Φαρισαίοι υποκριτές, παντού!

Δεν ξέρω πόσοι το παρατήρησαν, αλλά εν μέσω καλοκαιρινής ραστώνης αποφάσισε το Συμβούλιο της Επικρατείας ότι τα μετρητά και τα τιμαλφή των Ελλήνων δικαστών που φυλάσσονται σε θυρίδες, δεν χρειάζεται να δηλώνονται στο «πόθεν έσχες» –και βέβαια μόνο για το «έσχες» μιλάμε, αφού για το «πόθεν» ούτε λόγος, όπως έχει αποδειχθεί περίτρανα και με τη φαιδρή εφαρμογή του μέτρου στην πολιτική τάξη της χώρας.

Έτσι, για τους δικαστικούς μας λειτουργούς –ο Θεός να τους κάνει λειτουργούς, έτσι που έχει κορυφωθεί η δυσπιστία στον ξεπεσμένο αυτό θεσμό, πέρα βρέχει.

Καλό πάντως είναι να θυμόμαστε, ότι το δικαστήριο δεν έκανε του κεφαλιού του, αλλά εφάρμοσε τον νόμο που ψήφισαν οι άλλοι της νομοθετικής εξουσίας, έστω και τραβηγμένο από τα μαλλιά.

Το θέμα μας όμως τώρα, δεν είναι η διαπλοκή των εξουσιών. Το θέμα μας τώρα, είναι ότι οι λειτουργοί της δικαιοσύνης, ως τέτοιοι, αντί για να κρίνουν αντισυνταγματικό τον νόμο που επιτρέπει στους Έλληνες να κρύβουν πλούτο σε θυρίδες, χωρίς να έχουν την υποχρέωση να δηλώνουν την αξία του και την πηγή προέλευσης του, αντίθετα εκμεταλλεύονται την εν λόγω διάταξη και κρύβονται πίσω από αυτήν.

Μάλιστα, κρύβονται! Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να το πει κανείς, αφού καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται. Κρύβονται, λοιπόν, γιατί κάποιοι ανάμεσά τους δεν είναι καθαροί. Η ευθύνη και το όνειδος γι’ αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση, βαραίνει ολόκληρο το δικαστικό σώμα που ανέχεται αυτήν την κατάφωρη αδικία εις βάρος των υποζυγίων που πληρώνουν τους φόρους τους, την ώρα που άλλοι δεν τους πληρώνουν.

Δεν αφορά λοιπόν, κατά πρώτο λόγο, αυτός ο έλεγχος μόνο τους δικαστικούς, αλλά όλους τους κατόχους κτημάτων, θυρίδων, και τραπεζικών λογαριασμών, έστω και εκκενωμένων. Τα στοιχεία είναι ανεξίτηλα σημειωμένα στα κιτάπια των πτωχών μας και ξεπουλημένων τραπεζών.

Κατά δεύτερο λόγο όμως, έστω κι αν δεν είναι η πλειοψηφία των μελών του δικαστικού σώματος ύποπτη, έστω κι αν δεν είναι όλοι τους υπόλογοι για χρηματισμό, τα ερωτηματικά της κοινωνίας μας δεν λείπουν.

Ο τρόπος που έχει χειριστεί η ελληνική δικαιοσύνη πολύκροτες υποθέσεις τα τελευταία χρόνια, κρυμμένη πίσω από το γράμμα του νόμου και την πληθώρα φωτογραφικών χαριστικών νομοθετημάτων, δημιουργεί την κοινωνική ανάγκη για τον έλεγχο μιας κατάστασης, που έχει γίνει πλέον, ανεξέλεγκτη.

Οι δικαστές, που έχουμε αποφασίσει να τους αποκαλούμε λειτουργούς, έστω κι αν είναι δημόσιοι υπάλληλοι, φέρουν αυτοβούλως την υποχρέωση να είναι παραδείγματα προς μίμηση για την κοινωνία.

Αν πάμε λίγο πιο πίσω στον χρόνο, θα θυμηθούμε εκείνον τον εισαγγελέα που λιθοβολήθηκε επειδή ερωτεύτηκε μια τρανσέξουαλ πόρνη. Ο Ρασούλης το έκανε και τραγουδάκι εκείνο το επεισόδιο.

Κανείς εισαγγελέας, όμως, ποτέ δεν λιθοβολήθηκε από τη κοινωνία επειδή, με τον μισθό του δημοσίου λειτουργού -έστω και υψηλόμισθου υπαλλήλου, απέκτησε περιουσία, δυσανάλογα μεγάλη και αδικαιολόγητη -χώρια τα καταχωνιασμένα και αδήλωτα στις θυρίδες, που τώρα οι δικαστές αποφάσισαν ότι καλώς παραμένουν ανεξέλεγκτα και βρίσκονται στο απυρόβλητο.

Μέχρι λοιπόν να αποκτήσουμε μια έντιμη κυβέρνηση, που θα καταργήσει την προστασία των λογής-λογής επίορκων υπαλλήλων της διαπλοκής, θα κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, λέγοντας ότι η «Δικαιοσύνη» είναι ανεξάρτητη και ότι η εκτελεστική εξουσία, η κυβέρνηση δηλαδή, δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό!

Τίποτα δεν γίνεται, σου λένε, διότι αυτό λέει το Σύνταγμα! Βλέπετε, αφού σχίσαμε όλες τις υπόλοιπες σελίδες του, πολλάκις και με μανία, και τις κάναμε πάλι –πρωτοδεύτερη φορά αριστερά- χαρτοπόλεμο για το καρναβάλι που προχωρά, ας σεβαστούμε, μπάρε μου, αυτήν τη σελίδα του καταστατικού μας Χάρτη, που μιλάει περί της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, αρχή που την τηρούν και την προσέχουν ως κόρη οφθαλμού, οι μασκαράδες που μας κυβερνούν!

Όμως, επειδή θα συνεχίσουν να μεμψιμοιρούν για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, για να μην τους κατηγορούμε αδίκως για χυδαία υποκρισία, ας φροντίσουν να επέμβει η άλλη εξουσία, η νομοθετική, για να καταργηθούν οι κίβδηλοι νόμοι προστασίας των υπόπτων και να σταματήσουν να είναι στο απυρόβλητο οι ένοχοι αδικαιολόγητου πλουτισμού∙ δικαστές –και όχι μόνο αυτοί.

Εν τω μεταξύ λοιπόν, για να μην τους αδικούμε όπως λένε, καθόσον ο νόμος βρίσκεται σε ισχύ και οι θυρίδες παραμένουν ερμητικά κλειστές, ας κοιτάξουν κι ας μας πουν πώς αποκτήθηκαν οι βίλες –οι βιλάρες για ν’ ακριβολογούμε, παρά θίν’ αλός. Από ποια εισοδήματα δικαιολογούνται αυτά τα κτήματα ορισμένων γνωστών, σεσημασμένων και μη εξαιρετέων δικαστών, γιατί δεν ρωτάει κανείς?

Ποιος κρατικός φορέας έλεγξε ποτέ αν είναι δικαιολογημένες από το «πόθεν έσχες» των δικαστών, οι καταγεγραμμένες στα κιτάπια των πτωχών μας τραπεζών, παχυλές καταθέσεις τους?

Ποιος έλεγξε ουδέποτε τον προκλητικό τρόπο ζωής ορισμένων εκ των «θεραπόντων» του σάπιου θεσμού της αλλήθωρης και καθόλου τυφλής, ελληνικής δικαιοσύνης?

Απορία ψάλτου βηξ…

Ας το ξαναπούμε: Μόνο τα ζά -και δη τα μηρυκαστικά- τον χωνεύουν τον σανό…

Ή με τα λόγια του Ευαγγελιστή Ματθαίου, που πολύ έχει αρχίσει να φοριέται τώρα τελευταία: “αλίμονο σ’ εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές, γιατί αποδεκατίζετε το δυόσμο και τον άνηθο και το κύμινο και αφήσατε τα σπουδαιότερα του νόμου: τη δίκαιη κρίση και το έλεος και την πίστη. Αυτά λοιπόν έπρεπε να κάνετε, κι εκείνα να μην αφήνετε”.

Κολάζ “The Mirror Game”

https://raskolnick.wordpress.com/2016/07/20/hypocrisy/