Με την οικονομική κρίση η Ελλάδα προσφέρθηκε από το εγχώριο πολιτικό σύστημα, στο πλαίσιο των διεθνών συμμαχιών του, ως «πειραματόζωο».
Αντικείμενο του οικονομικού και κοινωνικού πειράματος - που συνεχίζεται - είναι η αποστέρηση ενός λαού από τις εργασιακές κατακτήσεις και τα δικαιώματα του, η αποστέρηση της δημόσιας περιουσίας του, η αποστέρηση κάθε ίχνους κοινωνικής πολιτικής και πρόνοιας.
Σήμερα, με αφορμή το προσφυγικό, οι ίδιοι «εταίροι» προωθούν ένα δεύτερο πείραμα. Τη μετατροπή της Ελλάδας σε μια ειδική ζώνη ανύπαρκτης εθνικής κυριαρχίας, που, εκτός από οικονομικό ενέχυρο, θα λειτουργεί και ως αποθήκη των «σωτήρων».
Έτσι ενώ μέχρι την περασμένη βδομάδα είχαμε
- τις δηλώσεις του Βέμπερ, του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να επικαλείται την εθνική της κυριαρχία στο προσφυγικό,
- τις κινήσεις Γιούνκερ που έχουν να κάνουν με συνδιαχείριση του Αιγαίου και με «απ’ έξω» κλείσιμο των ελληνικών συνόρων μέσω ΠΓΔΜ,
- τις τοποθετήσεις όπως του Βέλγου υπουργού μετατροπής της Αττικής σε στρατόπεδο συγκέντρωσης 400.000 προσφύγων (και όλα αυτά σε μια ΕΕ εντός τη οποίας αναβιώνουν πρακτικές Μεσοπολέμου, με νομοθετήματα όπως αυτό της Δανίας),
τώρα, σε όλα τα προηγούμενα έρχεται να προστεθεί πλέον και η ανοιχτή πρόσκληση της Μέρκελ, σε απόλυτη συνεργασία με την Τουρκία, για την απόβαση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο…
Η δε κυβέρνηση της ψευτοαριστεράς, φαίνεται ότι είναι έτοιμη να διαπράξει κάθε λογής βρώμικη δουλειά κινούμενη στη γνωστή θέση Τσίπρα ότι «η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ δεν αμφισβητείται»…
Είναι αυτή ακριβώς η πολιτική που αφενός οδηγεί σε Μνημόνια εντός της ΕΕ και που αφετέρου δείχνει έτοιμη να αποδεχτεί την παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, με το πρόσχημα ότι αυτό θα περιπολεί στα χωρικά ύδατα της Τουρκίας… Λες και το ΝΑΤΟ αναγνώρισε ποτέ τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας για να μπορεί η κυβέρνηση να κρύβεται πίσω από το δάκτυλό της ότι τάχα η παρουσία του στο Αιγαίο θα περιοριστεί στα τουρκικά ύδατα.
Είναι αυτή ακριβώς η πολιτική, γνώριμη από όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, που καθιστά απολύτως επίκαιρο εκείνο το αειθαλές σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».
Ας δούμε, λοιπόν, πόσο… «χορτοφάγος» είναι ο ΝΑΤΟικός λύκος που μεθοδεύεται να προσκληθεί για να φυλάξει τα πρόβατα στο Αιγαίο. Πόσο «ανθρωπιστικός» είναι ένας οργανισμός που θα «σώζει» πρόσφυγες, τους οποίους όμως προηγουμένως εκείνο είναι που έχει μετατρέψει σε πρόσφυγες βομβαρδίζοντάς τους στις χώρες τους. Και, φυσικά, πόσο «φιλελληνικός» είναι αυτός ο «συμμαχικός» οργανισμός.
***
1) Το «εθνωφελές» και «συμμαχικό» ΝΑΤΟ είναι αυτό που το 2014 έκανε δεκτά τα Σκόπια στη σύνοδό του στην Ουαλία ως «Μακεδονία». Είναι αυτό στο πλαίσιο του οποίου ο ΝΑΤΟικός σύμμαχος Ερντογάν μίλησε – από ΝΑΤΟικού εδάφους – για«δυο κράτη» στην Κύπρο…
2) Το «εθνωφελές» και «συμμαχικό» ΝΑΤΟ είναι αυτό στο οποίο η Ελλάδα, μόνο από το 2011 και μετά, έχει καταβάλει με τη μορφή δαπανών για εξοπλιστικές ΝΑΤΟικές δαπάνες ποσό που ξεπερνά τα 16 δισ. ευρώ. Αν δεν υπήρχε αυτή η «συμμαχική» καταβολή στο ΝΑΤΟικό «ταμείο της Δήλου», ο ελληνικός λαός θα μπορούσε να έχει αποφύγει τα μέτρα όλου του πρώτου Μνημονίου, όλα τα φορολογικά μέτρα του 2014 και όλα τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο τρίτο Μνημόνιο για το Ασφαλιστικό…
3) Εκείνος που πρώτος αμφισβητεί το κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας όσον αφορά στο εύρος του εθνικού εναέριου χώρου στα 10 μίλια και ταυτίζεται με τη θέση της Τουρκίας για περιορισμό του εθνικού εναέριου χώρου στα 6 μίλια δεν είναι άλλος από το ΝΑΤΟ! Ήταν ο τότε πρωθυπουργός, Γ. Ράλλης, που στις 22/10/80 ομολογούσε: «Στα έγγραφα του ΝΑΤΟ του 1960 υπάρχει ρητή διάταξη, στην οποία, για σκοπούς του ΝΑΤΟ, ο εναέριος χώρος της Ελλάδος καθορίζεται στα 6 μίλια, στην αυτή δηλαδή έκταση με τα εθνικά χωρικά ύδατα. Συνεπώς 6 μίλια εγένοντο από το 1960, αλλά μόνο για τους σκοπούς του ΝΑΤΟ»!
4) Το ΝΑΤΟ μπορεί να μην αναγνωρίζει το εύρος του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου, «αναγνωρίζει» όμως στην Ελλάδα την υποχρέωση να πολεμάει – για λογαριασμό του ΝΑΤΟ – στα 4 σημεία του ορίζοντα. Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο σήμερα, με την εμπλοκή της χώρας σε ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις από τη Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ μέχρι το Αφγανιστάν. Αυτή η κολόνια κρατάει εδώ και 60 χρόνια. Ήταν, για παράδειγμα, η επέμβαση του ΝΑΤΟ στην Κορέα τη δεκαετία του '50 που βάφτηκε και με ελληνικό αίμα. Ο ελληνικός λαός, από την πρώτη στιγμή ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ, γνώρισε τις συνέπειες της εμπλοκής του τόπου στον ιμπεριαλιστικό οργανισμό. Τα θύματα Ελλήνων, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ήταν από τον Στρατό 183 νεκροί και 610 τραυματίες και οι απώλειες της Αεροπορίας 12 νεκροί και 4 χαμένα αεροσκάφη.
5) Η τραγωδία της Κύπρου έχει τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ. Αντί οποιασδήποτε άλλης αναφοράς, θα περιοριστούμε στα στοιχεία που προέκυψαν από την ανάκριση που διεξήχθη στη Βουλή το 1987, για το «φάκελο της Κύπρου», και καταγράφτηκαν στο βιβλίο «Έγκλημα εναντίον της Κύπρου», του τότε βουλευτή του ΚΚΕ, Κώστα Κάππου. Το ΝΑΤΟ λοιπόν και οι Αμερικάνοι:
- Ήταν αυτοί, που σχεδίασαν το πραξικόπημα κατά του Μακάριου - όπως ομολόγησε ο επικεφαλής του πραξικοπήματος στην Κύπρο, ο Γεωργίτσης - και οι συνταγματάρχες το εκτέλεσαν ώστε να δοθεί το πρόσχημα για την τουρκική επέμβαση στο νησί.
- Ήταν αυτοί, που ασκούσαν «φορτική πίεση» - όπως ομολόγησε ο «πρωθυπουργός» Κόλλιας - για την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων κατά τη διάρκεια της προέλασης των τουρκικών δυνάμεων.
- Ήταν αυτοί, που μέσω του 6ου Αμερικανικού Στόλου, της βρετανικής αεροπορίας και των βρετανικών ναυτικών δυνάμεων, έπαιξαν ρόλο προγεφυρώματος - όπως ομολόγησε ο τότε αρχηγός ΓΕΑ Παπανικολάου - για την εισβολή των τουρκικών δυνάμεων στο νησί και την αναχαίτιση των ελληνικών δυνάμεων σε περίπτωση που αυτές «εκινούντο».
- Ήταν αυτοί, που - όπως ανέφερε ο αντιστράτηγος του ΑΕΔ Μπίτος - σε τηλεφωνικές επικοινωνίες του Κίσινγκερ με τον Ετσεβίτ, του έδωσαν την «άδεια» να βυθίσει το ελληνικό αρματαγωγό που βρέθηκε στην περιοχή.
6) Δεν υπάρχει θηριωδία στην οποία – με ευθύνη όλων των ελληνικών κυβερνήσεων - το ΝΑΤΟ να μην έχει εμπλέξει την Ελλάδα. Το 1999 η χώρα μας μετατράπηκε σε προκεχωρημένο ΝΑΤΟικό φυλάκιο ενάντια στη Γιουγκοσλαβία.Στρατιωτικές βάσεις, λιμάνια, αεροδρόμια, ολόκληρο το ελληνικό έδαφος παραδόθηκε στη ΝΑΤΟική συμμορία για να φέρει σε πέρας το έγκλημα. Παρότι η τότε κυβέρνηση είχε το θράσος να ισχυρίζεται ότι «δεν συμμετείχε» στους βομβαρδισμούς και τη στρατιωτική περικύκλωση της Γιουγκοσλαβίας, τα επίσημα στοιχεία αναφέρουν ότι μόνο από τη Θεσσαλονίκη με κατεύθυνση το Κοσσυφοπέδιο πέρασε η ακόλουθη ΝΑΤΟική δύναμη πυρός: 1.000 αεροσκάφη, 420 πλοία, 510 σιδηροδρομικοί συρμοί, 1.400 φάλαγγες οχημάτων διαφόρων τύπων, 40.000 οχήματα και 60.000 στρατιώτες...
7) Παρούσαη Ελλάδα και στο έγκλημα του ΝΑΤΟ στο Ιράκ. Κατά το κρίσιμο διάστημα της επίθεσης στο Ιράκ (20 Μάρτη - 30 Απρίλη 2003), 5.270 αεροσκάφη του ΝΑΤΟ με κατεύθυνση το Ιράκ προσγειώθηκαν ή περνώντας από τον εθνικό εναέριο χώρο μας, έδωσαν αναφορά πορείας στη Σούδα! Όσο για το ναυτικό σκέλος της βάσης, από την αρχή του 2003 που άρχισε η προετοιμασία μέχρι το τέλος των επιχειρήσεων έδεσαν στη Σούδα και υποστηρίχτηκαν (με πυρομαχικά, καύσιμα, τρόφιμα, συντήρηση κλπ.) 196 πλοία - ανάμεσά τους δυο αεροπλανοφόρα, 16 υποβρύχια (και πυρηνοκίνητα), 56 φρεγάτες κ.ο.κ. Αν, δε, πάμε πιο πίσω, στην αφετηρία της αμερικάνικης αντιτρομοκρατικής εκστρατείας (11/9/2001), τα πλοία ξεπέρασαν τα 750. Οι αριθμοί αυτοί οδήγησαν ακόμα και τον Μπους,σε ειδική τελετή που έγινε στις ΗΠΑ να ανακηρύξει την Ελλάδα τέταρτη σε σημασία σύμμαχο χώρα των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, από την άποψη της συνεισφοράς της στην εισβολή στο Ιράκ...
8) Το ΝΑΤΟ έχει τη δική του συμβολή και στην εμπέδωση της «δημοκρατίας» στην Ελλάδα. Χαρακτηριστική η υπόθεση της «Κόκκινης προβιάς». Η υπόθεση ξεκινά τη δεκαετία του '50, όταν η CΙΑ στήνει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μιαν απίστευτη τρομοκρατική - παρακρατική επιχείρηση, στο όνομα της αντιμετώπισης του «κομμουνιστικού κινδύνου». Η επιχείρηση γίνεται γνωστή στην Ιταλία με τον κωδικό «Γκλάντιο». Στην Ελλάδα, το παράρτημα της «Γκλάντιο» ονομάζεται «Κόκκινη προβιά». Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ», που το Νοέμβρη του 1990 αποκάλυψε την υπόθεση, ο παρακρατικός μηχανισμός του ΝΑΤΟ συμπεριλάμβανε κρύπτες με χιλιάδες όπλα που είχαν τοποθετηθεί κάτω από δημόσια κτίρια ή ακόμα και εκκλησίες, και έναν αριθμό «εκπαιδευμένων» να αναλάβουν δράση εφόσον το απαιτούσε η εσωτερική κατάσταση στην Ελλάδα. Η συμφωνία της «Κόκκινης προβιάς» υπογράφηκε στις 25 Μάρτη του 1955 από τον πρωθυπουργό Παπάγο και το στρατηγό της CΙΑ Τράσκοτ. Πρόσχημα, βέβαια, ο «κομμουνιστικός κίνδυνος». Η παρακρατική ομάδα στην Ελλάδα αποτελούσε, σύμφωνα με το «Σπίγκελ», «μια από τις πιο σκληρές ομάδες μάχης του ΝΑΤΟ». Ένας από τους αξιωματικούς των μυστικών υπηρεσιών, που γνώριζαν ακριβώς τα καθήκοντα και το δυναμικό των κρυφών μονάδων της ΝΑΤΟικής «Κόκκινης προβιάς», ήτανο συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος...
9) Ενα, επίσης, από τα «εξαιρετικά» δημιουργήματα του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών ήταν η δικτατορία των συνταγματαρχών. Το πλήθος των παραστρατιωτικών οργανώσεων που είχαν διαβρώσει το στρατό και δρούσαν στη χώρα, όπως ο περιβόητος ΙΔΕΑ, που κορυφαίο του στέλεχος ήταν ο Γ. Παπαδόπουλος, ήταν δικά τους δημιουργήματα. Αναφορικά με τη στάση της Ουάσιγκτον και του ΝΑΤΟ στη χούντα των συνταγματαρχών, αποκαλυπτικό είναι το τηλεγράφημα της 13ης Γενάρη 1968 του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προς τον τότε Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα: «Αποφασίσαμε να κινηθούμε βραχυπρόθεσμα προς μία σχέση συνεργασίας με το καθεστώς της Αθήνας. Το σχέδιό μας είναι πρώτον να συμβουλευτούμε εντός της βδομάδας στην Ουάσιγκτον τους εκπροσώπους του ΝΑΤΟ και έπειτα να σας εξουσιοδοτήσουμε να κάνετε επίσημο τηλεφώνημα στον Πιπινέλι. Η τυπική επαφή με τους υπουργούς της χούντας δε θα πρέπει να εξουσιοδοτηθεί για την ώρα αλλά είναι ορατή ως το επόμενο βήμα (...)».
10) Στα «καλά» του ΝΑΤΟ θα πρέπει, μεταξύ άλλων, να προστεθούν και οισφαγές των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη το 1955 όπου και πάλι το ΝΑΤΟ δηλώνει «παρών» με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζ. Ντάλες, να στέλνει επιστολή στην Αθήνα καλώντας την να μην αντιδράσει και να επιδείξει πνεύμα καλής θέλησης «χωρίς χρονοτριβή (για) την ενότητα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, που κλονίστηκε με την επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων».
11) Όσο για τα Ίμια και τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο – εκεί που το ΝΑΤΟ θα περιπολεί για να… «σώζει» πρόσφυγες - αυτά ήρθαν να επικυρωθούν με τη ΝΑΤΟική συμφωνία της Μαδρίτης, το 1997. Εκεί ήταν, με τις υποδείξεις του ΝΑΤΟ, που η κυβέρνηση Σημίτη υπέγραψε τη συμφωνία για τα «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο»…
***
Παρατήρηση 1η: Αν θα ήθελε λοιπόν κάποιος να περικλείσει σε μια φράση την εμπειρία της Ελλάδας από τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, είναι ότι δεν υπάρχει στιγμή της ελληνικής ιστορίας από την είσοδο της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ που ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός να μην έχει παίξει το ρόλο του υπονομευτή της δημοκρατίας στο εσωτερικό της χώρας, του υπονομευτή των κυριαρχικών της δικαιωμάτων και της έκθεσης του τόπου στους κινδύνους που συνεπάγεται η εμπλοκή του στην ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία.
Παρατήρηση 2η: Για τους λάτρεις του ΝΑΤΟ δεν χρειάζεται να φλυαρήσει κανείς. Αυτοί πορεύονταν και πορεύονται με πυξίδα το «ανήκομεν εις την Δύσιν». Είτε πρόκειται για το ΝΑΤΟ, είτε για την ΕΕ, είτε για το ΔΝΤ, έχουν ταυτίσει την πολιτική τους ύπαρξη με την ένταξη της Ελλάδας σε ένα πλαίσιο που μπορεί να μην διασφαλίζει τίποτα απ’ ότι οι ίδιοι αποκαλούν «εθνικό συμφέρον», τους διασφαλίζει όμως – στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος» - εκείνες τις διεθνείς συμμαχίες οι οποίες στηρίζουν την πολιτική τους εξουσία και διασφαλίζουν τα ταξικά συμφέροντα που πρεσβεύουν.
Παρατήρηση 3η: Με αφορμή τη συζήτηση για κάθοδο του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο οι κήρυκες του «ρεαλισμού» και της «εθνικής ασφάλειας», ακόμα κι όταν παραδέχονται ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι και τόσο «εθνωφελές» όσο θα ήθελαν να παραμυθιάζουν το λαό, έχουν ένα ατράνταχτο «επιχείρημα»: Παρά τα δεινά που προκαλεί στον τόπο δεν μπορεί η Ελλάδα – όπως λένε - να πάει κόντρα στο ΝΑΤΟ ή πολύ περισσότερο να αποχωρήσει από αυτό. Είναι οι ίδιοι που κάθε 28ηΟκτωβρίου στρογγυλοκάθονται στα επίσημα για να γιορτάσουν το «Όχι», αλλά ο ραγιαδισμός τους (συγγνώμη: ο ρεαλισμός τους…) δεν τους επιτρέπει να μας εξηγήσουν πότε τελικά λέγεται σε αυτή τη ζωή ένα έρμο «όχι»;
Ένα σχόλιο μόνο: Ευτυχώς που αυτού του τύπου ο «πατριωτισμός» δεν κατίσχυσε ούτε το 1821, ούτε το 1940. Γιατί σε αυτή την περίπτωση η Ελλάδα δεν θα επέλεγε να παλέψει για την ελευθερία της και για την απεξάρτησή της - μόνη αυτή - ούτε από την Ιερά Συμμαχία της εποχής, ούτε από τις ορδές του Χίτλερ.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου