«Πολιτική ευθύνη» και φύκια (καμένα) για μεταξωτές κορδέλες

Ούτε μια μέρα μετά τη συνέντευξη Τύπου κυβερνητικών παραγόντων για την τραγωδία στην Αττική, όπου κορυφώθηκε η επιχείρηση απόσεισης ευθυνών, και ο πρωθυπουργός, Αλέξης
Τσίπρας βγήκε στο υπουργικό συμβούλιο για να αλλάξει την επικοινωνιακή στρατηγική της κυβέρνησης… 

Έγινε, δε, με τέτοιο τρόπο αυτή η αλλαγή που θύμισε περισσότερο μάνατζμεντ διαχείρισης κρίσεων για τη διάσωση της εικόνας της κυβέρνησης παρά πολιτική τοποθέτηση.

Ο πρωθυπουργός – λες και τις προηγούμενες μέρες δεν ζήσαμε όλοι την κυβερνητική τακτική που ξεκίνησε από το «μην κάνετε κριτική, δεν είναι ώρα», πήγε στο «κάναμε ό, τι καλύτερο» και έφτασε και μέχρι το «μαζί τα κάψαμε»– εμφανίστηκε να δηλώνει την αγωνία του αν η κυβέρνηση μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω.

Αναρωτήθηκε, μάλιστα, εάν «μήπως από κάποιο ένστικτο αυτοσυντήρησης, διαπράττουμε κι εμείς το ίδιο λάθος, που πολλές φορές έχουμε δει να διαπράττουν άλλοι στο παρελθόν. Να υπερβάλλουμε σε δικαιολογίες για να μειώσουμε τις ευθύνες». 

Αποκορύφωμα της προσπάθειας ανατροπής της εικόνας της κυβέρνησης ήταν να αναλάβει «την πολιτική ευθύνη για την τραγωδία», καλώντας τους υπουργούς του να κάνουν το ίδιο. 

Η αλλαγή της επικοινωνιακής στρατηγικής – ναι, σε τέτοιες τραγωδίες και αυτοί όπως και οι προηγούμενοι λειτούργησαν και λειτουργούν με όρους επικοινωνίας! – δεν ξέφυγε από την αθλιότητα, δηλαδή να επιδιωχθεί να ερμηνευθεί η κριτική στη κυβέρνηση ως κριτική σε όλους εκείνους που έδωσαν τη μάχη με πραγματικό ηρωισμό. Ο Αλ. Τσίπρας, υποστήριξε: «Ας μην πυροβολούν, λοιπόν, οι διάφοροι κριτές και πολέμαρχοι του καναπέ, εκείνους που, με κίνδυνο τη ζωή τους, στα μέτωπα της φωτιάς, έδωσαν τη μάχη και έσωσαν χιλιάδες συνανθρώπους μας»! Εμφανίστηκε, δε, και τόσο πολιτικά μεγαλόψυχος που δήλωσε: «Ας πυροβολούν εμάς, εν πάση περιπτώσει, όχι εκείνους»!

Το γράψαμε από την αρχή. Η αλλαγή στην επικοινωνιακή στρατηγικής της κυβέρνησης έγινε με όρους μάνατζμεντ διαχείρισης κρίσεων, με σκοπό να φτιάξουν την εικόνα τους. 

Σκέτη «πολιτική ευθύνη» χωρίς πρακτικό αντίκρισμα, χωρίς κάποια συγκεκριμένη πολιτική πράξη δεν είναι τίποτα άλλο από κούφιες κουβέντες, από φύκια (καμένα) για μεταξωτές κορδέλες.

από ημεροδρόμος