Η Βίκυ Σταμάτη της διπλανής πόρτας

της Ελενας Ακρίτα
Μέχρι τώρα δεν ασχοληθήκαμε με την περίπτωση Ακη Τσοχατζόπουλου για δύο λόγους. Πρώτος, η γνωστή ρήση «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται», κάτι που η γράφουσα απεχθάνεται. Δεύτερος λόγος, η βαθιά μας πεποίθηση ότι όπως η φοροδιαφυγή δεν αρχίζει και δεν τελειώνει στον Τόλη Βοσκόπουλο, έτσι και η διαπλοκή δεν αρχίζει και δεν τελειώνει στον Ακη Τσοχατζόπουλο. Και δεν υπάρχει χειρότερο από τους δούρειους ίππους που κρύβουν μέσα τους φοροφυγάδες και διαπλεκόμενους ών ουκ έστιν αριθμός.
Ομως και να θέλεις να αγιάσεις, τι διάολο πια, κάπου κολάζεσαι! Γιατί όλα έχουν ένα όριο! Και η οικογένεια Τσοχατζοπούλου αυτό το όριο το πέρασε και το προσπέρασε προ πολλού. Ακούσαμε τα μεγαλύτερα ψέματα, τις πιο γελοίες δικαιολογίες, ακούσαμε τα τέρατα. Και η κατάθεση του Νικόλαου Ζήγρα απλώς επικύρωσε την οργή μας. Και επιβεβαίωσε όσα ήδη υποψιαζόμασταν: Οι «αμνοί του Θεού» - πρώτη σύζυγος, δεύτερη σύζυγος και κόρη Τσοχατζόπουλου - γνώριζαν τα πάντα για τα πάντα.

Ειδικά, η Βίκυ Σταμάτη είναι ιδιάζουσα περίπτωση. Οπως δήλωσε στη συνέντευξή της, δεν είναι παρά η «μέση Ελληνίδα με κάποια οικονομική άνεση». Και υπερθεμάτισε η μητέρα της: «Η Βίκυ είχε κάποιο όνομα και ζούσε ανάλογα». Διερωτάται βέβαια κανείς πώς απέκτησε αυτό το όνομα η «Βίκυ»; Τι είχε πετύχει η «Βίκυ» στη ζωή της; Ηταν η «Βίκυ» μια καταξιωμένη επιστήμων; Ηταν η «Βίκυ» μια σπουδαία καλλιτέχνιδα; Ηταν η «Βίκυ» μια πετυχημένη επιχειρηματίας; Ή, έστω, ήταν η «Βίκυ» μια απλή γυναίκα εργαζόμενη, που στηρίζει την οικογένειά της και μεγαλώνει τα παιδιά με αξιοπρέπεια μέσα από τον καθημερινό της μόχθο;
Με κανέναν από τους παραπάνω τρόπους δεν έκανε «όνομα η Βίκυ». Η «Βίκυ έκανε όνομα» ως η πολυέξοδη σύζυγος ενός μεγάλης ηλικίας κροίσου πολιτικού. Η «Βίκυ έκανε όνομα» στα καταστήματα του Κολωνακίου, στους μασέρ, στους μακιγέρ, στους αμπιγέρ και στα ταγέρ. Η «Βίκυ έκανε όνομα» ως... ταυτόσημη της χλιδής, της αρχοντοχωριατιάς, της κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος. Η «Βίκυ» δεν είναι διάσημη. Η «Βίκυ» είναι διαβόητη. Και όποιος θέλει ας ψάξει να βρει στο λεξικό τη θεμελιώδη διαφορά αυτών των δύο λέξεων.
Και τώρα ζητάει να αποφυλακιστεί. Μάλιστα. Πολύ ωραία. Δικηγόρο δεν με λες, αλλά προσπαθώ να κατανοήσω τα νομικά επιχειρήματα αυτού του αιτήματος:
1. Είναι μητέρα ανήλικου παιδιού. Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Οι φυλακές γεμάτες από γονείς ανηλίκων που τα περισσότερα βρίσκονται στο έλεος του Θεού! Σαφώς και το παιδάκι δεν φταίει σε τίποτα. Από κεί που ζούσε μια πλούσια και προστατευμένη ζωή, ξαφνικά ο μικρόκοσμός του κατέρρευσε. Ομως οι γονείς δεν το πήραν στον λαιμό τους; Οι γονείς δεν όφειλαν να σκεφτούν το παιδί τους; Να προβλέψουν πως οι πράξεις τους θα μπορούσε να το οδηγήσουν στη δεινή θέση που τελικά το οδήγησαν; Και για να τελειώνουμε, ας θεσπιστεί ένας νόμος που να λέει ότι θα φυλακίζονται μόνο οι ένοχοι που έχουν παιδιά 18+!
2. Δηλώνει ότι αν δεν την αποφυλακίσουν θα αυτοκτονήσει. Αυτό πια κι αν είναι νομικό επιχείρημα βαρβάτο: Οποιος συλλαμβάνεται, αντί να προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητά του, ας λέει ένα «αν δεν μ' αφήσετε ελεύθερο θα σκοτωθώ», τον αφήνουμε, φεύγει, να περάσει ο επόμενος.
3. Δηλώνει ψυχίατρος ότι πάσχει από «ναρκισσισμό». Συγγνώμη κιόλας, αλλά εγώ αν έπασχα από ναρκισσισμό θα το έκανα γαργάρα. Τι διαταραχή κι αυτή! Διαβάζω στο περιοδικό «Αρμονία», τεύχος 42/2003, ποια τα βασικά χαρακτηριστικά των ατόμων αυτών:
Εντονη αίσθηση σπουδαιότητας και μεγαλείου που έχουν για τον εαυτό τους. Εντονη η ανάγκη τους για θαυμασμό. Αδυναμία να αναγνωρίσουν και να νιώσουν τις επιθυμίες, τις ανάγκες και τα αισθήματα των άλλων. Φαντασιώνονται ιδιαίτερη επιτυχία, δύναμη, εξυπνάδα, ομορφιά. Πιστεύουν ότι είναι μοναδικά και ξεχωρίζουν, και θα πρέπει και οι συναναστροφές τους να είναι ισάξιες. Πιστεύουν ότι οι άλλοι θα πρέπει να ακολουθούν ή να συμμορφώνονται στις δικές τους προσδοκίες.

Εκμεταλλεύονται τους άλλους προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους. Συχνά φθονούν τους άλλους ή πιστεύουν ότι οι άλλοι τους φθονούν. Εμφανίζουν αλαζονική, υπεροπτική συμπεριφορά ή στάση.
Αυτή είναι η Βίκυ Σταμάτη της διπλανής μας πόρτας. Τώρα, αν αποτελούν αυτά λόγο αποφυλάκισης ή όχι - δεν θα το κρίνουμε εμείς. Και εν πάση περιπτώσει, αυτό θα το μάθουμε σύντομα... Θα μάθουμε σύντομα αν η Βίκυ Σταμάτη της διπλανής μας πόρτας μετακομίσει και πάλι στη... διπλανή μας πόρτα!
ΥΓ 1: Ο Τσοχατζόπουλος, που φωνάζει και οδύρεται για το ανήλικο παιδί του, δεν είδα πουθενά να πράττει το ίδιο για τα τρία ανήλικα εγγόνια από την κόρη του - που μάλιστα είναι και ανύπαντρη μητέρα.
ΥΓ 2: Καλά όλα αυτά, καλά ποιος μπήκε φυλακή, ποιος κατέθεσε, ποιος έκαψε ποιον, ποιος είναι νάρκισσος και ποιος είναι γαρίφαλο - αλλά τα λεφτά (τα λεφτά που ξόδευαν αυτοί και ανήκουν σε εμάς) πότε θα τα πάρουμε πίσω;