Τα παραμύθια ασκούν μια γοητεία στην οποία δύσκολα μπορούν να αντισταθούν (και) οι ενήλικοι. Το καλό σενάριο, το ευτυχισμένο τέλος, η επικράτηση του καλού και του δίκαιου συνοψίζουν όλα όσα θέλει να πιστέψει ο κάθε άνθρωπος, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Αυτή η ελπίδα, πέρα από καταφύγιο των βασανισμένων ανθρώπων, αποτελεί ταυτόχρονα και σύνηθες πολιτικό εμπόρευμα, το οποίο διαρκώς επανασυσκευάζεται και χρησιμοποιείται από αυτούς που έχουν ή φιλοδοξούν να ασκήσουν εξουσία. Αυτές τις μέρες η συσκευασία της ελπίδας επιγράφεται «έξοδος από τα μνημόνια και την εποπτεία».
Στις περιγραφές του εν λόγω προϊόντος μπορεί κανείς να διαβάσει και να ακούσει όσες υπερβολές χωράει η επιθυμία του: από το ότι η χώρα ανακτά την εθνική της κυριαρχία μέχρι ότι ανοίγει ο δρόμος για τη διόρθωση των αδικιών που οι αδύναμοι, κατά κύριο λόγο, φορτώθηκαν για την αντιμετώπιση των βαρών της κρίσης.
Απ’ αυτό το πολιτικό παραμύθι ωστόσο απουσιάζει ο δράκος, ο οποίος, όπως και να το κάνουμε, αποτελεί βασικό συστατικό στοιχείο της πραγματικότητας κάθε παραμυθιού, ακόμη κι αν αυτό είναι πολιτικό παραμύθι.
Για να αντιληφθούμε τον δράκο που επιμελώς κρύβει η κυβέρνηση στο αφήγημά της για το τέλος των μνημονίων, θα πρέπει να κρατήσουμε ζωντανά όλα αυτά που έχουν πεθάνει (ή έχουν δραματικά μεταβληθεί) αυτά τα οκτώ μνημονιακά χρόνια. Το πρώτο από αυτά που χάθηκε είναι το 25% του ΑΕΠ, κάτι πρωτοφανές – όπως λένε οι ειδικοί – σε περίοδο ειρήνης.
Μαζί με αυτό το 25% (και πιθανότατα εξ αιτίας του) χάθηκε μια γενιά νέων καταρτισμένων επιστημόνων και επαγγελματιών, η οποία αναζήτησε συνθήκες επιβίωσης μακριά από τη χώρα. Κάτι επίσης σημαντικό, που επίσης χάθηκε, είναι βασικές υποδομές (λιμάνια, δρόμοι, αεροδρόμια, παραγωγικές δημόσιες επιχειρήσεις, τουριστικές επιχειρήσεις και φιλέτα γης κ.λπ.), οι οποίες θα μπορούσαν να συνδράμουν στην ανασυγκρότηση της χώρας.
Όλα τα πιο πάνω, μαζί με τη βασική μετα-μνημονιακή δέσμευση για εξωφρενικά πρωτογενή πλεονάσματα, ώστε οι περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και δημόσιες δαπάνες να χρηματοδοτούν την εξόφληση των χρεολυσίων για τον επόμενο μισό αιώνα, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία: ο δράκος του πολιτικού παραμυθιού που διηγείται η κυβέρνηση είναι ολοζώντανος…
topontiki.gr
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου