ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ο θρύλος του Τουρκικού Ποδοσφαίρου

ΛΕΦΤΕΡ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΕΡΑ…
O Λεφτέρ είπε να κλείσουν το κασετόφωνο και είπε ¨Αυτά μην τα γράψεις¨

Σκεφτείτε : Είστε 17 ετών. Μια μέρα βλέπετε να έχουν επιβληθεί αφύσικοι φόροι σε βάρος των συγγενών σας. Και μάλιστα βλέπετε αυτούς τους συγγενείς σας που αδυνατούν να πληρώσουν το φόρο να στέλνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όπου τους βάζουν να σπάνε πέτρες.

Τι θα κάνατε ; Αυτό έζησε ο Λεφτέρ στα 17 του χρόνια…
Τι έκανε ; Γράφτηκε εθελοντής στον στρατό.
Μέσα του έμεινε κάποιο αίσθημα καταπίεσης ; Αυτό το ρώτησα στον Νεμπίλ Οζγκεντούρκ που είχε κάνει μαζί του ένα ντοκιμαντέρ, ένα χρόνο πριν από τον θάνατο του…
Μου περιέγραψε μια σκηνή πίσω από την κάμερα. Ο 87 ετών τότε Λεφτέρ του είπε ¨Κλείσε παιδί μου αυτή τη κάμερα¨. Και όταν σιγουρεύτηκε πως έκλεισε η κάμερα έσκυψε στο αυτί του Νεμπίλ και του είπε ¨Ο μπαμπάς μου τράβηξε πολλά εξ αιτίας τους. Εκείνος λόγω της φτώχειας του σώθηκε από την εξορία, αλλά όλοι οι συγγενείς μου αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Τουρκία.¨

Το πραγματικά πικρό είναι ότι ακόμη και ένας μύθος σαν τον Λεφτέρ 70 χρόνια μετά την καταστροφή του Φόρου Περιουσίας (Varlık Vergisi), δεν μπόρεσε αυτή την κατηγορία να την πει στην κάμερα.

Υπάρχει και ένα ανέκδοτο για να αντιληφθούμε εκείνον και την Τουρκία : Ήταν η δεκαετία του 50… Ο Λεφτέρ είχε φτάσει να γίνει ο ¨επιστήμονας του ποδοσφαίρου¨ όχι μόνο για την Τουρκία αλλά για όλο τον κόσμο. Στις γλώσσες των ανθρώπων άκουγες το ¨Δώσε στον Λεφτέρ και γράψτο στο τεφτέρ¨. Όταν έπαιζε με την μικτή κόσμου στην Φιορεντίνα είχε κάνει όλο τον κόσμο να φωνάζει ¨Τούρκος, Τούρκος¨.

Φόρεσε την φανέλα της εθνικής και έβαλε γκολ στην Ελλάδα…
Σε αυτόν λοιπόν τον Λεφτέρ του προκαλέσαμε μεγάλο πόνο το 1955. Στα Σεπτεμβριανά οι κατσαπλιάδες επιτέθηκαν με πέτρες στο σπίτι του στην Πρίγκηπο με κραυγές ¨Χτυπάτε αυτόν τον γκιαούρη¨.
Ο Λεφτέρ μέχρι το πρωί περίμενε στην πόρτα με ένα όπλο. Εσείς να ήσασταν τι θα κάνατε ;
Τι έκανε λοιπόν ρώτησα τον Νεμπίλ…
Μου απάντησε πως ¨με έβαλε πάλι να κλείσω την κάμερα και μου είπε ¨¨έκλαιγα για μέρες¨. Απέφυγε να μπει σε λεπτομέρειες. Φυσικά η Τουρκία δεν απαρτίζεται μόνο από εκείνους τους κατσαπλιάδες…Έχει και το ωραίο πρόσωπο της η χώρα… Οι οπαδοί της Φενέρμπαχτσέ μόλις άκουσαν πως χτύπησαν το σπίτι του Λεφτέρ έτρεξαν στο νησί και έστησαν οδόφραγμα μπροστά στο σπίτι του.
Μάλιστα του είπαν ¨Πες μας ποιοι σου το έκαναν αυτό να τους κανονίσουμε¨. Ο Λεφτέρ αν και τους ήξερε με το όνομα τους όλους, δεν κάρφωσε κανέναν…Ούτε υπέβαλε μήνυση. Άντλησε δύναμη από την στήριξη που του έδωσαν οι οπαδοί της Φενέρ. Είπε πως ¨Σε κάθε κοινωνία γίνονται αυτά¨ και σώπασε.
Αυτά μου έρχονται στο μυαλό, τώρα που μετά θάνατον ακούω λόγια γεμάτα θαυμασμό….

Εφ. Μιλλέτ
Αρθρογράφος Τζαν Ντουντάρ
tourkikanea.gr

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ο θρύλος του Τουρκικού Ποδοσφαίρου έχασε την μάχη

Ο διάσημος Έλληνας ποδοσφαιριστής Λευτέρ (Λευτέρης Αντωνιάδης) που έπαιξε στην Φενέρμπαχτσε (Fenerbahçe) και στην Eθνική Τουρκίας έχασε την μάχη στα 87 του χρόνια στην İstanbul. o δρόμος του σπιτιού του στην Büyükada φέρει το όνομα του: «Λευτέρ Κιουτσούκ Σοκάκι»

Γεννημένος το 1925 στην İstanbul, ο Λευτέρης Αντωνιάδης βρήκε την κλίση του στο ποδόσφαιρο από μικρός. Ξεκίνησε από την «Ταξίμ σπορ» και συνέχισε στη μεγαλύτερη ομάδα της İstanbul, την «Φενέρμπαχτσε».

Με την φανέλα της έγινε ο θρυλικότερος ποδοσφαιριστής του τουρκικού ποδοσφαίρου, έχοντας απολογισμό 423 γκολ σε 615 συμμετοχές και πολλά πρωταθλήματα και κύπελλα. Με την ομάδα της εθνικής Τουρκίας και την ημισέλινο στο στήθος, παρότι χριστιανός ορθόδοξος, έπαιξε σε 50 αγώνες (9 ως αρχηγός) Πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954 πετυχαίνοντας 2 γκολ, με τους ειδικούς να τον τοποθετούν στην καλύτερη 11αδα του κόσμου, δίπλα σε ένα Πούσκας και σε ένα Βάλτερ. Επίτευγμα εκπληκτικό για τα δεδομένα μιας χώρας δίχως μεγάλη παράδοση στο σπορ, όπως ήταν η Τουρκία στα μέσα της δεκαετίας του 50.

Συγκαταλέγεται στους πρώτους σκόρερ όλων των εποχών της Εθνικής Τουρκίας (δεύτερος, πίσω μόνο από τον Χακάν Σουκούρ ο οποίος δηλώνει θαυμαστής του) Ο Αντωνιάδης ήταν ο πρώτος Τούρκος παίκτης που αγωνίστηκε στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στο γαλλικό (Νις) και το ιταλικό (Φιορεντίνα) πρωτάθλημα, σε μια εποχή που αυτό φάνταζε ως αποκλειστικό προνόμιο των Λατίνων και των Ούγγρων. Μάλιστα, με αυτόν να σκοράρει δυο φορές, η Τουρκία πρόλαβε να νικήσει και την μυθική ομάδα του Φέρεντς Πούσκας στα τέλη της δεκαετίας του 50, με 3-1.

Όταν η σπουδαία καριέρα του έφτανε στην δύση της, ο Αντωνιάδης αποφάσισε να δοκιμάσει την εμπειρία του στα ελληνικά γήπεδα. Η φανέλα της προσφυγικής ΑΕΚ ήταν ότι καλύτερο για αυτόν, αλλά την φόρεσε μόνο 5 φορές καθώς τραυματίστηκε σε ματς με τον Ηρακλή.

Αργότερα, ανέλαβε χρέη προπονητή στην ομάδα του Αιγάλεω. Άνθρωποι της Φενέρμπαχτσε τον έπεισαν να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο. Στην δεύτερη θητεία του εκεί, πρόλαβε να αντιμετωπίσει σε φιλικό την ΑΕΚ στα Νέα Φιλαδέλφεια. Οι «κιτρινόμαυροι» κέρδισαν και ο «Λευτέρ» αστόχησε σε πέναλτι, φαινόμενο σπανιότατο γι΄αυτόν. Σε ηλικία 46 (!) ετών κρέμασε οριστικά τα ποδοσφαιρικά του άρβυλα, πρωτοσέλιδη είδηση για τις τουρκικές εφημερίδες.

Σχόλιο : Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε στα ελληνικά στην ηλεκτρονική έκδοση της εφ. Μπιρλίκ 13-1-2012
http://tourkikanea.gr/