Τιμήθηκε και φέτος η μνήμη των αδικοχαμένων Τζουμερκιωτών,που έπεσαν στο απύθμενο βάραθρο στις στροφές του Τσίμοβου
Σαν σήμερα,τις 22 Δεκεμβρίου του 1958 τα Τζουμέρκα θρηνούσαν!
29 Τζουμερκιώτες βρήκαν, πριν 57 χρόνια, τραγικό θάνατο, όταν το
λεωφορείο της άγονης γραμμής έπεσε στο απύθμενο βάραθρο στις στροφές του Τσίμοβου! Απ’ αυτούς 12 ήταν άντρες και 17 ήταν γυναίκες. Αυτοί που επέζησαν ήταν 5 συνολικά, 3 άντρες και 2 γυναίκες.
Ο οδηγός του λεωφορείου ήταν απ’ τον Παρακάλαμο Πογωνίου. Μάλιστα λέγεται ότι ο οδηγός είχε διαμαρτυρηθεί ότι τα φρένα δεν λειτουργούσαν καλά, αλλά υποχρεώθηκε απ’ την διοίκηση του ΚΤΕΛ να κάνει το δρομολόγιο και να τα επισκευάσει μετά.
Το χώρο αυτό ανάπλασε ο Δήμος Βορείων Τζουμέρκων, ώστε ο επισκέπτης να έχει την ευκαιρία, πέρα από την επαφή με το υπάρχον μνημείο του ατυχήματος, να απολαύσει μια μοναδική θέα στο φαράγγι του Αράχθου και στο Μοναστήρι της Τσούκας.
Στο χώρο αυτό, στο χείλος του φαραγγιού, τοποθετήθηκε ένα μεγάλο γλυπτό ύψους 4,5 μέτρων και φτιαγμένο από ανοξείδωτο μέταλλο. Από την πρώτη κιόλας ματιά, γίνεται σαφές ότι το μέταλλο είναι… τσαλακωμένο, παραπέμποντας στην κατάσταση στην οποία βρέθηκε το λεωφορείο στις 22 Δεκεμβρίου του 1958.
Έπρεπε να κάνω κάτι που θα θύμιζε τη θυσία των ανθρώπων αυτών. Ένα συμπιεσμένο αυτοκίνητο που μεταμορφώνεται σε έναν άγγελο, σε έναν σταυρό ή σε έναν χάρο» ανέφερε ο Ηπειρώτης εικαστικός Θ. Παπαγιάννης, εξηγώντας το σκεπτικό της δημιουργίας του γλυπτού.
Σήμερα,οι συγγενείς των θυμάτων,κάτοικοι της περιοχής,καθώς και ο δήμαρχος Β.Τζουμέρκων Γ.Σεντελές,τίμησαν τους 29 νεκρούς με το καθιερωμένο ετήσιο μνημόσυνο.Για το τραγικό αυτό περιστατικό γράφτηκε και τραγούδι απ’ τον αείμνηστο Γιώργο Γεροδήμο το οποίο είναι σε σκοπό τσάμικο:
Μαύρα μαντάτα ήρθανε στα δόλια τα Τζουμέρκα.
Στο Πετροβούνι βρε παιδιά, στο δόλιο Μιχαλίτσι,
στους Χουλιαράδες πέρασαν και μέχρι το Προσήλιο,
στα Πράμαντα διαβήκανε και πέρα στο Ματσούκι.
Δευτέρα μέρα κίνησαν στα σπίτια τους να πάνε,
Χριστούγεννα να κάνουνε μαζί με τους δικούς τους.
Το Τσίμοβο ανεβαίνανε, κοντεύανε τον Κέδρο
κι ο χάρος παραμόνευε στο στρίψιμο του δρόμου
σαν ξαφνικά τους φώναξε ο άμοιρος σωφέρης
Παιδιά μ’ όλοι χανόμαστε και στου Θεού τα χέρια
Κι όλοι μαζί βρεθήκανε στο χάος της αβύσσου
Το είναι τους αφήκανε στους βράχους του Αράχθου
Σαν σήμερα,τις 22 Δεκεμβρίου του 1958 τα Τζουμέρκα θρηνούσαν!
29 Τζουμερκιώτες βρήκαν, πριν 57 χρόνια, τραγικό θάνατο, όταν το
λεωφορείο της άγονης γραμμής έπεσε στο απύθμενο βάραθρο στις στροφές του Τσίμοβου! Απ’ αυτούς 12 ήταν άντρες και 17 ήταν γυναίκες. Αυτοί που επέζησαν ήταν 5 συνολικά, 3 άντρες και 2 γυναίκες.
Ο οδηγός του λεωφορείου ήταν απ’ τον Παρακάλαμο Πογωνίου. Μάλιστα λέγεται ότι ο οδηγός είχε διαμαρτυρηθεί ότι τα φρένα δεν λειτουργούσαν καλά, αλλά υποχρεώθηκε απ’ την διοίκηση του ΚΤΕΛ να κάνει το δρομολόγιο και να τα επισκευάσει μετά.
Το χώρο αυτό ανάπλασε ο Δήμος Βορείων Τζουμέρκων, ώστε ο επισκέπτης να έχει την ευκαιρία, πέρα από την επαφή με το υπάρχον μνημείο του ατυχήματος, να απολαύσει μια μοναδική θέα στο φαράγγι του Αράχθου και στο Μοναστήρι της Τσούκας.
Στο χώρο αυτό, στο χείλος του φαραγγιού, τοποθετήθηκε ένα μεγάλο γλυπτό ύψους 4,5 μέτρων και φτιαγμένο από ανοξείδωτο μέταλλο. Από την πρώτη κιόλας ματιά, γίνεται σαφές ότι το μέταλλο είναι… τσαλακωμένο, παραπέμποντας στην κατάσταση στην οποία βρέθηκε το λεωφορείο στις 22 Δεκεμβρίου του 1958.
Έπρεπε να κάνω κάτι που θα θύμιζε τη θυσία των ανθρώπων αυτών. Ένα συμπιεσμένο αυτοκίνητο που μεταμορφώνεται σε έναν άγγελο, σε έναν σταυρό ή σε έναν χάρο» ανέφερε ο Ηπειρώτης εικαστικός Θ. Παπαγιάννης, εξηγώντας το σκεπτικό της δημιουργίας του γλυπτού.
Σήμερα,οι συγγενείς των θυμάτων,κάτοικοι της περιοχής,καθώς και ο δήμαρχος Β.Τζουμέρκων Γ.Σεντελές,τίμησαν τους 29 νεκρούς με το καθιερωμένο ετήσιο μνημόσυνο.Για το τραγικό αυτό περιστατικό γράφτηκε και τραγούδι απ’ τον αείμνηστο Γιώργο Γεροδήμο το οποίο είναι σε σκοπό τσάμικο:
Μαύρα μαντάτα ήρθανε στα δόλια τα Τζουμέρκα.
Στο Πετροβούνι βρε παιδιά, στο δόλιο Μιχαλίτσι,
στους Χουλιαράδες πέρασαν και μέχρι το Προσήλιο,
στα Πράμαντα διαβήκανε και πέρα στο Ματσούκι.
Δευτέρα μέρα κίνησαν στα σπίτια τους να πάνε,
Χριστούγεννα να κάνουνε μαζί με τους δικούς τους.
Το Τσίμοβο ανεβαίνανε, κοντεύανε τον Κέδρο
κι ο χάρος παραμόνευε στο στρίψιμο του δρόμου
σαν ξαφνικά τους φώναξε ο άμοιρος σωφέρης
Παιδιά μ’ όλοι χανόμαστε και στου Θεού τα χέρια
Κι όλοι μαζί βρεθήκανε στο χάος της αβύσσου
Το είναι τους αφήκανε στους βράχους του Αράχθου
http://epirusgate.blogspot.gr/
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου