Η εγκατάλειψη του Αγίου Δημητρίου του Λουμπαρδιάρη από το εχθρικό κράτος και την αδιάφορη Αρχιεπισκοπή....

Ο Φιλοπάππου είναι ένας λόφος καταπράσινος στο κέντρο της Αθήνας, κάτω από την καρδιά της Ακρόπολης.Είναι ένας λόφος που συναντιέται το προ Χριστού με το μετά Χριστoν.

Εκεί κοντά που ο Απόστολος Παύλος όταν ήρθε στην Αθήνα μίλησε στους Αθηναίους. Εκεί που τον πρώτο άκουσε ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης. Εκεί όπου βρίσκεται ο χώρος της Πνύκας. Εκεί που από τον 9ο αιώνα βρίσκεται ένα μικρό εκκλησάκι ο Άγιος Δημήτριος ο Λουμπαρδιάρης. Ενα εκκλησάκι που η ιστορία του ξεκινάει από τον 9ο αιώνα.

Εκεί που εφημέριος του ναού ήταν ο Άγιος Ραφαήλ της Μυτιλήνης μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης μαζί με τον Νικόλαο τον Διάκο του. Που με την Αγία Ειρήνη αφήνουν τη ζωή τους στη Μυτιλήνη και τιμούνται πολύ σαν προστάτες του νησιού. Εκεί που λειτουργούσε ο Άγιος Νεκτάριος της Αίγινας και προσευχόταν όταν έφυγε από την Αλεξάνδρεια κυνηγημένος. Εκεί κι ο Άγιος Νικόλαος ο Πλάνας έκανε πολλές αγρυπνίες και προσευχόταν στο Θεό για τους ανθρώπους.

Σκέφτομαι λοιπόν όλα αυτά κι ανατριχιάζω όταν περπατώ σε αυτά τα Άγια Χώματα.
Ξέρετε οι πρόγονοί μας οι αρχαίοι Έλληνες ήταν φιλακόλουθος λαός, είχαν αναζητήσεις, δεν ήξεραν βέβαια το Χριστό αλλά τον περίμεναν. Οταν λοιπόν άκουσαν για Αυτόν Τον ακολούθησαν με την καρδιά τους και όχι με το βούρδουλα όπως λανθασμένα πιστεύουν πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι δεν ξέρουν από ιστορία και δεν έχουν διαβάσει ποτέ τις πηγές.

Εκεί λοιπόν στον Άγιο Δημήτριο γνώρισα έναν παπά οποίος αν και ομολογώ ότι δεν τα πήγαινα καλά με τους παπάδες, αυτόν τον συμπάθησα από την πρώτη στιγμή γιατί είναι αυθεντικός γιατί είναι απλός. Γιατί αυτό που κάνει φαίνεται να το αγαπάει πολύ γιατί γιατί γιατί.. για πολλά που δεν είναι της Παρούσης να σας τα πω, αλλά με έκαναν να τον συμπαθώ πολύ ..

Του είπα λοιπόν προχθές
- Πάτερ γιατί τόση εγκατάλειψη στο χώρο? Γιατί είναι παρατημένα τα πάντα εδώ? Γιατί δεν υπάρχει φωτισμός? Γιατί δεν υπάρχει ασφάλεια? Γιατί το πιο νευραλγικό σημείο της Αθήνας είναι τόσο πολύ εγκαταλειμμένο?

Του είπα:
- Γιατί είναι όλα εγκαταλελειμμένα, παρατημένα, σκουριασμένα, σκουπίδια;
- Γιατί οι άνθρωποι που υπηρετούν το λόφο και σκοπός τους είναι να αναδεικνύουν τα μέρη εδώ πάνω είναι κατσούφηδες? Γιατί τόση εγκληματικότητα? Γιατί να φοβάσαι να περπατήσεις όταν πέσει η νύχτα?

Που είναι η φύλαξη του Λόφου? Που είναι οι άνθρωποι, το ενδιαφέρον τους?.
Του είπα πως χιλιάδες βράδια ήρθα εδώ με την κοπέλα μου να περπατήσω και είδα τους φύλακες να καπνίζουν χόρτο να πίνουν μπίρα να μην έχουν τέλοσπάντων, την καρδιά τους και το μυαλό τους 100% στο έργο που επιτελούν.

Εκείνος έσκυψε το κεφάλι και δεν είπε τίποτα σαν να ήθελε να μου πει πολλά πράγματα, αλλά δεν μου είπε τίποτα. Εγώ βέβαια έμαθα ρώτησα και κατάλαβα από ανθρώπους ότι πριν λίγο καιρό είχαν μπει τη νύχτα στο ναό και είχαν βεβηλώσει την εκκλησία σπάζοντας και κλέβοντας την στιγμή που υπάρχουν φύλακες, και τίποτα δεν έγινε κανένας δεν άλλαξε, ούτε τιμωρήθηκε.

Και τα ίδια συνεχίζονται καθημερινά και μάλιστα πιέζουν τον παπά και τους ενορίτες και προσκυνητές σαν να τους ενοχλεί η παρουσία τους. Όμως η προσωπικότητα του συγκεκριμένου ιερέα, η αγάπη του κόσμου προς αυτόν, αλλά και η αγάπη γενικά του κόσμου προς τον Άγιο Δημήτριο είναι τόσο μεγάλη που τίποτα δεν Άγγιξε κανέναν, και το πρόγραμμα του ναού συνεχίστηκε, οι βραδυνές λειτουργίες, οι ακολουθίες, οι δραστηριότητες.

Εγώ πήγα στον παπούλη και του είπα ότι τα έμαθα όλα και ξέρω ότι μου έκρυβε πράγματα κι ότι δεν μου απάντησε εκείνη τη φορά.

Εκείνος μου χαμογέλασε και μου είπε:
- Φίλε Γιωργάκη η Παναγία και ο Θεός δεν μας αφήνει ποτέ, ούτε ο Άγιος Δημήτριος..
Είναι εδώ φύλακας αιώνες τώρα, και μου χαμογέλασε. Και με κέρασε ένα καφεδάκι ελληνικό.
Του είπα και μη νομίζεις ότι επειδή κάθομαι μαζί σου θα με πείσεις να εξομολογηθώ? χαχαχαχα!!
Εκείνος πάλι μου χαμογέλασε και μου είπε:

- Παιδάκι μου ο Θεός έχει το χρόνο του ορίσει για τον καθένα. Δεν ξεφεύγει κανείς από την αγκαλιά Του!! Να πιούμε το καφεδάκι μας τώρα. Χαίρομαι πολύ μόνο και μόνο για αυτό που κάνουμε.

Έτσι λοιπόν είναι αγαπητοί μου φίλοι. Μέσα στην καρδιά της Αθήνας στο λόφο του Φιλοπάππου υπάρχει ένα μέρος που μπορεί να πας στεναχωρημένος και να φύγεις με ένα χαμόγελο τεράστιο. Μπορεί να είναι από το Θεό δεν ξέρω. Μπορεί.

Λοιπόν ένιωσα και εγώ εκείνη τη μέρα και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα να πάτε και σεις, αλλά προπαντώς να γίνει κάτι για αυτό το κόσμημα που υπάρχει κάτω από την Ακρόπολη που λέγεται Λόφος του Φιλοπάππου που η Εκκλησία τον κρατάει ζωντανό μαζί με τους κατοίκους της γύρω περιοχής που κάνουν και κάποιους αγώνες γι αυτό το θέμα..

Γιώργος προσκυνητής ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 2017
http://koukfamily.blogspot.gr/