Γράφει ο Κώστας Καίσαρης
Δια της μεθόδου της απασχολήσεως. Γνωστή είναι η έκφραση του αστυνομικού δελτίου. Δύο-τρεις τσιγγάνες πλευρίζουν το υποψήφιο θύμα: "να σε πω τη μοίρα σου, να σε πω το ριζικό σου". Η μια του πιάνει το χέρι για να το "διαβάσει", η άλλη τον σπρώχνει με τα βυζιά της και η τρίτη τον ψειρίζει.
Αυτό ακριβώς έγινε τους τελευταίους μήνες. Ο ελληνικός λαός, ο
γερμανικός λαός , αλλά και γενικότερα η Ευρώπη παρακολουθούσαν έναν αγώνα κατς. Μιλάμε για συγκλονιστική μάχη: Άγκελα Μέρκελ εναντίον Αλέξιου Τσίπρα.
Η θηριώδης Άγκελα να του έχει κάνει κεφαλοκλείδωμα και να θέλει να τον πετάξει έξω από την Ευρώπη. Ο μικρός Αλέξιος σαν δεύτερος Μικρός Ήρωας, Γιώργος Θαλάσσης, το παιδί-φάντασμα να αντιστέκεται στην Γερμανίδα γκιόσα. Από κοντά στον υπέρ βωμών και εστιών αγώνα ο καραφλός Υπουργός, Γιάννης, με το σακίδιο στην πλάτη και τα χέρια στις τσέπες να κρατάει τα μπόσικα.
Όπως ακριβώς βρίζονται οι βαψομαλλιάδες κατσέρ στο Λος Άντζελες: η Άγκελα να έχει στυλώσει τα πόδια και να φωνάζει "δεν δίνω φράγκο στους χαραμοφάηδες τους Έλληνες". Ο Τσίπρας να μην εγκαταλείπει με τίποτα: "δεν υπογράφω. Δεν θα προδώσω ποτέ "αυτόν τον υπέροχο λαό".
Μέχρι και δημοψήφισμα έκανε για να ανεβάσει την αγωνία στο κατακόρυφο. Μέχρι και τις τράπεζες κλείσανε για να φτάσει η αδρεναλίνη στα ύψη. Ένα εντυπωσιακό, ένα απίστευτο, ένα ανεπανάληπτο σόου που κράτησε έξι μήνες.
Ποιο όμως ήταν αυτό που κάνανε χθες και δεν μπορούσανε να κάνουνε τον Φεβρουάριο; Παραμύθι-φούρναρης φώναζε, η Μέρκελ για να κοροϊδέψει τους Γερμανούς ότι δεν δίνει λεφτά.
Παραμύθι-φούρναρης φώναζε ο Τσίπρας κι έκανε τον δύσκολο για να κοροϊδέψει τους Έλληνες ότι δεν υπογράφει. Και ποια ήτανε η κατάληξη; Και η Μέρκελ έδωσε λεφτά και ο Τσίπρας έβαλε την υπογραφή του.
Δια της μεθόδου της απασχολήσεως πιάσανε κορόιδο και τον ελληνικό και τον γερμανικό λαό. Αμφότερους τους ψειρίσανε. Τον Έλληνα που θα του πάρουνε μέχρι και το σώβρακο με τα νέα μέτρα. Τον Γερμανό που δεν καταλαβαίνει ότι η Μέρκελ πέταξε τα λεφτά του για να σώσει τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Και συνεχίζει να τα πετάει.
Δια της μεθόδου της απασχολήσεως κανείς δεν μιλάει για την ουσία του προβλήματος. Να μιλήσουν, δηλαδή, στη Γερμανία ότι όταν έδιναν οι ευρωπαϊκές τράπεζες τα δάνεια στην Ελλάδα τα κέρδη ήταν δικά τους. Όταν, όμως, έσκασε το πράμα οι ζημιές πήγαν στον ευρωπαίο φορολογούμενο.
Ποιος να συζητήσει στη Γερμανία ότι από τα 226 δις που πήρε η Ελλάδα το 70% πήγε στην εξυπηρέτηση του χρέους και το 19% για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. Που τώρα θέλουν κι άλλη ανακεφαλαιοποίηση.
Στην Ελλάδα μόνο για το Γκρέξιτ συζητάνε. Μόνο για τον φόβο και τον τρόμο της δραχμής. Πάντα αυτή θα είναι η συζήτηση. Για τα πεντακόσια εκατομμύρια που έδωσε ο Καμμένος για να αγοράσει αεροπλάνα, μπακατέλες πενήντα ετών, εν μέσω οικονομικής κρίσης, δεν συζητάει κανείς.Για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του Αλέξιου Τσίπρα, δεν συζητάει κανείς.
Και ποιο είναι το αποτέλεσμα της συμφωνίας; Μια τρύπα στο νερό. Σε έξι μήνες, σε δώδεκα μήνες το πολύ σε δεκαοκτώ θα ξαναγίνουν πάλι τα ίδια: πάλι δεν θα βγαίνει το πρόγραμμα, πάλι νέο πακέτο στήριξης, πάλι νέα μέτρα. Γιατί επί της ουσίας λόγια δώσανε οι μεν της Ευρώπης, λόγια πήρανε από τους δε στην Ελλάδα.
Συμπέρασμα: Όποιος Έλληνας από τούδε και στο εξής αφήσει έστω και εκατό ευρώ στην Τράπεζα θα είναι λακαμάς.
Πάλι εδώ θα είμαστε λοιπόν, αργά ή γρήγορα. Είναι εύκολο, πολύ εύκολο να προβλεφθούν οι εξελίξεις. Πάλι το πρόγραμμα δεν θα βγαίνει, πάλι αυτοί θα πουλάνε τσαμπουκάδες, πάλι εμείς θα πουλάμε λεονταρισμούς. Απλώς αυτή τη φορά, όποιος λακαμάς Έλληνας πιαστεί με λεφτά στις ελληνικές τράπεζες, δεν θα του φταίει η Μέρκελ.
Και πως, όμως, να βγει το πρόγραμμα.; Από τα 226 δις που λέγαμε πιο πάνω λείπει ένα νούμερο. Αφού είπαμε, δηλαδή, ότι το 70% πήγε για την εξυπηρέτηση του χρέους και το 19% για την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών. Μόνο το 11% που λείπει έχει πάει στην ελληνική κυβέρνηση. Αυτοί επομένως προσποιούνται ότι μας χρηματοδοτούν κι εμείς προσποιούμαστε ότι κάνουμε μεταρρυθμίσεις.
Και για αυτό, όπως είπαμε, είναι θέμα χρόνου και μόνο το πότε θα έχουμε μια από τα ίδια. Παρά ταύτα, όμως, η πατρίδα μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Ο Κατρούγκαλος προανήγγειλε πάλης ξεκίνημα νέους αγώνες: "Σήμερα αποδείξαμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε νέες μάχες".
Νέοι αγώνες ετοιμάζονται σε εσωτερικό επίπεδο, από τούδε και στο εξής. Ώστε δια της προσφιλούς μεθόδου της απασχολήσεως να μην ασχολείται κανείς με την ουσία των προβλημάτων. Μια σύλληψη ολιγάρχη για χρέη, θα ήταν ότι καλύτερο.
(Στο τραγούδι της ημέρας: "Ας μην ξημέρωνε ποτέ" του Απόστολου Χατζηχρήστου)
http://www.sport24.gr/
Δια της μεθόδου της απασχολήσεως. Γνωστή είναι η έκφραση του αστυνομικού δελτίου. Δύο-τρεις τσιγγάνες πλευρίζουν το υποψήφιο θύμα: "να σε πω τη μοίρα σου, να σε πω το ριζικό σου". Η μια του πιάνει το χέρι για να το "διαβάσει", η άλλη τον σπρώχνει με τα βυζιά της και η τρίτη τον ψειρίζει.
Αυτό ακριβώς έγινε τους τελευταίους μήνες. Ο ελληνικός λαός, ο
γερμανικός λαός , αλλά και γενικότερα η Ευρώπη παρακολουθούσαν έναν αγώνα κατς. Μιλάμε για συγκλονιστική μάχη: Άγκελα Μέρκελ εναντίον Αλέξιου Τσίπρα.
Η θηριώδης Άγκελα να του έχει κάνει κεφαλοκλείδωμα και να θέλει να τον πετάξει έξω από την Ευρώπη. Ο μικρός Αλέξιος σαν δεύτερος Μικρός Ήρωας, Γιώργος Θαλάσσης, το παιδί-φάντασμα να αντιστέκεται στην Γερμανίδα γκιόσα. Από κοντά στον υπέρ βωμών και εστιών αγώνα ο καραφλός Υπουργός, Γιάννης, με το σακίδιο στην πλάτη και τα χέρια στις τσέπες να κρατάει τα μπόσικα.
Όπως ακριβώς βρίζονται οι βαψομαλλιάδες κατσέρ στο Λος Άντζελες: η Άγκελα να έχει στυλώσει τα πόδια και να φωνάζει "δεν δίνω φράγκο στους χαραμοφάηδες τους Έλληνες". Ο Τσίπρας να μην εγκαταλείπει με τίποτα: "δεν υπογράφω. Δεν θα προδώσω ποτέ "αυτόν τον υπέροχο λαό".
Μέχρι και δημοψήφισμα έκανε για να ανεβάσει την αγωνία στο κατακόρυφο. Μέχρι και τις τράπεζες κλείσανε για να φτάσει η αδρεναλίνη στα ύψη. Ένα εντυπωσιακό, ένα απίστευτο, ένα ανεπανάληπτο σόου που κράτησε έξι μήνες.
Ποιο όμως ήταν αυτό που κάνανε χθες και δεν μπορούσανε να κάνουνε τον Φεβρουάριο; Παραμύθι-φούρναρης φώναζε, η Μέρκελ για να κοροϊδέψει τους Γερμανούς ότι δεν δίνει λεφτά.
Παραμύθι-φούρναρης φώναζε ο Τσίπρας κι έκανε τον δύσκολο για να κοροϊδέψει τους Έλληνες ότι δεν υπογράφει. Και ποια ήτανε η κατάληξη; Και η Μέρκελ έδωσε λεφτά και ο Τσίπρας έβαλε την υπογραφή του.
Δια της μεθόδου της απασχολήσεως πιάσανε κορόιδο και τον ελληνικό και τον γερμανικό λαό. Αμφότερους τους ψειρίσανε. Τον Έλληνα που θα του πάρουνε μέχρι και το σώβρακο με τα νέα μέτρα. Τον Γερμανό που δεν καταλαβαίνει ότι η Μέρκελ πέταξε τα λεφτά του για να σώσει τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Και συνεχίζει να τα πετάει.
Δια της μεθόδου της απασχολήσεως κανείς δεν μιλάει για την ουσία του προβλήματος. Να μιλήσουν, δηλαδή, στη Γερμανία ότι όταν έδιναν οι ευρωπαϊκές τράπεζες τα δάνεια στην Ελλάδα τα κέρδη ήταν δικά τους. Όταν, όμως, έσκασε το πράμα οι ζημιές πήγαν στον ευρωπαίο φορολογούμενο.
Ποιος να συζητήσει στη Γερμανία ότι από τα 226 δις που πήρε η Ελλάδα το 70% πήγε στην εξυπηρέτηση του χρέους και το 19% για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. Που τώρα θέλουν κι άλλη ανακεφαλαιοποίηση.
Στην Ελλάδα μόνο για το Γκρέξιτ συζητάνε. Μόνο για τον φόβο και τον τρόμο της δραχμής. Πάντα αυτή θα είναι η συζήτηση. Για τα πεντακόσια εκατομμύρια που έδωσε ο Καμμένος για να αγοράσει αεροπλάνα, μπακατέλες πενήντα ετών, εν μέσω οικονομικής κρίσης, δεν συζητάει κανείς.Για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του Αλέξιου Τσίπρα, δεν συζητάει κανείς.
Και ποιο είναι το αποτέλεσμα της συμφωνίας; Μια τρύπα στο νερό. Σε έξι μήνες, σε δώδεκα μήνες το πολύ σε δεκαοκτώ θα ξαναγίνουν πάλι τα ίδια: πάλι δεν θα βγαίνει το πρόγραμμα, πάλι νέο πακέτο στήριξης, πάλι νέα μέτρα. Γιατί επί της ουσίας λόγια δώσανε οι μεν της Ευρώπης, λόγια πήρανε από τους δε στην Ελλάδα.
Συμπέρασμα: Όποιος Έλληνας από τούδε και στο εξής αφήσει έστω και εκατό ευρώ στην Τράπεζα θα είναι λακαμάς.
Πάλι εδώ θα είμαστε λοιπόν, αργά ή γρήγορα. Είναι εύκολο, πολύ εύκολο να προβλεφθούν οι εξελίξεις. Πάλι το πρόγραμμα δεν θα βγαίνει, πάλι αυτοί θα πουλάνε τσαμπουκάδες, πάλι εμείς θα πουλάμε λεονταρισμούς. Απλώς αυτή τη φορά, όποιος λακαμάς Έλληνας πιαστεί με λεφτά στις ελληνικές τράπεζες, δεν θα του φταίει η Μέρκελ.
Και πως, όμως, να βγει το πρόγραμμα.; Από τα 226 δις που λέγαμε πιο πάνω λείπει ένα νούμερο. Αφού είπαμε, δηλαδή, ότι το 70% πήγε για την εξυπηρέτηση του χρέους και το 19% για την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών. Μόνο το 11% που λείπει έχει πάει στην ελληνική κυβέρνηση. Αυτοί επομένως προσποιούνται ότι μας χρηματοδοτούν κι εμείς προσποιούμαστε ότι κάνουμε μεταρρυθμίσεις.
Και για αυτό, όπως είπαμε, είναι θέμα χρόνου και μόνο το πότε θα έχουμε μια από τα ίδια. Παρά ταύτα, όμως, η πατρίδα μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Ο Κατρούγκαλος προανήγγειλε πάλης ξεκίνημα νέους αγώνες: "Σήμερα αποδείξαμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε νέες μάχες".
Νέοι αγώνες ετοιμάζονται σε εσωτερικό επίπεδο, από τούδε και στο εξής. Ώστε δια της προσφιλούς μεθόδου της απασχολήσεως να μην ασχολείται κανείς με την ουσία των προβλημάτων. Μια σύλληψη ολιγάρχη για χρέη, θα ήταν ότι καλύτερο.
(Στο τραγούδι της ημέρας: "Ας μην ξημέρωνε ποτέ" του Απόστολου Χατζηχρήστου)
http://www.sport24.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου