Ο “αριστερός” φασισμός ξεκίνησε. Είναι ένας παλιός γνώριμος στους νοήμονες Έλληνες φασισμός που τον έζησαν στα μέσα τις δεκαετίας του '80 με την παντοδυναμία του ΠΑΣΟΚ. Όποιος τολμούσε εκείνη την εποχή να μιλήσει ή να γράψει εναντίον του σοσιαληστρικού κόμματος, αμέσως χαρακτηριζόταν πρώτον “φασίστας” και δεύτερον “προδότης”.
Η επιστολή Γλέζου ήταν η απόδειξη ότι τα πράγματα στην Ελλάδα θα είναι τόσο σκληρά για αυτούς που θα τολμούν να μιλήσουν που οι “πεφτοσυνεφάκηδες” θα αυξηθούν με ταχύτητα φωτός.
Η “Αλήθεια” θα έχει πάνω την σφραγίδα του κόμματος και μόνο με αυτή θα έχει δικαίωμα να κυκλοφορεί στα ΜΜΕ, ενώ τα επικοινωνιακά συνεργεία της κυβέρνησης θα κάνουν ό,τι έκαναν οι προκάτοχοί τους Αυριανιστές να βγάζουν τα δήθεν “άπλυτα” στην φόρα του κάθε κομματικού-αντιευρωπαϊστή εχθρού.
Έρχεται η ώρα που όσοι δεν είναι από την δεξιά πλευρά της χαραγμένης κόκκινης γραμμής θα πάρουν την ταμπέλα του “γραφικού”, του “επικίνδυνου”, του “κινδυνολόγου” και θα είναι πολλές οι στιγμές που τα βέλη δεν θα έρχονται μόνο από τα γραφεία της κυβέρνησης αλλά κι από πολλά γραφεία που ήδη έχουν ανοίξει με ταμπέλα “πατριωτικό”, “φιλοευρωπαϊκό”, “φιλελληνικό”, “ανένταχτο αριστερό” και πάει λέγοντας.
Οι πολιτικοί άρχοντες, που επί δεκαετίες διετέλεσαν πρωταγωνιστές του “κι εμείς οι τρεις στον καφενέ, τσιγάρο, πρέφα και καφέ, βρε δε βαριέσαι αδελφέ”, έχουν πάρει καρέκλες επιτελείων και υπουργείων και χωρίς τον φόβο της μπάτσας θα αρχίσουν να εργάζονται εναντίον όλων όσων ήταν πάντα έξω από τον καφενέ με πινακίδα “Ο τεμπέλης της Αριστεράς”. Κάτι λίγο από την εγγυημένη προπαγάνδα του ΚΚΕ, κάτι από κουλτούρα, κάτι από κοσμοπολιτισμό, βάλε και λίγο αναρχιλίκι έχουν καλύψει όλο το τείχος προστασίας του αληθινού ψεύδους τους.
Όμως, δεν είμαστε σε εποχές, που είτε με ΠΑΣΟΚ είτε με ΝΔ στην εξουσία, ο Έλληνας πήγαινε στην δουλειά του, έκανε τα όνειρά του και στις ελεύθερες ώρες του έριχνε και καμιά μπάτσα στους “τεμπέληδες της επιδοτούμενης ΑγΕλλάδας”.
Είμαστε στην εποχή που μάς πήρε τα πόδια το Ψέμα και με τερτίπια η νέα αριστεροπατριωτική κυβέρνηση θέλει να μας πείσει ότι θα φυτρώσουν νέα πόδια για να περπατήσουμε. Είναι μια άλλη εποχή που ο κόσμος της εξαθλίωσης που βλέπαμε σε τριτοκοσμικές χώρες τις δεκαετίες του '80 και του '90 έγινε ο κόσμος μας. Ζούμε την Αλήθεια, δεν την διαβάζουμε. Βλέπουμε την αναξιοπρέπεια, δεν την παρακολουθούμε. Αντιμετωπίζουμε την ανεργία δεν την φοβόμαστε.
Όσο, λοιπόν, κι αν δουλέψουν τα προπαγανδιστικά επιτελεία όλων των φιλοκυβερνητικών, φιλοκατοχικών γραφείων και κομμάτων, τα αποδεικτικά στοιχεία του εγκλήματος είναι η κάθε μας μέρα.
Δεν είναι οι εποχές που απολυόταν ο δεξιός όταν ο σοσιαληστής ήταν στην εξουσία και το αντίστροφο. Το αποτέλεσμα της Αλήθειας, δυστυχώς, για την εξουσία δεν έχει κόμμα. Επίσης, όποιο κόμμα αυτή την στιγμή προσπαθήσει να κάνει αντιπολίτευση δεν θα έχει ως βάση την σκληρή Αλήθεια που οι πολίτες ζούνε, αλλά για το ποιος θα κάνει την Αλήθεια Ψέμα φιλώντας το πασούμι του Αγά που φέρει το όνομα Ε.Ε.
Είναι, όμως, η εποχή που πρέπει αυτοί που γνωρίζουν τι έχει συμφωνηθεί και τι πρόκειται να συμφωνηθεί να μιλήσουν. Να δώσουν την αιτία για το μακελειό που έγινε με θύμα την χώρα και τους πολίτες της. Να πάρουν την ευθύνη για έναν σχεδιασμό εξόδου από την σκληρή Αλήθεια που μας έβαλαν όλες οι κυβερνήσεις συμπεριλαμβανομένης και της καφενόβιας σημερινής. Να μιλήσουν αυτοί που δεν έχουν βάλει το δάχτυλο στο μέλι, αντιθέτως όταν είχε έρθει το δίλημμα έσπασαν το βάζο με το μέλι για να μην τολμήσει να σκεφτεί κανείς να το δοκιμάσει.
Το ότι έχουμε τελειώσει το γνωρίζουμε όλοι, ακόμα και αυτοί που θέλουν να πείσουν τον εαυτό τους ότι ήρθε η αλλαγή σελίδας. Το θέμα είναι πως θα πετάξουμε το βιβλίο της πολιτικής της Ελλάδας που πάει κάθε φορά από το ένα χέρι στο άλλο αλλάζοντας απλά σελίδες. Το βιβλίο, που θέλουν να κρατάνε διορισμένα υπαλληλάκια “φιλελλήνων” και εταίρων βαφτισμένα ως Κυβέρνηση, πρέπει να καεί.
Δεν αφορά τον λαό αν παρέλαβε η κυβέρνηση “καμμένη γη” ή “μια χώρα στο χείλος του γκρεμού”. Είναι υποχρέωση της Δικαιοσύνης να δικάσει αυτούς που έκαψαν ή αυτούς που έσπρωξαν την χώρα στον γκρεμό και να τελειώνει η ιστορία με εξεταστικές επιτροπές. Επιτροπές που γίνονται παράλληλα με “κουπόνια τροφής”, με γκετοποίηση-στέγαση 30,000 αστέγων, με επιδόματα φτώχειας και ξεφτίλας για 300,000 νοικοκυριά δεν είναι τίποτε άλλο από ένα Ψέμα που με“ανθρωπιστικές” εκφράσεις ντύνεται σαν Αλήθεια.
Η κυβέρνηση μπορεί να έχει όρεξη να παίξει τα παιχνίδια της. Μπορεί να θέλει να κάνει τα γούστα της σε Ουάσιγκτον και Βερολίνο. Μπορεί να γουστάρει να κάνει τα καταπιεσμένα για δεκαετίες βίτσια της με σίγουρο μεροκάματο σε δολάριο και ευρώ.
Εμείς όμως δεν γουστάρουμε διότι δεν έχουμε ούτε χρόνο, ούτε όρεξη για παιχνίδια. Δεν αλλάζουμε τις στάμπες στις μπλούζες μας ανάλογα με τη μόδα. Το “Αξιοπρέπεια” δεν το φοράμε σε πορείες και κομματικά γκαλά. Το φοράμε κατάσαρκα κάθε μέρα, από τα γεννοφάσκια μας. Κι αυτό είναι που γουστάρουμε.-
Εκπομπή 24-2-2015
Στον τοίχο
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου