του Πάνου Μαυρίδη*
Αν κάτι κατάφερε και πάλι να κάνει ο Αλέξης Τσίπρας με την εμφάνιση του στη Βουλή ήταν αυτό που γνωρίζει να κάνει καλύτερα από τον οποιοδήποτε. Να θολώσει τα νερά ως προς τις προθέσεις – και τελικές του αποφάσεις – την κρίσιμη ημερομηνία της 19ης Φεβρουαρίου.
Το νέο στοιχείο που προστέθηκε στα γνωστά σενάρια που συζητούνται και αναλύονται εκτενώς το τελευταίο διάστημα – προκήρυξη πρόωρων εκλογών με λίστα, δημοψήφισμα (για το προσεχές Φθινόπωρο με το ερώτημα εντός ή εκτός ευρώ), αίτημα για προκαταβολική ψήφιση των νέων μέτρων με αυξημένη πλειοψηφία, οικουμενική κυβέρνηση με Πρωθυπουργό κοινής αποδοχής – ήταν αυτό μιας ενδεχόμενης “θυσίας” του Ευκλείδη Τσακαλώτου, ώστε να φυσήξει ούριος άνεμος άλλης μιας πρωθυπουργικής κωλοτούμπας.
Φαίνεται πως κάθε φορά που ο Αλέξης Τσίπρας θα προχωρά σε έναν επώδυνο συμβιβασμό με τους τρισκατάρατους δανειστές θα τρώει και έναν υπουργό Οικονομικών...
Προφανώς ο Ευκλείδης Τσακαλώτος να έχει υποψιαστεί τι τον περιμένει και χθες δεν στάθηκε ικανός να συγκρατήσει την αγωνία του, επιχειρώντας να διακόψει τον Πρωθυπουργό του που είχε ανέβει στο βήμα της Βουλής για να μιλήσει – κάτι πρωτοφανές στα κοινοβουλευτικά χρονικά...
Η συνέχεια θα έχει ενδιαφέρον μιας και ο συμπαθής υπουργός με τα άθλια ελληνικά αλλά το οξφορδιανά αγγλικά, ηγείται μιας αόρατης εσωκομματικής αντιπολίτευσης 58 και βάλε ίσως...
Όλοι αυτοί οι τακτικισμοί, ελιγμοί και λοιποί παραλογισμοί δεν θα είχαν καμία σημασία αν δεν συνέτειναν στην παράλυση της οικονομίας και της κοινωνικής ζωής γενικότερα.
Καλώς ή κακώς (προφανώς κακώς) οι κυβερνώντες έχουν πετύχει να ασχολούνται όλοι μαζί τους σε καθημερινή βάση. Τι θα κάνουν, πως θα το κάνουν, γιατί το κάνουν και θα το κάνουν. Λες και υπάρχει η πολυτέλεια να παρακολουθούμε όλο αυτό το θέατρο, όταν η οικονομία βαλτώνει, οι επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο ή/και μεταναστεύουν, τα κόκκινα δάνεια κοκκινίζουν περισσότερο και πολλαπλασιάζονται, οι καταθέσεις μειώνονται, η φορολογία πνίγει κάθε αναπτυξιακή προοπτική, τα κρατικά ταμεία αδειάζουν και το φάσμα της χρεοκοπίας (συνοδεία Grexit φυσικά) επανέρχεται απειλητικότερο από ποτέ.
Υ.Γ. Η αποχώρηση Τσίπρα (για πρώτη φορά) από την αίθουσα του Κοινοβουλίου τη στιγμή που ο Πάνος Καμμένος ανέβηκε στο βήμα είναι το δεύτερο νέο στοιχείο που προστέθηκε για να συσκοτίσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση που επικρατεί στο κυβερνητικό στρατόπεδο.
Αν φιλοτεχνείται το σενάριο της πτώσης της κυβέρνησης από μέσα, είναι άλλο ένα σενάριο που επιτείνει τη σύγχυση, την ώρα που το ρολόι κτυπά αντίστροφα, καιρό τώρα... τικ τακ, τικ τακ...
*Ο Πάνος Μαυρίδης είναι δημοσιογράφος
http://www.imerisia.gr/
Αν κάτι κατάφερε και πάλι να κάνει ο Αλέξης Τσίπρας με την εμφάνιση του στη Βουλή ήταν αυτό που γνωρίζει να κάνει καλύτερα από τον οποιοδήποτε. Να θολώσει τα νερά ως προς τις προθέσεις – και τελικές του αποφάσεις – την κρίσιμη ημερομηνία της 19ης Φεβρουαρίου.
Το νέο στοιχείο που προστέθηκε στα γνωστά σενάρια που συζητούνται και αναλύονται εκτενώς το τελευταίο διάστημα – προκήρυξη πρόωρων εκλογών με λίστα, δημοψήφισμα (για το προσεχές Φθινόπωρο με το ερώτημα εντός ή εκτός ευρώ), αίτημα για προκαταβολική ψήφιση των νέων μέτρων με αυξημένη πλειοψηφία, οικουμενική κυβέρνηση με Πρωθυπουργό κοινής αποδοχής – ήταν αυτό μιας ενδεχόμενης “θυσίας” του Ευκλείδη Τσακαλώτου, ώστε να φυσήξει ούριος άνεμος άλλης μιας πρωθυπουργικής κωλοτούμπας.
Φαίνεται πως κάθε φορά που ο Αλέξης Τσίπρας θα προχωρά σε έναν επώδυνο συμβιβασμό με τους τρισκατάρατους δανειστές θα τρώει και έναν υπουργό Οικονομικών...
Προφανώς ο Ευκλείδης Τσακαλώτος να έχει υποψιαστεί τι τον περιμένει και χθες δεν στάθηκε ικανός να συγκρατήσει την αγωνία του, επιχειρώντας να διακόψει τον Πρωθυπουργό του που είχε ανέβει στο βήμα της Βουλής για να μιλήσει – κάτι πρωτοφανές στα κοινοβουλευτικά χρονικά...
Η συνέχεια θα έχει ενδιαφέρον μιας και ο συμπαθής υπουργός με τα άθλια ελληνικά αλλά το οξφορδιανά αγγλικά, ηγείται μιας αόρατης εσωκομματικής αντιπολίτευσης 58 και βάλε ίσως...
Όλοι αυτοί οι τακτικισμοί, ελιγμοί και λοιποί παραλογισμοί δεν θα είχαν καμία σημασία αν δεν συνέτειναν στην παράλυση της οικονομίας και της κοινωνικής ζωής γενικότερα.
Καλώς ή κακώς (προφανώς κακώς) οι κυβερνώντες έχουν πετύχει να ασχολούνται όλοι μαζί τους σε καθημερινή βάση. Τι θα κάνουν, πως θα το κάνουν, γιατί το κάνουν και θα το κάνουν. Λες και υπάρχει η πολυτέλεια να παρακολουθούμε όλο αυτό το θέατρο, όταν η οικονομία βαλτώνει, οι επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο ή/και μεταναστεύουν, τα κόκκινα δάνεια κοκκινίζουν περισσότερο και πολλαπλασιάζονται, οι καταθέσεις μειώνονται, η φορολογία πνίγει κάθε αναπτυξιακή προοπτική, τα κρατικά ταμεία αδειάζουν και το φάσμα της χρεοκοπίας (συνοδεία Grexit φυσικά) επανέρχεται απειλητικότερο από ποτέ.
Υ.Γ. Η αποχώρηση Τσίπρα (για πρώτη φορά) από την αίθουσα του Κοινοβουλίου τη στιγμή που ο Πάνος Καμμένος ανέβηκε στο βήμα είναι το δεύτερο νέο στοιχείο που προστέθηκε για να συσκοτίσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση που επικρατεί στο κυβερνητικό στρατόπεδο.
Αν φιλοτεχνείται το σενάριο της πτώσης της κυβέρνησης από μέσα, είναι άλλο ένα σενάριο που επιτείνει τη σύγχυση, την ώρα που το ρολόι κτυπά αντίστροφα, καιρό τώρα... τικ τακ, τικ τακ...
*Ο Πάνος Μαυρίδης είναι δημοσιογράφος
http://www.imerisia.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου