Μας άρπαξαν την ημέρα

Μια κοπέλα στην Πάτρα κατέρρευσε στο σχολείο της από ασιτία - είχε να φάει τρεις ημέρες. Η οργή μας κράτησε μια μέρα...

Χιλιάδες άλλοι μαθητές και μαθήτριες περνούν την ίδια δοκιμασία. Μέσα σε οικογένειες που βιώνουν την έσχατη φτώχεια. Η οργή μας κρατάει μια μέρα...

Περίπου δύο χιλιάδες παιδάκια βρίσκονται σε ιδρύματα - τα έχουν παραδώσει οι γονείς τους διότι δεν μπορούν να τα ταΐσουν. Η θλίψη μας κράτησε μια μέρα...

«Κι εμείς για τον σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε, σύντροφοι», κραύγαζε κάποτε ο κ. Γιάννος Παπαντωνίου.

Πιάστηκαν ο ΣΥΡΙΖΑ με τη γίδα στην πλάτη και η Ν.Δ. με την κατσίκα στον ώμο για τα φορολογικά προνόμια των βουλευτών. Και μετά την κατακραυγή που ξεσηκώθηκε (αφού πρώτα προσπάθησαν και οι δύο να υπερασπισθούν το νόμιμον και το ηθικόν του πράγματος), τα δύο συνεταιράκια ανέκρουσαν πρύμναν κι από κατεργαραίοι άρχισαν να το παίζουν «μετανοούσες Μαγδαληνές». Η περιφρόνησή μας κράτησε μια μέρα...

Σε μια εξέχουσα επίδειξη του «ηθικού πλεονεκτήματος» που διαθέτει η κυβέρνηση της Αριστεράς που Γονάτισε, έκοψε επιδόματα για την εκπαίδευση ανάπηρων παιδιών. Η σιχασιά μας κράτησε μια μέρα...

Κάποια σκοτεινή νύχτα που τα νέφη θα κρύβουν το φεγγάρι, θα σηκωθεί το προγονικό από τους τάφους, θα κατέβουν οι ήρωες από τα αγάλματα και οι άγιοι από τις εικόνες και θα μας πλακώσουν στις σφαλιάρες.

Ενας πεινασμένος έβγαλε μαχαίρι κι άρπαξε ένα καρβέλι ψωμί από έναν φούρνο στη Θεσσαλονίκη. Ο νους μας πήγε στον Γιάννη Αγιάννη και η μελαγχολία μας κράτησε μια μέρα...

Ο κ. Κώστας Γαβρόγλου βρίσκει την εκπαίδευση «βιβλιοκεντρική». Κακώς! Θα έπρεπε να είναι «αγγουροκεντρική» ή «αραθαμαραθοκεντρική». Τώρα που τα βιβλία (και η εξοικείωση των μαθητών μαζί τους) είναι πιο απαραίτητα παρά ποτέ, ο ρέκτης υπουργός είναι τόσο απαξιωτικός μαζί τους, όσον η ομογενοποιημένη σκέψη της παγκοσμιοποίησης απαιτεί. Και διατάσσει. Ο θαυμασμός μας για αυτόν τον κολοσσό κράτησε μια μέρα...

Ισως πάλι, ο κύριος υπουργός να εννοούσε τα κομπιούτερ. Αλλά κι αυτά «βιβλιοκεντρικά» δεν είναι;

Επίσης, αυτός ο νέος Μάρκος Αυρήλιος «βιβλιοκεντρική» θεωρεί και την Ιστορία. Καθ’ ότι τα βιβλία της περιέχουν ακόμα τις λέξεις Ελληνας, πατρίδα, προλεταριάτο, γιασεμί. Ενώ θα πρέπει να περιέχει τις λέξεις Σόρος, λήθη, ΜΚΟ, και ελλέβορος.

Δεν χρειάζεται πια να κάψουμε τα βιβλία. Μπορούμε να τα κλείσουμε. Μετά βιβλία,μετά αλήθεια, μετά μπαρμπούτσαλα,

σοβαροφανή μπαρμπούτσαλα

και η οργή μας κράτησε μια μέρα.

Και η κυρία Λυδία Κονιόρδου ταξίδεψε στο εξωτερικό αναλώμασι άλλων, του Ιδρύματος Ωνάση, καθώς η ίδια ανακοίνωσε υπερήφανη στη «Διαύγεια». Και το μεν Ιδρυμα Ωνάση τη δουλειά του κάνει, η Υπουργός όμως πώς δέχθηκε χρήματα Ιδρύματος που κινείται στον χώρο της αρμοδιότητάς της; Ή χρήματα από οποιονδήποτε άλλον! Ετσι μειώνονται οι κρατικές δαπάνες; διά της υπαγωγής των πολιτικών προσώπων στις ευγενικές χορηγίες των οποιωνδήποτε κι αν είναι; Μας

στάθηκε ο καγχασμός σαν κόμπος στον λαιμό. Εκείνη την ημέρα.

Ο κ. Μητσοτάκης υποσχέθηκε να εφαρμόσει τα μέτρα που θα πάρει ο Τσίπρας, αλλά δεν τα υπερψηφίζει. Ενας Πόντιος Πιλάτος της ελεεινής μορφής, μελλοντικός σταυρωτής. Το σιχτίρισμα κράτησε μια μέρα...

Την ίδια ώρα, μια ακόμα απάτη της κυβέρνησης προσπαθεί να εμφανισθεί ως αυταπάτη των βουλευτών της. Διά της αυθυποβολής. Οτι αντίμετρα υπάρχουν. Κι όταν το δίδυμο του success story, Τσακαλώτος και Αχτσιόγλου, εξηγεί στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ τι είναι στην πραγματικότητα αυτά τα αντίμετρα, η φουκαριάρα η προπαγάνδα χάνεται στη μετάφραση. Η αποστροφή μας κράτησε μια μέρα...

Ευτυχώς που ο κ. Μοσκοβισί τάχθηκε υπέρ των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Χαρείτε, non paper! αινείτε, πετσοκομμένοι! δοξάστε, εμπιπραμένοι οίκοι και κλειστά μαγαζιά! αλαλάξτε εν χορδαίς και οργάνω, φερέφωνα!

Φυγή εγκεφάλων στο εξωτερικό, ο Ανεγκέφαλος.

Γύρω στα 450.000 κεφάλια μετανάστευσαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα τα τελευταία οκτώ χρόνια, ενώ 1.100.000 άνεργοι βρίσκονται αυτήν τη στιγμή στους πέντε δρόμους. Ενας στους δύο νέους. Περισσότερο από μία στις δύο Ελληνίδες. Ο θυμός μας κράτησε μια μέρα.

Ετσι ζούμε τη ζωή μας στα χρόνια των μνημονίων. Ολα κρατούν μια μέρα, διότι την επομένη άλλα βάσανα, χειρότερα, καταφθάνουν. Εφτά χρόνια με θυμό, οργή, αηδία, περιφρόνηση, απελπισία, που κρατάνε μια μέρα επί δύο χιλιάδες πεντακόσιες πενήντα πέντε μέρες...

ο Στάθης στον Ενικό