του Δημήτρη Ντόκα
Ποιητής για μένα είναι…«όποιος αληθινά, διορατικά κι ότι ενδεχομένως ποιοτικά ποιεί»!!!
Κάτω απ’ οποιεσδήποτε συνθήκες… «πιέσεως και θερμοκρασίας»…φυσικός νόμος… και για να κυριολεκτώ απόλυτα… χημικός νόμος!
Ο ποιητής με τον ενίοτε αλληγορικό, η σιβυλλικό λόγο του, φωτίζει τα της κοσμογονίας τ’ αδιάσειστα!
Το αν τα φωτίζει λίγο… περσότερο η …
«τα μέγιστα», αυτό έγκειται στην ικανότητά του «εμμέτρως κι ευστόχως» να στοχάζεται και τους λογισμούς του να κοινοποιεί!
Χρόνος δείχνει… η θα δείξει… αν «υψίστως ποιεί»!
Κι έτερος χρόνος… για το συμφέρον ποιου… η… ποιων ποιεί!
Αν ποιεί για την προσωπική του και μόνο προβολή, είναι εγωκεντρικό, ναρκισσίστικο, συμφεροντολογικό… (έστω κι αν είναι ικανό)… ον!
Αν όμως ο ποιητής … ποιεί ανιδιοτελώς… γι’ αυτόν, για μας, για τους «εμείς»…ε τότε… είναι πραγματικός ΠΟΙΗΤΗΣ!!!
Έγραψα πρόσφατα… συλλογιστείτε… προσέξτε … ημερομηνία και νοήματα:
Παρασκευή, 11 Μαρτίου 2016
Πρόσφυγες τουρτουρίζουμε… στις νύχτες του αιώνα!!!
Χέρι με χέρι πήγαινες μαζί του στις Βρυξέλες
Μα τούτο το «παγκόσμιο»… δεν έχει βουβουζέλες.
ΥΓ: Όταν ένα ποίημα χρίζει επεξηγήσεων…δεν είναι ποίημα!
Όμως επειδή …κι απόψε με χαρακτήρισες …δυσνόητο… σε «διευκολύνω»!
Οι Βρυξέλες …είναι οι Βρυξέλες, τι συμβολισμό έχουν … υποθέτω πως το κατανοείς!
Το «παγκόσμιο»… σε εισαγωγικά που αναφέρω… μπορείς να το κατανοήσεις;
Κι ένα ακόμα κλείνοντας… έγραψα: «Πρόσφυγες τουρτουρίζουμε»…δεν έγραψα «τουρτουρίζουνε»… αυτό κι αλίμονο αν δεν το κατανοείς!!!
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου