Βαριές ποινές στο Νίκο Ρωμανό και του συντρόφους του

Το δικαστήριο αποφάσισε να κάνει χρήση του 187 Α, παρότι δεν προέκυπτε συμμετοχή των κατηγορουμένων σε οργάνωση

Συντάκτης: Ιωάννα Σωτήρχου, Αντα Ψαρρά

Το δικαστήριο αποφάσισε αμετάκλητα ότι δεν είναι μέλη τρομοκρατικής οργάνωσης, αλλά παρ’ όλα αυτά τους καταδίκασε σαν τρομοκράτες!

Για ακόμη μια φορά το δικαστήριο επιφύλαξε εξοντωτικές ποινές σε νεαρούς αναρχικούς κατηγορούμενους που δικάζονταν για εκκρεμείς υποθέσεις σχετικές με απόπειρες εκρήξεων και εκρήξεις με γκαζάκια και κατοχή εκρηκτικών.

Ακόμα και αν για τους κατηγορούμενους που είχαν καταδικαστεί για τη ληστεία στο Βελβεντό ισχύει αμετάκλητη δικαστική απόφαση, σύμφωνα με την οποία δεν αποτελούν μέλη τρομοκρατικής οργάνωσης και άρα δεν μπορούν να δικαστούν με βάση τον τρομονόμο (187 Α). Αυτή η απόφαση δεσμεύει προφανώς και κάθε δίκη που τους αφορά.

Τελικά, ενώ στην τελευταία δίκη που ολοκληρώθηκε πρόσφατα αθωώθηκαν οι συγκεκριμένοι από εκκρεμείς κατηγορίες για το Χαλάνδρι, το δικαστήριο αποφάσισε να κάνει χρήση του 187 Α χαρακτηρίζοντάς τους ατομικούς τρομοκράτες, μια και δεν προέκυπτε συμμετοχή τους σε οργάνωση.

Με δυο λόγια, το δικαστήριο προκειμένου να τους επιβάλει μεγαλύτερες ποινές: «παραβίασε τις ποινικές δικονομικές αρχές της δεδικασμένης απόφασης του δικαστηρίου που δίκασε την υπόθεση του Βελβεντού με τους ίδιους κατηγορούμενους και επανεισήγαγε παράτυπα τον τρομονόμο οδηγώντας σε μεγαλύτερο πλαίσιο ποινών με αποτέλεσμα να καταδικαστούν βαρύτερα», όπως σημείωσε στην «Εφ.Συν.» η δικηγόρος Αννυ Παπαρούσου.

Με παρόμοιο τρόπο αναφέρθηκε στις βαριές ποινές και ο συνήγορος του Νίκου Ρωμανού, Φραγκίσκος Ραγκούσης.

Ετσι καταδικάστηκαν ο Γιάννης Μιχαηλίδης σε 11 χρόνια, ο Δημήτρης Πολίτης σε 13 χρόνια, ο Νίκος Ρωμανός σε 20 χρόνια και ο Αργύρης Ντάλιος σε 29 χρόνια, σε 5 χρόνια καταδικάστηκε το μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς Γεράσιμος Τσάκαλος ενώ αθώοι κηρύχθηκαν οι Χαρίσης Φοίβος, Μπουρζούκος Ανδρέας και Σακκάς Κωνσταντίνος.

Ηδη δηλαδή με τη συνεχή δικαστική διαδικασία που αφορά αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι σημειωτέον δεν ευθύνονται ούτε για έναν τραυματισμό, τους έχουν επιβληθεί καθείρξεις μεγαλύτερες από εκείνες που προβλέπονται για έναν κατά συρροή δολοφόνο.

«Η Δικαιοσύνη εκδικείται»

Απέναντι σε αυτή τη μεθόδευση και τη μεταχείριση ο πατέρας του Νίκου Ρωμανού, Γιώργος, σε δήλωσή του αναρωτιέται αν «η Δικαιοσύνη εκδικείται τους νέους που την αμφισβητούν και αν είναι δυνατόν να αποδίδεται δικαιοσύνη με αυτά τα κριτήρια».

Συγκεκριμένα μας είπε: «Είναι μια άδικη απόφαση για όλους όσοι καταδικάστηκαν. Ειδικότερα ο γιος μου καταδικάστηκε για πράξεις που δεν έκανε, γιατί τίποτα από όσα του καταλόγιζαν δεν αποδείχτηκε στο δικαστήριο και το μόνο επιβαρυντικό στοιχείο ήταν ότι ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τρεις ενέργειες, δηλαδή τρία γκαζάκια με μικρές υλικές ζημιές που είχαν τοποθετηθεί στο αυτοκίνητο του Παπαντωνίου, στην πόρτα ενός δημοτικού Αστυνομικού Τμήματος και σε μια εταιρεία εισαγωγής πυρομαχικών και όπλων.

»Πολιτική ευθύνη που τιμωρήθηκε με την εξοντωτική ποινή των 20 χρόνων. Ποιο είναι το δίδαγμα αυτής της απόφασης; Να τρομοκρατήσει όσους αντιστέκονται στις κυβερνητικές επιλογές; Μήπως προδίδει αντίθετα ότι η Δικαιοσύνη εκδικείται τους νέους που την αμφισβητούν; Είναι δυνατόν να αποδίδεται δικαιοσύνη με αυτά τα κριτήρια; Τελικά το κόστος της ευθύνης σε αυτή τη χώρα πέφτει βαρύ μόνο σε παιδιά που έχουν το θάρρος των ιδεών τους;».

http://www.efsyn.gr/