ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΑΦΡΑΓΚΙΑΣ

Το καλοκαίρι είναι εδώ. Θυμάται ότι είναι καλοκαίρι και μας πετάει ένα σαραντάρι, να πηγαίνει σετάκι με τον πυρετό της αφραγκίας που έχουμε όλοι μας. Αλλά πάντως είναι εδώ.
Και το καλοκαίρι σημαίνει αραλίκι και θάλασσα αλλά σημαίνει κι έξοδα κι άδειασμα της τσέπης.
Φέτος όμως τα πράγματα είναι άσχημα, και για όλλους δεν υπάρχει σέντσι, κι άμα υπάρχει κανένα περισσευούμενο έρχεται η εφορία και στο παίρνει.
Ξεχάστε λοιπόν τα περασμένα μεγαλεία. Ωραιότατες παραλίες, υπάρχουν παντού χωρίς ομπρελίτσες και ξαπλώστρες «ευρωφονιάδικες», όπου θα γευτείτε τη χαρά της παρανομίας και της φύσης -αυτά πάνε μαζί- .
Φέτος θα ανακαλύψουμε και ξεχασμένες γεύσεις, όπως ο πρωινός καφές άνευ βουτηρομαρμελάδος, οι πατάτες στη θράκα και τα «τα Σαυρίδια» (καλά είναι τι έχουνε) ψημένα στα κάρβουνα, ξεχασμένες αισθήσεις όπως το να περπατάμε ξυπόλυτοι στην αμμουδιά, να ξυπνάμε πρωί-πρωί μόλις βαρέσει ο ήλιος και να τρώμε καρπούζι καθισμένοι σταυροπόδι εκεί που σκάει το κύμα. (Κι όποιος πετάξει την καρπουζοφλουδα στη θάλασσα να τον σακατέψουνε όλες μαζί οι τσούχτρες). Θα ξαναθυμηθούμε πως είναι να διασκεδάζεις συζητώντας, γελώντας, παίζοντας δηλωτή στην παραλία και να σου παίρνει ο αέρας τα χαρτιά, πως είναι να τραγουδάς παρέα με το ραδιόφωνο κάτω από τ’ αστέρια και να μη δίνεις δεκάρα αν τραγουδάς ωραία, ίσα- ίσα που όσο πιο χάλια τραγουδάς τόσο λιγότερα ζωύφια και κουνούπια θα σε πλησιάζουν.
Φέτος το Καλοκαίρι μας προέκυψε φτωχό. Μα μην το βάζετε όμως κάτω. Το καλοκαίρι είναι εδώ έστω και άφραγκο. Και καλοκαίρι για τον Έλληνα σημαίνει αραλίκι και θάλασσα. Ορμάτε αδέρφια.
Καστρινός