ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΕΓΓΟΝΟΥ

Πάντα με γένια και μαλλιά βαριά αρματωμένος∙ 

με τα κουρεία γενικώς ήτανε μαλωμένος.

Τον είδα, δεν τον γνώρισα σε μια φωτογραφία 

για εξώφυλλο περιοδικού, σωστή καλλιγραφία.

Στο παρελθόν περνιότανε για αιωνόβιος γέρος 

τώρα σαν περιζήτητος γαμπρός και καβαλιέρος.

Προς τι η μεταμόρφωση κι και άλλαξε ο τύπος; 

Αφού αναρωτήθηκα, έρωτας, ίσως; μήπως;

Όμως απ’ το ¨ΜΠΑΜΠΙΝΗ ΙΝ¨ έμαθα το μαντάτο 

ένα εγγόνι σερνικό απόχτησε, βαρβάτο.

Πώς θ΄ αντικρύσει το μωρό ένα παππού Νταβέλη; 

Θα πάθει ψυχολογικά και ποιος παππούς το θέλει;

Ο όρος μπήκε εξαρχής -της νύφης και του γιού του- 

το τέκνο για να βαφτιστεί στ’ όνομα του παππού του,

θα πρέπει αυτός εξάπαντος να πάει στον κουρέα∙ 

γι’ αυτό λοιπόν η αλλαγή στην όψη του Ανδρέα.

Του εύχομαι ολόψυχα να ζήσει ο εγγονός του 

και να τον χαίρονται οι γονείς, άξιος κι ο νονός του.

Και στον παππού λέω ευθαρσώς ¨ξέχνα τη φάτσα που είχες 

ήσουν χωμένος, καψερέ, σε θημωνιά από τρίχες¨.

Από Άρης Μπιτσώρης