Η Δουλειά του Μυρμηγκιού…

Θυμάμαι πριν από τέσσερις-πέντε μήνες, τότε που εντελώς αναπάντεχα, μια μικρή πυγολαμπίδα είχε φτερουγίσει μέσα στο πνιγηρό αέρα της εποχής. 

Θυμάμαι που είχε ταράξει κάτι, μέσα στον απόλυτο ζόφο που επικρατούσε σ’ ετούτο το τούνελ που μέσα του, ακόμα και σήμερα, με ακόμα πιο σκυμμένα τα κεφάλια βαδίζουμε όλοι μας, σκουντουφλώντας σε αόρατα εμπόδια και πέφτοντας τυφλά, ο ένας πάνω στον άλλο.

Ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού ιερατείου είχε υποσχεθεί τότε –τον περασμένο Μάρτιο ήτανε– ότι θα διατίθεντο στην Ελλάδα, μέσα στο 2015, δύο δισεκατομμύρια ευρώ για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης μέσα στην οποία έχει βουλιάξει η κοινωνία μας.

Το πόσο αστείο είναι το ποσό σε σχέση με τη ζημιά που έχουν προκαλέσει οι ανόητοι και οι ανήθικοι πειραματισμοί της ευρωπαϊκής ηγεσίας και των ανεκδιήγητων ντόπιων υποτακτικών τους στον τόπο μας, δε λέγεται. 

Εκεί που μέχρι προχθές μας μαστίγωναν ανελέητα, βαφτίζοντας “success story” αυτό το ανυπόφορο μαρτύριο στο οποίο έχουν υποβάλει εμάς και την κοινωνία μας, προέκυπτε ότι αίφνης ήθελαν να πληρώσουν τα κόλλυβα στο ιερατικό μνημόσυνο των, Κύριος οίδε πόσων, άδικα χαμένων ψυχών του μνημονίου: απελπισία, αυτοκτονίες, πρόωροι θάνατοι∙ και πόσοι αγέννητοι! Δεν αναπαύονται οι αγέννητοι, θα μου πεις, αλλά ας είναι…   

Ανθρωπιστική κρίση, μια φορά!

Κάποια αχνά χαμόγελα που είχε προκάλεσε η σκέψη ότι, ίσως, αυτή η συμβολική κίνηση να σηματοδοτούσε την επιστροφή στη λογική της κοινωνικής ομαλότητας και της αποκατάστασης του ευρωπαϊκού κεκτημένου, έσβησαν απότομα, όταν ακολούθησε το πραξικόπημα. #ThisIsACoup, ρε κι εμείς βγάζομε μόνοι μας τα μάτια μας…

Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της εποχής, τα κονδύλια αυτά επρόκειτο να διατεθούν στοχευμένα, για την αποσαθρωμένη κοινωνική μας συνοχή, με σκοπό τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων.

Από εκεί βέβαια, άρχιζαν τα δύσκολα, γιατί  επόμενο μέλημα θα ήταν η απορρόφηση αυτών των κονδυλίων για την καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης, αποδοτικά και πρώτη φορά αριστερά.

Περασμένες, ξεχασμένες οι καλές προθέσεις κι αμάσητο το κατάπιαμε πάλι το παραμύθι, τώρα που στα δύσκολα τίποτα δε γίνεται, γιατί τα διαθέσιμα κονδύλια από τα διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα πάντα υπήρχαν, αλλά οι ρυθμοί και τα ποσοστά απορρόφησης όταν δεν είναι στα όρια της καταθλιπτικής απογοήτευσης, ακόμα χειρότερα οι λίγοι πόροι που απορροφώνται, σχεδόν πάντα κατέληγαν και καταλήγουν σε λάθος τσέπες -και τώρα δεν καταλήγουν πουθενά, γιατί δεν υπάρχει κανείς για να τους απορροφήσει αυτούς τους πόρους. Τίποτα, παρά ο βούρκος της απραξίας. 

Τι έγινε λοιπόν με την απορροφητικότητα και την απορρόφηση των δύο αυτών δισεκατομμυρίων υπέρ της ανθρωπιστικής κρίσης, την ώρα ακριβώς που την βιώνουμε αυτήν την κρίση, στο πετσί μας? Ασφαλώς θα λιμνάζουν σε κάποιον κωδικό των έκτακτων και «απρόβλεπτων» μικροεξόδων του ευρω-ιερατείου.  

Θέλετε κι άλλα?

Στο άλλο μεγάλο αγκάθι που πληγώνει την κοινωνία μας, το μεταναστευτικό ζήτημα, αναζητούνται λύσεις από παλιά, αλλά το καρφί του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες:

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, λοιπόν, ο βασικός λόγος για τον οποίο οι υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών δεν μπορούν να βοηθήσουν στην διαχείριση της ωρολογιακής βόμβας των δεκάδων χιλιάδων μεταναστών που έχουν εισέλθει στην Ελλάδα, είναι η έλλειψη συντονισμού και οργάνωσης από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης. 

Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, «αν η ελληνική κεντρική αρχή ερχόταν με ηγεσία και όραμα και διόριζε κάποιον που θα συντόνιζε αυτή την απόκριση, τότε εμείς και άλλοι διεθνείς οργανισμοί θα ήμασταν έτοιμοι να έρθουμε και να βοηθήσουμε».

Η επέτειος της γιορτής των δουλεμπόρων, που ζυγώνει, καλά κρατεί κι όλοι αλωνίζουν. 

Δουλειά χρειάζεται, λοιπόν, κι όχι λόγια: οργάνωση και λειτουργία με σπουδή στην εντιμότητα και με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον -κι ας μην ξεχνάμε ότι οι έντιμες προθέσεις από μόνες τους δε φτάνουν, αφού όλα κρίνονται από το αποτέλεσμα.

«Ξαναβάζουμε τη διαδικασία στις ράγες γιατί με ευθύνη κάποιων είχε εκτροχιαστεί», είχε πει εκείνη την εποχή ο Πρωθυπουργός∙ αλλά με τη λογική που φαίνεται να υπερισχύει στα πολιτικά μας πράγματα, δεν μπαίνει τίποτα στις ράγες… 

Δυστυχώς… 

Αντίθετα κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και αντί για να ασχολούμαστε με την επίλυση των σοβαρότατων θεμάτων που μας απασχολούν, εμείς φαίνεται ό,τι προετοιμάζουμε προεκλογικά σποτάκια με τρενάκια και μεγαλόστομους μηχανοδηγούς, μεγαλόσωμους θερμαστές και πάει λέγοντας. 

Από την άλλη μεριά, είναι γνωστό και προφανές ότι από νέα «παπαδημοκρατία» δεν έχομε καμία χρεία –αν όχι για άλλον λόγο, επειδή είναι αδιανόητο να δώσει κανείς συγχωροχάρτι σε αυτούς που για σαράντα χρόνια νέμονταν την εξουσία. Αυτούς που καταχρώμενοι την εξουσία που τους εκχωρήσαμε, μας κατάντησαν εδώ που μας κατάντησαν? Αδύνατον και απαράδεκτο!

Καθίστε, λοιπόν, τώρα που όλοι μαζί τα κάνατε σαν τα μούτρα σας και βρείτε τα πρώτα-πρώτα μεταξύ σας. Μετά, ας σταματήσετε τους κομματοσκυλοκαυγάδες, κι ας λύσετε τα προβλήματα που μπορούν να λυθούν, έχοντας στο νου τα σπουδαία από τη μια, αλλά χωρίς να παραμελείται πλέον καθόλου και η δουλειά του μυρμηγκιού, που όπως λέγαμε τις προάλλες, καθυστερεί δραματικά να ξεκινήσει… 

Η σύνθεση είναι από την OKTANA

https://raskolnick.wordpress.com/