Ερείπια

Γράφει ο LOCUS PUBLICUS 

Αντε τώρα μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα να βρεθεί εθελοντής πρωθυπουργός κοινής αποδοχής, και ενα τσούρμο παρατρεχάμενων που θα δεχτούν να αναλάβουν το ξεσαλωμένο piggy λίγο πριν το σάλτο μορτάλε.

Και να συντονιστούν μέσα σε ελάχιστο χρόνο στις απίθανες μεταβατικές υποχρεώσεις να ψηφίσουν όλα όσα οι άλλοι κάνουν πως δεν θέλουν, να εγκρίνουν χαράτσια, μέτρα και προυπολογισμούς, να πάρουν την καινούργια "δόση" των ναρκoμανών, και να αποκαταστήσουν μια στοιχειώδη αξιοπιστία στα μάτια εκείνων που απο το 1980 και μετά μας έδωσαν πάνω απο 130 δις ευρώ σε αναπτυξιακά κεφάλαια, και που κατα κοινή ομολογία, οι διάφοροι "μαζί τα φάγαμε" κατανάλωσαν σε ανύπαρκτες επενδύσεις και συντεχνιακές κομματικές λαμόγιες.

Θα αρκούσε μια βόλτα στα χωριά της γενέτειρας που κάποτε καλλιεργούσαν καπνό, ελιές και ενα ελαιόλαδο νέκταρ, για να δεί κανείς τη στρατηγική μετάβαση απο την αληθινή παραγωγή στον χολυγουντιανό κόσμο των κωλάδικων, στις Ουκρανέζες και Βουλγάρες, στο αναπηρικό αραλίκι, τα αγροτικά αυτοκίνητα που έγιναν καγιέν, τα χωριάτικα κοτέτσια που μετατράπηκαν σε θερμαινόμενες πισίνες. Ο εκλεκτός κόσμος του ΠΑΣΟΚ.

Δεν ξέρω αν τελικά ο άχρηστος θα φύγει, ούτε αν οι μελλοντικές εκλογές θα μας φορτώσουν στο σβέρκο τον άλλον άχρηστο με τους γνωστούς διακοσμητικούς καραγκιόζηδες. Δύο πράγματα είναι όμως σίγουρα. Το πρώτο είναι οτι όπως οι υπαλληλίσκοι πάτησαν στις Κάννες σαν σκουλήκι τον πρώτο, έτσι θα πατήσουν και τον δεύτερο. Και δεύτερον, πως είναι σχεδόν απίθανο να υποθέσει κανείς πως οποιοσδήποτε σοβαρός άνθρωπος αυτού του τόπου (απο όπου κι αν προέρχεται), θα δεχθεί να αφήσει τις σοβαρές και αξιοπρεπείς ενασχολήσεις του για να παίξει εναν μεταβατικό και άχαρο ρόλο Τσολάκογλου, ολοκληρώνοντας αυτά που οι πράσινοι "αντιεξουσιαστές" και οι μπλέ "αντιμνημονιακοί" αληταράδες αρνήθηκαν να εφαρμόσουν.

Κάτω απο τις συνθήκες που βιώνουμε, μόνον αν είναι κανείς μαστουρωμένος μπορεί να πιστέψει πως θα γίνουν διαρθρωτικές αλλαγές, εξυγίανση του δημοσίου τομέα, ανάκαμψη Δικαιοσύνης, Παιδείας, Υγείας, Φορολογίας, για να μην αναφέρουμε βέβαια και το θλιβερό θέμα των αποκρατικοποιήσεων και της οικονομικής Ανάπτυξης. Η οχλοκρατούμενη και κομματική χώρα μπαίνει σε νέα περίοδο διακοπών! Η οποία λίαν συντόμως θα διακοπεί βιαίως απο την παρέμβαση των βλοσυρών υπαλληλίσκων.

Και μια και μιλάμε για χασούρες, να σας αναφέρω και τη μεγαλύτερη. Που την βιώνω κάθε μέρα ως έλληνας ομογενής που ζεί εκτός Ελλάδος. Απο τα μέσα του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα, πρίν ακόμα και απο την ελληνική επανάσταση που οδήγησε το 1830 στη δημιουργία ελληνικού εθνικού κράτους, διάφοροι άλλοι εθελοντές (ευρωπαίοι διανοούμενοι, έμποροι, πολιτικοί, ακαδημαϊκοί και άνθρωποι της τέχνης), αναβίωσαν νοητικά και εμπέδωσαν σταθερά στο συλλογικό υποσυνείδητο των πολιτών του κόσμου, την εικόνα μιας σεβάσμιας Ελλάδας, μιας πολιτιστικής υπερδύναμης, που σε απευθείας ιστορική σύνδεση με τους ένδοξους αρχαίους προγόνους της γέννησε την έννοια της Δημοκρατίας, εμπέδωσε την βάση της δυτικής Φιλοσοφίας, και άφησε πίσω της μεγαλειώδη επιτεύματα στον χώρο της Τέχνης, του Θεάτρου, της ιστορικής αφήγησης, της Λογοτεχνίας και της Πολιτικής.

Αυτή η εικόνα της Ελλάδας, ως πολιτιστική υπερδύναμη, διατηρήθηκε ζωντανή μέχρι σήμερα, μέσα απο την περίοπτη θέση που η Ελλάδα κατέλαβε συνειρμικά στο υποσυνείδητο του ευρύτερου κόσμου. Αυτή η υπέροχη εικόνα της πολιτιστικής πατρίδας, αρχίζει πλέον σιγά σιγά να καταρρέει, για να αντικατασταθεί σταδιακά απο μια νέα και σύγχρονη αναθεωρητική εικόνα οπου η ένδοξη ελληνιστική υπερδύναμη αντικαθίσταται στο συλλογικό υποσυνείδητο του κόσμου με την εικόνα μιας οχλοκρατούμενης κοινωνίας ερειπίων στην οποία οι σύγχρονοι έλληνες θεωρούνται πλέον συνειρμικά ανάξιοι της ιστορικής παράδοσης που τους κληροδοτήθηκε. 

Αδύνατον να αξιολογήσω ποσοτικά το μέγεθος και τις μελλοντικές επιπτώσεις αυτής της συνειδησιακής καταστροφής.