Έβαλα έναν παπαγάλο κάποτε σ’ ένα κλουβί
κι είχε τόσο συνηθίσει τη ζωή μες στο κελί,
για να φύγει, ν’ αποδράσει και να ελευθερωθεί
πέταξε για λίγο έξω με φτερούγισμα νωθρό
κι ύστερα γύρισε πίσω, το βλαμμένο το πτηνό.
Τώρα με την πανδημία, με lockdown και λοιπά
που ο άνθρωπος φοράει μάσκες κι αντισηπτικά
σύνδρομο τον διακατέχει όντως παπαγαλικό·
απ’ τον καναπέ το σώμα έμεινε ανενεργό
κι άμα βγει πάει στα χαμένα, πλέον άνευ προορισμού
και ξενέρωτος τη στράτα παίρνει ευθύς του γυρισμού.
Ένα σώμα αγκυλωμένο στου σπιτιού τη φυλακή
κι ένα πνεύμα εγκλωβισμένο σε κομπιούτερ και Τ.V.
Του εσωτερικού του χώρου είναι και αυτός φυτό·
περιβάλλον δυστοπίας μ’ ένα μέλλον ζοφερό.
Άρης Μπιτσώρης
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου