Τρεις ιστορίες

Η Συρία δίπλα μας – τόσο μακρινή – καίγεται. Η Συριακή Δεκάπολις των ελληνιστικών, ρωμαϊκών και βυζαντινών χρόνων βρίσκεται στη ζώνη πυρός

κι άλλες, όλο και πιο πολλές ζωές παίρνει ο άνεμος. Ο άνεμος που έρχεται απ’ την έρημο και χάνεται ύστερα πάλι πίσω σ’ αυτήν επιστρέφοντας.

Λίγο μετά την πυρπόληση των Αθηνών, απ’ τον Σύλλα, «ένας πλούσιος Σύριος», γράφω απ’ τη «Μεσαιωνική Ιστορία των Αθηνών» του Φέρντιναντ Γκρεγκορόβιους), «ο Ανδρόνικος από την Κύρρο, έχτισε σε μια πλατεία κοντά στην Αγορά, το ωραίο μαρμάρινο οικοδόμημα του ηλιακού ρολογιού, που στέκεται όρθιο ακόμα και σήμερα με το όνομα «πύργος των ανέμων»...» - οι γνωστοί μας Αέρηδες. Μεγάλες διαδρομές στις μικρές αποστάσεις του ψηφιδωτού μας κόσμου...

Μια φορά κι έναν καιρό αρκετούς αιώνες αργότερα στο Βρετανικό Κοινοβούλιο ο Τσώρτσιλ υπουργός σε μία απ’ τις συντηρητικές κυβερνήσεις του Μεσοπολέμου, αντιμετώπιζε σοβαρή πολιτική κρίση. Η αντιπολίτευση εμέμφετο την κυβέρνηση για το σύνολο της οικονομικής της πολιτικής.

Η απάντηση του Τσώρτσιλ ήρθε άμεση. Σε μια μνημειώδη αγόρευσή του στη Βουλή των Κοινοτήτων αντέκρουσε τις αιτιάσεις των Εργατικών μίαπρος μία με ένα βουνό ατράνταχτα στοιχεία. Αποστόμωσε τους πάντες. Ομως

περισσότερο εμβρόντητοι απ’ τους αντιπάλους του δαιμόνιου Ουΐνστων έμειναν οι επιτελείς του. Απορών και θαυμάζων ένας απ’ αυτούς έλεγε, λέγεται, του Τσώρτσιλ ότι «για να συλλεχθούν όλα αυτά τα στοιχεία που χρησιμοποίησε ο Υπουργός, θα έπρεπε το επιτελείο του κόμματος να εργάζεται έξι μήνες» - «Τόσο υπολογίζω κι εγώ ότι θα χρειασθεί η αντιπολίτευση για να αποδείξει ότι όλα αυτά είναι ψέματα» ήρθε ξερή η απάντηση του Τσώρτσιλ-

πάνε ήδη πολλά χρόνια απ’ το ξεχασμένο «δεν ξεχνώ» της Κυπριακής τραγωδίας. Με την Κύπρο σφαχτάρι η δημοκρατία αποκαθίσταται στην Ελλάδα. Από τότε ο στρατός αποσύρθηκε στους στρατώνες του, με τα χρόνια τα τραύματα στη σχέση λαού – στρατού επουλώθηκαν, ο στρατός ξαναβρήκε την αξιοπρέπειά του

αφοσιωμένος στην υπεράσπιση της πατρίδας υπό τις διαταγές τηςδημοκρατίας. Μια κατάσταση που η χαίνουσα ακόμα πληγή της Κύπρου της προσδίδει μιαν ακόμα πιο δραματική διάσταση: η υπακοή όλων ανεξαιρέτωςτων στρατιωτικών στις δημοκρατικές επιταγές να μην είναι μόνον θέμα Συντάγματος αλλά και ηθικής. Της ηθικής που προκύπτει απ’ το ίδιο μας τοπένθος για οικεία κακά.

Ως τώρα λοιπόν παραστρατιωτικά παρατράγουδα δεν ακούγονταν στην επικράτεια, ώσπου βγήκε στο φως το σκοτάδι της Χρυσής Αυγής.

Αν, εν ενεργεία αξιωματικοί σχετίζονται με το φασιστικό μόρφωμα, όπως τώρα φαίνεται, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Ηδη η κατάσταση είχε γίνει σοβαρή απ’ όταν διαπιστώθηκε ότι μεγάλο μέρος των αστυνομικών δυνάμεων ψηφίζει ή συσχετίζεται με φαλαγγίτες και τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής.

Βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας ένα (πέμπτο)φαλαγγιτικόμόρφωμα από παρακρατικό και παραστρατιωτικό υπόκοσμο να σχηματίζεται.

Για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση, στρατιωτικοί φαίνεται να είναι ανακατεμένοι σε κάτι που ατιμάζει τους όρκους τους και παραβιάζει τουςνόμους.

Φοβάμαι ότι οι «χήνες του Καπιτωλίου» φωνάζουν, αλλά οι «Υπατοι κοιμούνται».

Δεν πρόκειται για θέμα ιδεολογίας των αξιωματικών αν κάποιος είναι δεξιός ή αριστερός, αναρχικός ή ακροδεξιός – δικαίωμά του. Πρόκειται γιασυμμετοχή στη δραστηριότητα εγκληματικής οργάνωσης. Διότι, αν όντως

εν ενεργεία αξιωματικοί εκπαιδεύουν νεοφασίστες, πρώτοι απ’όλους μας αυτοί οι αξιωματικοί γνωρίζουν πως χρησιμοποιούν τις δεξιότητες που αποκτούν τα φασιστικά γουρούνια.

Το τι είναι και τι κάνουν οι Χρυσαυγίτες δεν είναι πλέον θέμα άποψης, εικασιών ή θεωρίας. Τα ρεπορτάζ των τελευταίων ημερών βοούν, όσον αναλόγως κραυγάζει και θρηνεί η πραγματικότητα.

Ως λίγα χρόνια πριν πιστεύαμε ότι οι άνεμοι είχαν πάρει μαζί τους την εποχή των πολέμων, οι πόλεμοι όμως επέστρεψαν στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, τη Λιβύη, το Αφγανιστάν, τη Συρία – και όλο και απλώνονται.

Με τις κοινοβουλευτικές εκτροπές, τη διαρκή υποβάθμιση του Κοινοβουλίου, τις «αλήθειες» που χρειάζεται έξι μήνες κάθε φορά για να αποδειχθούν ψέματα, ποιοι άνεμοι φουσκώνουν τον Ασκό του Αιόλου;...

ο Στάθης στον Ενικό