του Γιώργου Καραγιάννη
Ώστε έτσι λοιπόν.
Εκπλαγήκαμε όλοι μόλις αποκαλύφθηκαν οι λεπτομέρειες για τη δολοφονία των δύο νεαρών στη Μεσσηνία.
Με έκπληξη είδαμε όλοι τις φωτογραφίες των δύο θυμάτων με τα μπράτσα γεμάτα αγκυλωτούς σταυρούς και αρχαιοελληνικά επιγράμματα. Πέσαμε ως συνήθως από τα σύννεφα όταν διαβάσαμε πως πίσω από τη διπλή δολοφονία κρύβονταν το εμπόριο αναβολικών και ναρκωτικών.
Ξαφνιαστήκαμε όταν ακούσαμε πως σε ένα νομό με 180.000 κατοίκους υπάρχει «υπερσυσσώρευση μπράβων και νονών της νύχτας» και πως μόνο τα τελευταία χρόνια έχουν καταγραφεί τέσσερις δολοφονίες για ξεκαθάρισμα λογαριασμών και δεκάδες ληστείες τραπεζών και υποθέσεις εκβιασμών και εμπορίου σκληρών ναρκωτικών με συμμορίες που κυριαρχούν στην παραλιακή τουριστική ζώνη αλλά και σε κεντρικά σημεία της Καλαμάτας. Μια κανονική Μαφία με δεκάδες μέλη κυρίως νεαράς ηλικίας που δρα ανενόχλητη.
Το ίδιο μας ξάφνιασαν και οι αποκαλύψεις των αναρτήσεων στο Face book των δύο 19χρονων δραστών της δολοφονίας. Φωτογραφίες με καραμπίνες και πυροβόλα όπλα, ναζιστικά σύμβολα και σημειώματα του τύπου «χρόνια πολλά μελλοντικέ δολοφόνε».
Όλοι μας ανήξεροι γι αυτό τον όμορφο κόσμο, τον ηθικό, τον αγγελικά πλασμένο.
Κι όμως όλα αυτά δεν έπεσαν ξαφνικά από τον ουρανό. Υπήρχαν και υπάρχουν χρόνια τώρα δίπλα μας σε όλη την επαρχία και στις φτωχογειτονιές της πρωτεύουσας. Απλώς εμείς δεν τα βλέπαμε και δεν τα βλέπουμε απορροφημένοι εκεί στο ύψος της αυθεντίας μας που ασχολείται μόνο με τα μεγάλα ζητήματα του κινήματος και τις ταλμουδικές αναφορές στο λαό και τη νεολαία, λες και αυτοί που ζουν δίπλα μας, στη διπλανή μας πόρτα είναι κάτι το αφηρημένο και το γενικό και όχι υπαρκτά πρόσωπα.
Ε, λοιπόν είμαστε βαθειά νυχτωμένοι. Δεκάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι ζουν μπλεγμένοι σ αυτά τα κυκλώματα. Ζούν απ” αυτά και γι αυτά. Ιδανικά τους είναι η δύναμη , ο τσαμπουκάς , η «μαύρη» για την οποία μπορούν να φτάσουν και στο έγκλημα, όπως έγινε και στην περίπτωση της Μεσσηνίας. Και επιπλέον αποτελούν εύκολη «τροφή» για τους φασίστες που έχουν βρει ένα ευρύ πεδίο στρατολόγησης.
Πριν πέσουμε μια άλλη φορά από τα σύννεφα, ανακαλύπτοντας ένα κόσμο υπαρκτό που ζει δίπλα μας αλλά εμείς αρνούμαστε να τον δούμε, ας ανοίξουμε ένα μέτωπο. Όλες οι αριστερές οργνώσεις νεολαίας. Και μια αιχμή , κύρια αυτή τη στιγμή, είναι τα ναρκωτικά. Οι περισσότερες αριστερές οργανώσεις νεολαίας ούτε που ασχολούνται με το θέμα αυτό.
Κι αν ορισμένες ασχολούνται, όπως για παράδειγμα η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ κινούνται στη γνωστή «τραλαλά» θέση του Γιώργου Παπανδρέου: το πρόβλημα θα λυθεί με τα λεγόμενα υποκατάστατα ή αν βάλουμε ο καθένας μια γλάστρα στο μπαλκόνι του. Άλλες πάλι το αγνοούν εντελώς λες και δεν υπάρχει. Η μόνη οργάνωση που έχει ανοιχτό μέτωπο σ” αυτό το καίριο ζήτημα είναι η ΚΝΕ. Δεν αρκεί όμως.
Χρειάζεται ένα μεγάλο μέτωπο με συγκεκριμένη κατεύθυνση που θα απευθύνεται σε όλη τη νεολαία. Παραδείγματα υπάρχουν. Όπως ο αγώνας της ΕΠΟΝ τα πρώτα μεταπελευθερωτικά χρόνια όταν μαζί με τους «απελευθερωτές» εγγλέζους ήρθαν και τα ναρκωτικά.
Ψάχνοντας βρήκαμε ένα συγκλονιστικό κείμενο του αξέχαστου δημοσιογράφου Νίκου Καραντηνού , αρχισυντάκτη εκείνα τα χρόνια του περιοδικού της ΕΠΟΝ «Νέα Γενηά». Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο «Ριζοσπάστη» το 2001 και αξίζει να το παραθέσουμε γιατί παρ΄τα χρόνια που πέρασαν παραμένει (τραγικά θα λέγαμε) επίκαιρο:
«ΞΑΦΝΙΑΖΕΙ συνήθως, και όχι άδικα, η αναφορά που γίνεται στα χρόνια τα μακρινά, όταν ανοίγεις στους νεότερους τη σελίδα που έγραψε τότε η θρυλική Οργάνωσή μας, η ΕΠΟΝ, για να καταπολεμήσει τα ναρκωτικά. Ενας μεγάλος αγώνας, που ξεκινούσε από τα χρόνια της Κατοχής και που συνεχίστηκε έντονος και αποφασιστικός κι έπειτα με την Απελευθέρωση.
ΕΙΝΑΙ ακριβό, πολύτιμο της Αντίστασης ντοκουμέντο ένα μικρό, αλλά περιεκτικό φυλλάδιο, που είχε βγάλει τότε η ΕΠΟΝ Αθήνας και στο οποίο παρουσιαζόταν ο μεγάλος κίνδυνος που απειλούσε τα νιάτα. Είναι ένα αποκαλυπτικό γραφτό, που έδινε όλες τις διαστάσεις που ολοένα και περισσότερο έπαιρναν τα ναρκωτικά και ιδιαίτερα το χασίς.
ΓΡΑΦΑΜΕ τότε επιγραμματικά σ” εκείνο το φυλλάδιο: «Ενας θανάσιμος κίνδυνος απειλεί τη νεολαία μας. Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ! Το χασίς, τα ναρκωτικά, η έκλυση των ηθών πήραν τρομακτικές διαστάσεις από τις αρχές του 1945 και δώθε. Καθημερινά, νέοι άνθρωποι, γεμάτοι ζωή, πέφτουν στα θανατερά δίχτυα των ναρκωτικών και της εκπόρνευσης, για να μην ξεμπλέξουν ποτέ πια! Μια κραυγή απόγνωσης φτάνει από τους νέους, που καθημερινά κυλούν στον αργό θάνατο της διαφθοράς». Αυτά τα λέγαμε, τα γράφαμε, τα φωνάζαμε με τα χωνιά το 1945.
«ΑΝΘΡΩΠΟΙ, νέοι, γεμάτοι σφρίγος, μ” ελπίδες και όνειρα για το μέλλον – γράφαμε σ” εκείνο το κάλεσμα – παρασύρονται στον «ντεκέ», για να βγουν από κει ανθρώπινα κουρέλια, άβουλα πλάσματα, χωρίς προσωπικότητα, με τη σφραγίδα της αποχαύνωσης, τσακισμένοι σωματικά και ψυχικά…».
Η ΜΕΓΑΛΗ εξόρμηση, που έκανε τότε η ΕΠΟΝ, δεν περιορίστηκε στα λόγια και στις καταγγελίες. Ηταν, παράλληλα, μια ενεργητική αγωνιστική έφοδος σ” όλους τους τόπους και τις περιοχές, που τα ναρκωτικά παρουσίαζαν ανησυχαστική έξαρση, ώστε ν” αποτελούν εθνικό κίνδυνο.
ΤΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ κάνει μια λεπτομερή «τοπογραφική» παρουσίαση στις γειτονιές, στους δρόμους, εκεί που λειτουργούν οι τεκέδες, εκεί που διακινούν οι έμποροι το χασίς. Είχαμε επίσης με ρεπορτάζ, αλλά και της ΕΠΟΝ την άγρυπνη δράση, εντοπίσει και όλες εκείνες τις περιοχές, όπου καλλιεργούσαν την κανναβουριά, στην Κωπαΐδα, στη Μεσσηνία κι αλλού.
ΕΚΕΙΝΟ που πρέπει να υπογραμμιστεί ιδιαίτερα είναι πως ο αγώνας καταπολέμησης των ναρκωτικών συνδυάστηκε μοναδικά και αποτελεσματικά με την πολύπλευρη, πλούσια πολιτιστική δραστηριότητα, που ανέπτυξε η ΕΠΟΝ από τα πρώτα κιόλας βήματα της δράσης της. Η μικρή μπροσούρα που βγήκε το 1945 με φροντίδα της ΕΠΟΝ Αθήνας υπογράμμιζε πως «η ζωή των νέων δε βρίσκεται στους «ντεκέδες», όπου παραμονεύει ο πιο φρικτός θάνατος, αλλά στον αθλητισμό, στις λέσχες, στις βιβλιοθήκες, στις εκδρομές, στις πολιτισμένες συντροφιές, στις γιορτές, στις χορωδίες και φιλολογικές και καλλιτεχνικές συγκεντρώσεις».
ΟΙ ΛΕΣΧΕΣ αναδείχτηκαν κιόλας η κυψέλη της πολιτιστικής δραστηριότητας της ΕΠΟΝ, η μοναδική προσφορά τους στάθηκε πολύτιμη για τις πόλεις και τα χωριά και μέσα σ” αυτές χιλιάδες νέοι και νέες έζησαν στιγμές δημιουργίας. Κι αυτά όλα, δίχως να ξεχάσουμε πως τις λέσχες της ΕΠΟΝ στη μεταβαρκιζιανή περίοδο οι μοναρχοφασιστικές συμμορίες, αντάμα με τα «κρατικά» όργανα, τις είχαν βάλει στόχο. κατάστρεφαν και σκότωναν. Τις κατέστρεφαν τη νύχτα και την άλλη μέρα τις ανοίγαμε ξανά…
ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ την εξόρμηση που άρχιζε η ΕΠΟΝ για να καταπολεμήσει τα ναρκωτικά μέσα σ” εκείνη τη μεταδεκεμβριανή ζούγκλα, και που παράλληλα τα ΕΠΟΝίτικα έντυπα που εξακολουθούσαν να κυκλοφορούν δημοσίευσαν λεπτομερή στοιχεία για την επικίνδυνη, τη φοβερή έκταση, που έπαιρνε η διάδοση του χασίς στη χώρα μας.
ΟΛΑ τα στοιχεία της μεγάλης αυτής εξόρμησης και έρευνας, που τα παρουσίαζε σε συνέχεια η «Νέα Γενιά», το δημοσιογραφικό όργανο του ΚΣ της ΕΠΟΝ, ξάφνιαζαν ευχάριστα τους μεγάλους δημοσιογράφους, όπως ήταν ο αξέχαστος μάρτυρας και δάσκαλος, ο πολιτικός συντάκτης του «Ρ» και της «Ελεύθερης Ελλάδας» Κ. Βιδάλης.
ΜΕ τη δική του καθοδήγηση, νεαροί συντάκτες, που δούλευαν στα δύο αυτά έντυπα, άρχιζαν μεγάλες έρευνες, οι οποίες έφερναν και νέα στοιχεία. Η δημοσιογραφική έρευνα προχωρούσε περισσότερο κι αποκάλυπτε το ρόλο που έπαιζαν οι Σκόμπηδες, οι οποίοι κουβαλούσαν τα ναρκωτικά και τα μοίραζαν σ” όλη τη χώρα.
ΚΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ όλοι ανοιχτοί, για να προωθηθεί το χασίς και στο απόμακρο χωριουδάκι και που για τη μεταφορά του μεταχειρίζονταν τα πιο απίθανα μέσα. Και πολύ χαρακτηριστικά έγραφε: «…Τώρα το χασίς μπόλικο, τα ναρκωτικά κινούνται πάνω στους δημόσιους δρόμους και χαίρουν «συμμαχικής προστασίας»».
ΜΠΟΡΕΙ, βέβαια, το πολύπτυχο που τύπωσε το 1945 η ΕΠΟΝ να έχει πάνω του την πατίνα του χρόνου, αλλά οι αλήθειες που φέρνει και οι στόχοι του έχουν και σήμερα όλη τους την αξία. Γράφαμε, αλλά και μ” όλους τους αγώνες μας διακηρύχναμε πως αυτή «η κατάρα των ναρκωτικών», που προπολεμικά βάραινε λίγους πάει τώρα ν” αγκαλιάσει ολόκληρη τη νεολαία. Και προσθέταμε:
ΠΟΙΟΣ Ελληνας πατριώτης μπορεί να μένει αδιάφορος μπροστά σ” αυτήν τη συμφορά, που απειλεί τη νέα γενιά… Είναι ένας εθνικός αγώνας για τη σωτηρία της νεολαίας. Ολούθε σ” όλες τις περιοχές συγκροτιέται ένα γερό μέτωπο για τη σωτηρία της νέας γενιάς. Αυτό το πανεθνικό μέτωπο το απαιτεί περισσότερο από ποτέ το σήμερα».
Μέτωπο λοιπόν απέναντι όχι μόνο στα ναρκωτικά, αλλά και στα πρότυπα που προσπαθεί η άρχουσα τάξη να περάσει στη νεολαία. Θα το πετύχουμε; Εδώ θα κριθούν όλοι.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου