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.

Κ.Π. Καβάφης