Σιγά τον (κ)αυγά

Είναι και οι δύο το ίδιο. Ο ίδιος παλιός δικομματικός μονοκομματισμός σε νέα βερσιόν. Είναι και οι δύο το ίδιο. Διαφέρουν μόνον κατά τις παραλλαγές. Είναι το ίδιο και βλάπτουν και οι δυο τη Συρία το ίδιο. Τσίπρας και κ.Μητσοτάκης

Είναι το ίδιο υποτελείς στους ξένους δυνάστες δανειστές. Προσπαθούν το ίδιο να προσεταιρισθούν (και να υπηρετήσουν) τους εγχώριους Δυνατούς. Οι ελάχιστες διαφορές που έχουν, περιορίζονται στο κουτό του πράγματος, ή στο πονηρό. Με μόνον αποτέλεσμα το κουτοπόνηρο. 

Η καραμέλα που πιπιλίζει ο κ. Μητσοτάκης είναι ότι αυτός είναι «σοβαρός» και δεν κάνει «παροχές». Η καραμέλα του Τσίπρα είναι ότι αυτός είναι «παιδί του λαού» και δεν κάνει περικοπές (σε χέρια και πόδια, αλλά μόνον σε κεφάλια). Ο κουλ Κούλης κατηγορεί τον Τσίπρα για λαϊκισμό και ο Τσίπρας τον Κούλη για νεοφιλελευθερισμό. Είναι και οι δύο και τα δύο.

Ο μεν Τσίπρας ακολουθεί τις νεοφιλελεύθερες ντιρεκτίβες της Ενωσης έως κεραίας, ο δε Κούλης είναι το ίδιο λαϊκιστής, όσον ο κάθε δημαγωγός που καταφεύγει στον κοινωνικό αυτοματισμό για να προτείνει «λύσεις», 

που στην πραγματικότητα είναι το πρόβλημα. Για τον Κούλη τον Κουλ λαϊκιστής είναι ακόμα και ο Πανάγαθος, ενώ για τον Τσίπρα, σύντροφος είναι ακόμα και ο Ολάντ. Η εργατική νομοθεσία του οποίου θα ήταν ζηλευτή και απ’ τον διάβολο. Με τον οποίον (Ολάντ) ο Τσίπρας πάει να κάνει (μόνον μέσα στο μυαλό του) το μέτωπο του Νότου κατά των 

κακών Γερμανών, των οποίων όμως η εργατική νομοθεσία δεν είναι τόσον άθλια και ακροδεξιά, όσον εκείνη που προωθεί ο Ολάντ. Είναι και οι δύο το ίδιο. Ο κ. Πιτσιόρλας θα μπορούσε να δουλεύει για τον κ. Μητσοτάκη. Βεβαίωςκάποιος – πούρος – δεξιός – και – με – τη – βούλα, δεν θα μπορούσε ίσως να φάει από τους Ελληνες το Ελληνικό, αλλά 

ευτυχώς για τις βρώμικες δουλειές έχουμε την «Αριστερά» Που Γονάτισε, τον Τσίπρα που «δεν μπόρεσε να κάνει αλλιώς», 

κι έτσι έπεσε ο λαός στην ανάγκη της κυρίας Τζάκρη, του κ. Σαγιά και του κυρ Καλογρίτσα. (Ευτυχώς έχουμε ακόμα εφεδρεία τον κ. Μιχελογιαννάκη, οπότε οι Λευκοί Ούννοι αναμένεται να φρακάρουν στην Κλεισούρα της Μέγδοβας και την επόμενη αξιολόγηση να μας την κάνουν οι Μαύροι Ούννοι). 

Αλλωστε, και οι δύο ηγέτες του νέου δικομματικού μονοκομματισμού είναι ευρωπαϊστές – το ίδιο ευρωπαϊστές! Μιλούν και το στόμα τους στάζει μέλι για μία Ενωση που το στόμα της στάζει αίμα. Μάλιστα ο Τσίπρας μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για την 

ευρωπαϊκή αλληλεγγύη – όντως! Η Μπούντεσμπανκ μας έχει στείλει ό,τι καλύτερο έχει, καθώς επίσης η Γκεστάπο, η Λεγεώνα των Ξένων και η Μαύρη Χειρ (ευγνωμονούσα που της παραχωρήσαμε βοσκοτόπι το μαγαζί). 

Πείτε μου που δεν μας έχουν δείξει αλληλεγγύη οι Ευρωπαίοι; στους μισθούς και τις συντάξεις μας; στην ενέργεια και τις υποδομές; στις τράπεζες και τις επιχειρήσεις; όπου δεν τα έχουν πάρει όλα, έχουν πάρει τα μισά. 

Για αυτό σας λέω φίλοι, σύντροφοι και συνταξιδιώτες, παρακολουθώ χωρίς ενδιαφέρον τον καυγά Τσίπρα – Μητσοτάκη, ποιος βλάπτει χειρότερα, την Ελλάδα, όχι τόσον διότι τη βλάπτουν και οι δύο το ίδιο, αλλά διότι δεν βλάπτουν καθόλου ο ένας τον άλλον. Ούτε για αυτό είναι ικανοί…

ο Στάθης στον Ενικό