Φτάνει πια και Νισάφι!

Αν δεν υποχωρήσουν οι σκληροπυρηνικοί της λιτότητας στην Ευρώπη, η Ελλάδα δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να αθετήσει τις επικείμενες πληρωμές της για το χρέος, δήλωσε ο Γιάννης με το ένα «νι» σε συνέντευξή του στην Huffington Post.

Το γεγονός είναι ένα: η Ελλάδα σκουπίζει τα αποθεματικά της όλον αυτόν τον καιρό που ακροπατούμε πάνω σ’ αυτήν την περίφημη, αλλά πάντως σάπια γέφυρα. 

Όλα τα υπολείμματα διαθεσίμων, όσα τέλος πάντων δεν τα εξαφάνισε η διαβόητη δολοφονική πράξη του P.S.I. ή δεν τα ροκάνισε η κρίση που ακολούθησε εκείνην την καταστροφή, πηγαίνουν στις δόσεις αυτού του ανεξέλεγκτου κι ειδεχθούς χρέους. 

Με αυτούς τους πόρους, η ελληνική Πολιτεία των Συριζανέλ, θα μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα. Θα μπορούσαν να διατεθούν αυτά τα αποθεματικά για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ή να πληρωθούν μερικά από τα χρέη των δημόσιων νοσοκομείων ή κάποιων από τις άλλες πιεστικές υποχρεώσεις του ελληνικού κράτους που μένουν ανεκπλήρωτες, πολύν καιρό τώρα, απόρροια του γελοίου εκείνου "success story", που με την ψήφο μας διακόψαμε πριν λίγες εβδομάδες. 

Θα μπορούσαν να γίνουν πολλά καλά πράγματα με αυτά τα λεφτά. Ωστόσο, εκτός από μερικές θετικές και κάποιες άλλες αρνητικές εξαιρέσεις, δεν παρατηρήθηκαν αυτόν τον καιρό της νέας διακυβέρνησης σπουδαίες παρεκκλίσεις στη διαχείριση των διαθεσίμων μας και με εξαίρεση την πληρωμή μισθών και συντάξεων, όλα τα υπόλοιπα, έχουν διοχετευτεί, αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση των τοκογλύφων.  

Μέχρι σήμερα, ο κ. υπουργός μας των Οικονομικών ήταν "the good guy" και ο Γερμανός ομόλογός του ήταν "the bad guy" αυτής της τηλεοπτικής σαπουνόπερας που παρακολουθούμε τρεις μήνες τώρα, αλλά νισάφι πια, με την ανοησία! 

Φτάνει πια η αυτή η φαρσοκωμωδία εντός αυτού του σκηνικού, όπου όντας έξω από τις «αγορές», καλούμαστε να δανειζόμαστε από τους «σωτήρες» μας νέα δάνεια που ούτως ή άλλως δεν μπορούν να αποπληρωθούν, για να εξοφλούμε παλιότερα δάνεια, που επίσης έχουν αναλάβει οι «σωτήρες» μας, μόνο και μόνο επειδή κάποτε έπρεπε, αυτοί οι ίδιοι, να σώσουν τις τράπεζές τους.

Αυτή η δουλειά γινόταν μέχρι σήμερα. Όμως, δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το βιολί, όπως δήλωσε και ο κ. υπουργός μας και πολύ καλά το έκανε που το δήλωσε, έτσι ακριβώς όπως το είπε, αρκεί μόνο να το εννοεί!

Ασφαλώς, σύμφωνα με τις αρχές δικαίου που διέπουν το νομικό πολιτισμό μας, pacta sunt servanda, οι συμφωνίες, δηλαδή, πρέπει να τηρούνται. Όμως, το Διεθνές Δίκαιο διευκρινίζει ότι οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται μόνον όταν είναι νόμιμες. Αυτή η νομιμότητα, όμως, έχει πλέον αμφισβητηθεί, αφού είναι κοινός τόπος και πληθαίνουν οι φωνές που ομολογούν ότι με τις μεθοδεύσεις της τελευταίας πενταετίας, πολλές ευρωπαϊκές και διεθνείς συνθήκες έχουν στην Ελλάδα παραβιαστεί!

Ακόμα περισσότερο, ένα άλλο πρόταγμα του Διεθνούς Δικαίου προβλέπει ρητά, ότι ένα κράτος δεν μπορεί να κλείνει δημόσια σχολεία, να διαλύει την αστυνομία (κι ας είναι και η δημοτική) ή να παραμελεί τις άλλες δημόσιες υπηρεσίες του, όπως τα νοσοκομεία ή οι άλλες δομές κοινωνικής πρόνοιας, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να εκθέτει τον λαό του σε συνθήκες χάους και αναρχίας, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τους δανειστές του, αλλοδαπούς ή ημεδαπούς. 

Κάπως έτσι, κι ενώ εξελίσσεται αυτή η φαιδρή ιστορία που διαδραματίζεται πάνω σ' αυτήν τη σάπια γέφυρα, περνάει ο καιρός. Κατά που φαίνεται και κατά πως προοιωνίζονται τα πράγματα, θα περάσουμε και τον Απρίλιο, παρακολουθώντας με κομμένη την ανάσα τις συνάξεις του ευρω-ιερατείου να διαδραματίζονται ατελέσφορα και θα βρεθούμε στις αρχές Μαϊου, να αναζητούμε πάλι λεφτά, άλλα 750 εκατομμύρια ευρώ, για την επόμενη δόση προς το ΔΝΤ.

Αντί για να πάνε πάλι στην απύθμενη τρύπα του χρέους, ας διατεθούν αυτά τα χρήματα για την εξυπηρέτηση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, όχι επειδή αυτή ήταν μια προεκλογική υπόσχεση, αλλά επειδή είναι η υποχρέωση του ελληνικού κράτους και η ρητή πρόβλεψη του, υπερκείμενου των βουλιμικών θεσμών, Διεθνούς Δικαίου! 

Κι αν τα γυρνάει λιγάκι παρακάτω στη συνέντευξή του, ο κ. υπουργός, λέγοντας ότι δεν είναι «η σωστή λύση αυτή την ώρα» οποιαδήποτε μορφή χρεοκοπίας, επιμένοντας στον ρόλο του καλού, ας έχουν καλύτερα οι άλλοι, που μας κουνούν το δάχτυλο, το νου τους! 

Έτσι που μας τα φέρνει από εδώ και από κει και μας τα γυρνάει, λοιπόν, ο κ. υπουργός, θα πρέπει να του επισημάνουμε ότι όσο συνεχίζεται απαράλλαχτη αυτή η γενοκτονία, αυτό το έγκλημα κατά των ασθενέστερων Ελλήνων, δε νομιμοποιείται να υποδύεται πια τον ρόλο του καλού. Θα τον παραπέμψουμε στα δικά του λεχθέντα, που από το 2012 είχε πει ότι "Η Ελλάδα θα πρέπει να χρεοκοπήσει αμέσως χωρίς να γίνει καμία συζήτηση για αποχώρηση από την ευρωζώνη". 

"Έχουμε μια συμφωνία, αυτή της 20ης Φεβρουαρίου, που πολύ συγκεκριμένα αναφέρει ότι η τελική αξιολόγηση της υφιστάμενης συμφωνίας θα κριθεί στα τέλη Απριλίου", υπενθύμισε άλλωστε, ο  κ. υπουργός.

Ας κριθεί λοιπόν, ό,τι είναι να κριθεί, στα τέλη του Απριλίου, κατά τα συμφωνηθέντα, αντί να συνεχίζεται αυτή η κατάρρευση, αυτό το μαρτύριο της σταγόνας ακόμα και μετά την πρωτομαγιά, αφήνοντας τα ταμεία εντελώς στεγνά και τις ανάγκες της κοινωνίας μας καταρρακωμένες, με περισσότερους συμπολίτες μας να δίνουν το τέλος τους, πηδώντας από τις ταράτσες κι ακόμα περισσότερους απελπισμένους να κατρακυλούν στα τάρταρα του παραλογισμού που επιβάλλουν οι μονομανείς του ευρω-ιερατείου.

Στο κάτω-κάτω της γραφής, έφτασε η ώρα να αντιστραφούν οι όροι και να γίνει ο καλός, κακός -και τούμπαλιν. Σ΄ αυτήν την κατεύθυνση συνηγορούν και οι εκθέσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και κοστολογούν  το  απίθανο GRexit σε ύψος πολλαπλάσιο του συνόλου του ελληνικού χρέους! 

Οπότε, αν πράγματι η ελληνική πλευρά δείξει την αποφασιστικότητα που απαιτεί η λογική και η νομιμότητα, αρνούμενη να πληρώσει την επόμενη δόση, τότε μέχρι κι ο παγερός κακός κύριος του σήριαλ, που μας κουνάει το δάχτυλο καθισμένος στο αναπηρικό του αμαξίδιο, θα σηκωθεί να τρέχει και να μην φτάνει!

Υ.Γ. Πάντως σε ένα πράγμα δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς με τον δόκτορα Σόιμπλε, που δηλώνει ότι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουμε σήμερα εμείς οι Έλληνες, δεν είναι πώς θα αναδιαρθρώσουμε το  χρέος μας, αλλά πώς θα κάνουμε την οικονομία μας περισσότερο ανταγωνιστική. Διότι για παραγωγική ανασυγκρότηση ακούμε και παραγωγική ανασυγκρότηση δε βλέπουμε. Έτσι, μερικά από αυτά τα 750 εκατομμύρια της επόμενης δόσης θα αρκούσαν για να ξεκινούσαμε από τα πιο απλά. Ας προσπαθούσαμε, τουλάχιστον, να παράξομε ελληνικά τα κινίνα μας και τις παστίλιες για τον πόνο μας ή ας αρχίζαμε να βάζουμε μοναχοί μας το λαδάκι μας στο μπουκαλάκι του, όπως λέγαμε και τις προάλλες -κι έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να λέμε τα ίδια και τα ίδια...

Η σύνθεση είναι από την ΟΚΤΑΝΑ

από  Alexandros Raskolnick