O πάγος και το παγόνι

Η επαναφορά της ποινής του θανάτου στην Τουρκία είναι σαν το πρόβλημα που έχει ο γάιδαρος όταν στάζει η ουρά του. Ο φόνος, η εκτέλεση, τα βασανιστήρια, η φυλάκιση, η εξαφάνιση στη χώρα αυτή είναι υπεράνω του νόμου (όταν δεν είναι άτυπος νόμος).

Θα μου πείτε βεβαίως, και θα έχετε δίκιο, ότι είναι άλλο πράγμα η θανάτωση υπό τη σκέπη και το κράτος του νόμου (κάτι που προσδίδει στους νόμους μια ατελέσφορη βαρβαρότητα) κι άλλο η θανάτωση στα γιούρια, υπό το κράτος ενός παρακράτους, με την ισχύ μιας αυταρχικής εξουσίας και με την ανοχή μιας κοινωνίας, μεγάλο μέρος της οποίας αποδέχεται τον ρόλο του θηράματος (συνήθως για τους άλλους) υπό το κράτος του νόμου της ζούγκλας.

Ομως, αν τα παραπάνω έχουν έτσι ή αλλιώς, ελάχιστη σημασία έχει κάτι τέτοιο για τις διακρατικές σχέσεις. Οταν, για παράδειγμα, οι ΗΠΑ απειλούν την Τουρκία με έξοδο απ’ το ΝΑΤΟ, αν ο Ερντογάν επαναφέρει τη θανατική ποινή (μια απειλή εξαιρετικά κι ασυνήθιστα υπερβολική), μάλλον του ομιλούν περισσότερο για το Ιντσιρλίκ, τα πετρέλαια κουρδικού ενδιαφέροντος και την εξέλιξη των σχέσεων με τη Ρωσία. Το ίδιο και η Ενωση.

Ποιος θέλει πάλι τους Τούρκους «μπροστά απ’ τη Βιέννη», οπλισμένους αυτήν τη φορά με βίζες; Πάντως όχι η Γερμανία. Κι από την άλλη, αν ο Ερντογάν έχει ήδη αποπλεύσει για έναν καλύτερο κόσμο, τον τουρκμενικό, εύκολα θα κάνει το πραξικόπημα ένα ακόμα χειρότερο αντιπραξικόπημα.

Εις ό,τι, δε, αφορά τις παραμέτρους αυτής της υπόθεσης που αγγίζουν εμάς -και είναι πολλές- ο Τσίπρας-δικαστής (συν μια κουστωδία μωρών εκ των παρακοιμωμένων του) πρόλαβε να αποφανθεί ότι ο Ερντογάν «έχει ισχυρά επιχειρήματα» εις ό,τι αφορά τους οκτώ φυγάδες, πραξικοπηματίες ή ικέτες, αν προτιμάτε.

Υπάρχουν κάποιοι που νομίζουν ότι το πρόσωπο του ικέτη είναι ιερό αν πρόκειται για πρόσφυγα, αλλά κάτι σαν κατιμάς αν πρόκειται για πραξικοπηματία. Ηθική άποψη την οποία θα υποστήριζαν με σθένος ο Θουκυδίδης, ο Πλάτωνας, ο Ιησούς Χρηστός, ο Βίκτωρ Ουγκώ και ο Αϊνστάιν, αλλά όχι και ο Κατευνασμός - «θεοί της Ασίας βοηθάτε μας, είναι ώρα τώρα να τα βάζουμε με τες λεγεώνες;»...

Κοιτάτε, παίδες, να τελειώνουμε εντός 15 ημερών με τους πραξικοπηματίες (αν είναι πραξικοπηματίες), άιντε να ξεμπερδεύουμε. Διότι υπάρχει και το άλλο ενδεχόμενο: να επαναφέρει εντέλει τη θανατική ποινή ο πολυπολιτισμικός Σουλτάνος και να μην ξέρουμε τι να κάνουμε. Διότι το να μην ξέρεις τι σου γίνεται, υποφέρεται, το να μην ξέρεις όμως τι να κάνεις, κινδυνώδες!..

Φαντάσου δηλαδή να ξαναρχίσουν να φέρνουν οι δουλέμποροι του Ερντογάν πρόσφυγες προς την Ελλάδα - δεν θα ξέρουμε τι να κάνουμε τα εκατομμύρια ευρώ που χρειάζονται οι ΜΚΟ για να αντεπεξέλθουν στα καθήκοντά τους. Μόλις προχθές, παραδέχθηκε στη Βουλή ο κ. Μουζάλας ότι «υπάρχουντεράστια ποσά που δεν μπορούμε να ελέγξουμε», τεράστια ποσά πουαπορρόφησαν οι ΜΚΟ - ρουφήχτρες οι άτιμες! Ατιμες κατά μεταφοράν και κατά κυριολεξίαν.

Αλλά, αν ο Τσίπρας με τους οκτώ ικέτες κάνει τον δικαστή (όπως έκανε ο κ. Πάγκαλος με τον κ. Οτσαλάν τον δήμιο), με τον κ. Μοσκοβισί ο Ελληνας πρωθυπουργός κάνει το παγόνι. Για πολλοστή φορά, για μιαν ακόμα φορά,αυτή τη φορά ο κ. Μοσκοβισί έβαλε πάγο σε όλα όσα αρέσκεται να μας λέει ο Τσίπρας για μείωση του αναγκαστικού ύψους των πλεονασμάτων, καθώς και για την έναρξη της συζήτησης για τη μείωση του χρέους.

Κατευνασμός απέναντι στους Οθωμανούς, υποταγή απέναντι στους Δυτικούς! Και φακιόλι και τιάρα! Μεγάλη ξεφτίλα, θαυμάσια κατάσταση.

Και με την ευκαιρία: Πιτσιόρλα, δώσ’ τα όλα!

ΥΓ.: Επί του πιεστηρίου: γράφαμε χθες ότι τους νεκρούς πραξικοπηματίες (ή εκείνους που οδηγήθηκαν ως πρόβατα επί σφαγήν σε μια στημένη τραγωδία) φαίνεται ότι οι νικητές απλώς κάπου τους παραχώνουν. Σήμερα μάθαμε ότι οι Ισλαμιστές του Ερντογάν αρνούνται να τους κηδέψουν. Οντως τραγωδία! όντως για μιαν ακόμα φορά ο διαχωρισμός σε Ετεοκλή και Πολυνείκη. Αμυαλοι, αδιόρθωτοι, μιαροί, βλάκες για χιλιοστή φορά μέσα σε δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Ως πότε; Ως τον αιώνα τον άπαντα! Ωσπου να μάθουμε κάτι που ακόμα δεν ξέρουμε, που θα μας κάνει εν τέλει ανθρώπους...

ο Στάθης στον Ενικό