Σκέψεις πάνω στις προγραμματιζόμενες λαϊκές/τοπικές συνελεύσεις στον Δήμο Ζωγράφου

ΑΣΧΕΤΟ:Νοικοκυρά που δεν θέλει να ζυμώσει 40 μέρες κοσκινάει ...

Πολλές φορές διαβάζοντας ένα κείμενο μας έρχονται ακαριαία στο μυαλό διάφορες λαϊκές παροιμίες,που μπορεί και να 'ναι άσχετες με το θέμα....

Απλά ρωτάμε: μια νεοεκλεγμένη Δήμαρχος και για χρόνια δημοτική σύμβουλος,δεν έχει προσωπική άποψη για τα προβλήματα της πόλης της;

Δεν γνωρίζει ας πούμε το γενικό πρόβλημα καθαριότητας,δεν γνωρίζει την πλήρη εγκατάλειψη των παιδικών χαρών εδώ και 5 μήνες,που καταστρέφονται μέρα με τη μέρα,δεν διάβασε πολύ πρόσφατα τα προβλήματα των σχολείων του Ζωγράφου,δεν γνωρίζει τα προβλήματα του κοινωνικού παντοπωλείου;.... και πάει λέγοντας....

Γιατί δεν ξεκινάει την επίλυση κάποιων εξ αυτών;

Kι υπ' όψιν άλλο ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ κι άλλο ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ...

Ζείδωρον

Αφορμή η πρωτοβουλία της νέας Δημοτικής Αρχής για την διοργάνωση τοπικών συνελεύσεων, με σκοπό (όπως η ίδια αναφέρει) την άμεση ενημέρωση και συμμετοχή των πολιτών, συμμετοχή η οποία θα είναι ταυτόχρονακαι μια έμπρακτη ώθηση για την καθιέρωση του νέου θεσμού και του νέου πνεύματος στο Δήμο μας. (από την Ανακοίνωση-Πρόσκληση του Δήμου Ζωγράφου). 

Επίσης στον ιστότοπο «Zografou Live» – φίλα προσκείμενο στην δημοτική παράταξη ΜΑΖΙ – διαβάζουμε: «Διάλογο με τους δημότες αρχίζει η Δήμαρχος Ζωγράφου μέσα από λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές. «Πολλές οι σκέψεις γύρω από το συγκεκριμένο εγχείρημα, και άλλες τόσες οι απορίες, που γεννιούνται από τον τρόπο που αυτό (το εγχείρημα) διατυπώνεται από την πλευρά της Δημάρχου και της πλειοψηφίας του Δημ. συμβουλίου.

Γενικά μιλώντας, το ζήτημα των λαϊκών συνελεύσεων, έτσι τουλάχιστον όπως «επικαιροποιήθηκε» ως προς τις μορφές και τα περιεχόμενα του τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας, είναι σίγουρα μιά μεγάλη συζήτηση, που συνεχίζει να είναι ανοιχτή – και μάλλον (ελπίζουμε) θα παραμείνει για αρκετό καιρό ακόμα. Από την άλλη μεριά η αύξουσα τάση για διασταλτικές ερμηνείες, που τείνουν να αποδυναμώσουν/απονεκρώσουν σημασίες και περιεχόμενα, περιπλέκει αρκετά τα πράγματα. 

Στην περίπτωση μας: Μιλάμε άραγε για λαϊκές συνελεύσεις (ή έστω τοπικές), ή απλώς για εκδηλώσεις/συζητήσεις που διοργανώνονται από την Δημ. Αρχή προκειμένου να ακούσει τις απόψεις και τις πιθανές προτάσεις των δημοτών; Η πρόσκληση σε αυτές το ξεκαθαρίζει με κάποιο τρόπο : «Θέλουμε τη γνώμη σας, θέλουμε τις ιδέες σας, θέλουμε τις απόψεις σας, θέλουμε τις προτάσεις σας.»

Όμως η συμμετοχή και η κατάθεση απόψεων και προτάσεων δεν λέει τίποτα από μόνη της, όσο αγαθές και αν είναι οι προθέσεις ένθεν κακείθεν. Προϋποθέτει και κάποιου είδους δέσμευση της Δημ. αρχής έναντι των δημοτών. Πώς, από ποιους και με τι κριτήρια & διαδικασίες οι όποιες απόψεις/προτάσεις θα αξιολογηθούν, θα παρθούν αποφάσεις, θα υλοποιηθούν κάποιες απ” αυτές; 

Ποιός στην συνέχεια λογοδοτεί ή να ελέγχεται στις συνελεύσεις; Ερωτήματα που ίσως να μην μπορούν να απαντηθούν από τα πριν, μας καλούν ωστόσο σε έναν άλλο διάλογο, πέρα από αυτόν της αναγκαίας ενημέρωσης και ανταλλαγής απόψεων. Αλλά και αναφορικά με τις ίδιες τις δημοτικές λαϊκές συνελεύσεις – αν τελικά μιλάμε γι΄αυτές, υπάρχει ένα επιπλέον ζήτημα, πρωταρχικής σημασίας: Πώς, απο ποιους & με ποιες διαδικασίες διοργανώνονται; «Οι λαϊκές συνελεύσεις, δεν μπορεί να οργανωθούν από μια παράταξη, ούτε από μια διοίκηση. Μια τέτοια διαδικασία προϋποθέτει την ευρύτερη δυνατή συνεννόηση πάνω στα περιεχόμενά της, τον τρόπο οργάνωσής της, τις αρμοδιότητές της, την αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της. Προϋποθέτει δηλαδή, εμπλοκή των παρατάξεων, των φορέων και των συλλογικοτήτων της πόλης» (Από την «Δράση για μια άλλη πόλη» – Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων).

Κάπως έτσι γίνεται φανερό πως αυτή η «εμπλοκή», που αφορά περισσότερο από όλους τους ίδιους τους πολίτες, είναι ίσως σημαντικότερη και από τις όποιες δεσμεύσεις ή καλές προθέσεις της Δημ. Αρχής. Στον βαθμό πάντα που μέσα από μορφές λαϊκών συνελεύσεων κλπ διαφαίνεται μιά καταρχήν δυνατότητα ουσιαστικής συμμετοχής και αυτοδιοίκησης: «Η αυτοδιοίκηση, η ανάληψη της ευθύνης της διοίκησης από τους ίδιους τους δημότες, δεν μπορεί να εκχωρηθεί από την εξουσία ή να αποφασιστεί από μια φωτισμένη δημοτική πλειοψηφία, αλλά μόνο να κατακτηθεί μέσα από μακροχρόνιες προσπάθειες ˙ μπορεί να οικοδομηθεί βήμα- βήμα. Η εξουσία θα περνάει στα χέρια των πολιτών άλλοτε σταδιακά και άλλοτε με άλματα στο μέτρο που αυξάνονται οι ευκαιρίες τους να είναι δημοκράτες και να δρουν ως πολίτες.» (Άμεση Δημοκρατία και τοπική αυτοδιοίκηση. Του Γιώργου Λιερού / μέλους της δημοτικής παράταξης του Χαλανδρίου που κέρδισε και τις πρόσφατες εκλογές).

Το αν λοιπόν η συγκεκριμένη πρωτοβουλία μπορεί να αποτελέσει μία τέτοια ευκαιρία μένει να αποδειχθεί, ή αλλιως: είναι στο χέρι των πολιτών, ανεξάρτητα από τα περιεχόμενα που θέλει να δώσει η Δημ. Αρχή σε αυτή της την προσπάθεια. Πέρα από τις όποιες διαφωνίες ή ενστάσεις διατυπώνονται, εδώ και αλλού, το σημαντικότερο είναι το ίδιο το εγχείρημα των λαϊκών/ τοπικών συνελεύσεων, που πρέπει με κάποιο τρόπο να αποτελέσει αντικείμενο δημόσιου διαλόγου. Διάλογος όμως που δεν γίνεται να ανθίσει παρά μόνο εκεί που υπάρχει σπορά. Δηλαδή: εκεί κάτω … από τα κάτω. Ας το ξανακοιτάξουμε …

Ομάδα Δρόμος (προς το παρόν)         18/11/2014