ελπίδας ήταν άγγελοι με τα φτερά κομμένα.
πολέμου ήταν θύματα, μικρά χωρίς πατέρα
παιδιά που γεννηθήκανε σε κάποια μαύρη μέρα.
Σημάδια της αγνότητας, της μαύρης εμπειρίας
ήταν παιδιά ανήλικα, παιδάκια της Συρίας.
Κι ήρθαν εκείνοι, των λαών το αίσχος και η κατάρα
πάνω στ' αθώα τα παιδιά, ν’ απλώσουν την αντάρα.
Μια νύχτα καλοκαιρινή, το χάρο προσκαλώντας
σε βάρκες και σε φουσκωτά, το θάνατο πουλώντας.
Εκείνοι που έχουν για Θεό το χρήμα και τον τρόμο,
εκείνοι που χαράζουνε της προσφυγιάς το δρόμο.
Και οι άλλοι οι ανθρωπιστές, του κόσμου οι προστάτες
λένε πως κάτι είδανε, και γύρισαν τις πλάτες.
Κάνανε κάποια σύσκεψη με «κεκλεισμένες θύρας»
κι είπαν κάτι θα κάνουμε, και νίπτουμε τας χείρας.
Γι αυτό όμως το έγκλημα που ο κόσμος έχει φρίξει,
να γίνει κάθε φέρετρο, θηλιά και να τους πνίξει.
Καστρινός
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου