Οι μεν, οι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος που οδήγησε τον ελληνικό λαό στα Τάρταρα της χρεοκοπίας, διατείνονται ότι αν δεν συνεχίσουμε να πληρώνουμε το ΔΝΤ και τα κάθε λογής αρπακτικά των «αγορών», τότε – όπως είπε η κυρία Μιράντα Ξαφά - θα γίνουμε «Ζιμπάμπουε»…
Οι δε, της κυβέρνησης, διατείνονται ότι συνεχίζουν τις διαπραγματεύσεις με τους «θεσμούς» αναζητώντας έναν «έντιμο συμβιβασμό», όπου σαν «έντιμη» ορίζεται μια συμφωνία βάσει της οποίας θα συνεχίζουμε να πληρώνουμε το ΔΝΤ και τα ίδια αρπακτικά…
Γιατί, όμως, «πρέπει» να πληρώνουμε; Ποιους «πρέπει» να πληρώνουμε;Μέχρι πότε και πόσα «πρέπει» να πληρώσουμε;
Ως προς το τελευταίο, το μέχρι πότε και πόσα πρέπει να τους πληρώνουμε, τα τελευταία στοιχεία του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους είναι αποκαλυπτικά: Η αποπληρωμή του ελληνικού δημόσιου χρέους που ξεπερνά τα 312,5 δισ. ευρώ, με τα έως σήμερα δεδομένα, χωρίς δηλαδή να υπολογίζεται ένας νέος δανεισμός ή κάποια νέου τύπου «αναδιάρθρωση», εκτείνεται μέχρι το 2057!
Ούτε λίγο ούτε πολύ, δηλαδή, η Ελλάδα έχει υποθηκευτεί για τα επόμενα 40 και πλέον χρόνια.
Σύμφωνα με τα στοιχεία:
- Από τώρα και μέχρι το τέλος του 2015 η Ελλάδα καλείται να πληρώσει σε τόκους και χρεολύσια το τρομακτικό ποσό των 16,2 δισ. ευρώ.
- Μέχρι το 2020 το ποσό φτάνει τα 56,383 δισ. ευρώ.
- Και το διάστημα από το 2021 μέχρι το 2030 τα ποσό εκτινάσσεται στα 75 δισ. ευρώ!
Συμπέρασμα πρώτο, λοιπόν: Μόνο όποιος αντιμετωπίζει τους Έλληνες σαν «ιθαγενείς» μπορεί να τους απειλεί κάνοντας αναγωγές στη Ζιμπάμπουε. Και μάλιστα τη στιγμή που ο δρόμος που τους προτείνει ένα πράγμα εγγυάται: Ότι το μαύρο παρόν οδηγεί κατευθείαν στο πιο μαύρο, στο κατάμαυρο μέλλον, ένα μέλλον που η μαυρίλα του εκτείνεται πέραν ακόμα και του δεύτερου μισού του 21ου αιώνα!
***
Ας δούμε τώρα ποιοι είναι αυτοί που «πρέπει» να πληρώνουμε. Θα μας τους συστήσει ο κύριος Σόρος.
Ο κ. Σόρος είναι ο επιφανής «επενδυτής» που το Σεπτέμβρη του 1992 επιτέθηκε ως γνήσιο αρπακτικό στη στερλίνα της Αγγλίας, εξοικονομώντας» για τον εαυτό του και τους κεφαλαιούχους πελάτες του μερικά δισεκατομμύρια δολάρια, τα οποία βεβαίως φορτώθηκαν - με τη μορφή του χρέους - πάνω στις πλάτες των Βρετανών εργαζομένων.
Στη δουλειά του κ. Σόρος βασικό προτέρημα είναι ο κυνισμός. Όταν οι πολιτικοί υπηρέτες του κεφαλαίου δήλωναν ότι η πρωταγωνιστική εμπλοκή του ΔΝΤ στην «αντιμετώπιση της κρίσης» στοχεύει στην οικοδόμηση ενός «καλού», «δημοκρατικού», «δικαιότερου» καπιταλισμού, ο κυνισμός του Σόρος έβαζε τα πράγματα στη θέση τους:
«Στην περίπτωση κρίσης - έγραφε ο Σόρος στο βιβλίο του με τίτλο «Για την Παγκοσμιοποίηση» - οι δανειστές μπορούν να ευελπιστούν ότι το ΔΝΤ θα τους διασώσει».
Όπως βλέπουμε, τύποι σαν τον Σόρος δεν μασάνε τις κουβέντες τους. Δεν χαραμίζουν τον χρόνο τους για να λένε κουραφέξαλα περί «σωτηρίας» των λαών. Το όλο θέμα, μας διαβεβαιώνει, έχει να κάνει με τη διάσωση των δανειστών και όχι των δανειζομένων.
Η απόδειξη της αλήθειας αυτής ήρθε στο φως το 2013. Ήταν τότε που η εφημερίδα «Wall Street Journal» αποκάλυψε τις συζητήσεις στο εσωτερικό του ΔΝΤ, όπου ήδη από το 2010 ήταν δεδομένο ότι η εμπλοκή του στην υπόθεση της Ελλάδας και τα δάνεια προς τη χώρα μας θα έπρεπε να εκληφθούν «όχι ως διάσωση της Ελλάδας (…) αλλά ως διάσωση των ιδιωτών κατόχων χρέους στην Ελλάδα, κυρίως των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων».
Πέντε χρόνια αργότερα τα πράματα είναι ξεκάθαρα: Στην έκθεση που συνέταξε προς μηνός η βρετανική οργάνωση «Jubilee Debt Campaign» (Λεωνίδας Βατικιώτης, «Επίκαιρα») τονίζεται ότι:
- Από τα 252 δισ. ευρώ των μνημονιακών δανείων, τα 231,9 δισ. ευρώ (δηλαδή το 92% των δανείων) επέστρεψαν στους δανειστές είτε για την αποπληρωμή παλιότερων δανείων (149,2 δισ. ευρώ), είτε για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (48,2 δισ. ευρώ), είτε για την αποζημίωση των ιδιωτών κατόχων ομολόγων (34,5 δισ. ευρώ).
Συμπέρασμα δεύτερο: Μας λένε ότι πληρώνουμε τους «σωτήρες» και τους «διασώστες» μας. Η αλήθεια, όμως, όπως αποκαλύπτουν τα στοιχεία, είναι αυτή που τονίζεται στην έκθεση: «Η διάσωση και τα προγράμματα λιτότητας δεν πραγματοποιήθηκαν επειδή πίστευαν ότι θα βοηθούσαν τον ελληνικό λαό ή θα μείωναν το βάρος του χρέους. Έγιναν για να σωθούν οι ευρωπαϊκές και ελληνικές τράπεζες και για να προστατευτούν τα κέρδη των κερδοσκόπων»… Αυτούς πληρώνουμε.
***
Κατόπιν αυτών το ερώτημα «γιατί πρέπει» να τους πληρώνουμε επιβάλλεται να αντικατασταθεί με το πραγματικό ερώτημα. Και το πραγματικό ερώτημα είναι το«γιατί ΔΕΝ πρέπει» να τους πληρώνουμε. Έναν από τους απολύτως προφανείς λόγος τον περιγράψαμε στη «Real News» της Κυριακής και είναι ο εξής:
Σύμφωνα με δηλώσεις του κ. Βαρουφάκη, η Ελλάδα το τελευταίο τετράμηνο έχει καταβάλει στο ΔΝΤ πάνω από 6,5 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, το ποσό -για το ίδιο διάστημα- ανέρχεται στα 8 δισ. ευρώ. Όσο για τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Φίλη, τα χρήματα που έχει πληρώσει η χώρα σε δανειστές και τοκογλύφους από πέρυσι ανέρχονται στα 17 δισ. ευρώ.
Τον περασμένο Οκτώβρη το ΚΚΕ κατέθεσε πρόταση νόμου στη Βουλή για τηνεπαναφορά της 13ης και της 14ης σύνταξης. Όπως απάντησε το Γενικό Λογιστήριο, η ετήσια οικονομική δαπάνη για την επιστροφή της 13ης και της 14ης σύνταξης, όπως πρότεινε το ΚΚΕ, ανέρχεται στα 3 δισ. ευρώ.
Με άλλα λόγια: Αν η Ελλάδα δεν πλήρωνε το ΔΝΤ, θα είχε εξασφαλίσει την επιστροφή στους γέροντες της 13ης και της 14ης σύνταξης για 2 χρόνια (σύμφωνα με τα λεγόμενα Βαρουφάκη), για σχεδόν 3 χρόνια (σύμφωνα με τα λεγόμενα Τσίπρα), για σχεδόν 6 χρόνια (σύμφωνα με τα λεγόμενα Φίλη).
Συμπέρασμα τρίτο: Κυκλοφορούν ανάμεσά μας εκείνοι που ισχυρίζονται ότι αν οι κυβερνήσεις επέλεγαν να επιστρέφουν τα κλεμμένα στους γέροντες και όχι να πληρώνουν το ΔΝΤ, τότε η Ελλάδα θα είχε υποστεί πιστωτικό γεγονός και θα γινόταν… Ζιμπάμπουε. Οι συγκεκριμένοι, βουτηγμένοι καθώς είναι μέσα στον ευρωλιγουρισμό τους και χορτασμένοι καθώς είναι από το παντεσπάνι τους, προφανώς δεν έχουν ακούσει τίποτα για το πιστωτικό γεγονός που βιώνουν τα 6,5 εκατομμύρια του λαού της Ελλάδας (και όχι της Ζιμπάμπουε) που ζουν σε συνθήκες φτώχειας και ανέχειας.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου