Πού είν' το παρακράτος σου μωρή;...

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος 

Είναι λυπηρή η διαπίστωση, αλλά στην Ελλάδα η συλλογικότητα έχει πεθάνει.
Διότι δεν μπορεί κανείς να ονομάσει ''συλλογικότητα'' τις πεντ'-έξη-εφτά διαφορετικές πορείες και συγκεντρώσεις μερικών εκατοντάδων πολιτών, που πολύ εύκολα μπορούν να τις διαλύσουν καμιά δεκαριά παρακρατικοί με κουκούλες προβοκάροντας και προκαλώντας την -άλλο που δεν ήθελαν- επέμβαση των ΜΑΤ.

Συλλογικότητα είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες λαού στο Παρίσι και στις άλλες πόλεις της Γαλλίας, όπου πολύ εύκολα, τόσους και άλλους τόσους παρακρατικούς κουκουλοφόρους θα τους είχαν βάλει να φάνε τις κουκούλες τους, ή θα τους είχαν φάει ζωντανούς. 

Συλλογικότητα και λαοσύναξη ΔΕΝ είναι αυτό που συνέβη όλο το Σαββατοκύριακο εν όψει της ψήφισης του κατοχικού νόμου-ταφόπλακα της ελληνικής κοινωνίας.
Η συλλογικότητα έχει σαν κυρίαρχο γνώρισμα το ''κοινό καλό'', που στην προκειμένη περίπτωση είναι το μείζον κοινό καλό, δηλαδή το καλό της πατρίδας.

Όταν σπουδαιότερο απ' το κοινό καλό, θεωρείται το ατομικό καλό, ή το καλό της ιδεολογικής μας ιδεοληψίας, τότε η συλλογικότητα έχει πεθάνει, κι  λαός πάει για βρούβες. 

Τα πάντα στην Ελλάδα έχουν τελειώσει.
Τα έχουμε τελειώσει εμείς οι ίδιοι με όχημα την ψήφο μας που ακόμη και στον καιρό της κρίσης και των μνημονίων δεν έπαψε να είναι κομματική και ιδεοληπτική.

Δεν φταίει ο πρωθυπουργός-πολιτικός απατεώνας και το παρακράτος του (ένα παρακράτος που δεν είναι στενά κομματικό, παρά ανήκει στο σύστημα και υπηρετεί καθε εξουσία, αρκεί κι αυτή να ανήκει στο σύστημα).

Φταίμε εμείς που του επιτρέψαμε με την ψήφο μας, ή με την αβάσταχτη ελαφρότητα της αποχής μας, να υλοποιήσει το δωσιλογικό του πρόγραμμα.

Όταν ο λαός αδυνατεί να ενωθεί, αδυνατεί να νοιώσει συμμέτοχος, αδυνατεί να δράσει σαν μία συλλογικότητα, τότε έχει πάψει να είναι λαός και το τέλος έχει επέλθει.

Ο καθένας για ''πάρτη του'' λοιπόν, ή για την ομαδούλα του με τις κοινές ιδεοληψίες και καληνύχτα μας!...

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον" 
Ας Μιλήσουμε Επιτέλους