Ατιτλο ιντερμέτζο

Σήμερα η στήλη θα περιορισθεί στο ως άνω σκιτσάκι για έκτακτους λόγους. Αλλά επειδή η κυρία Βούλτεψη συμπεριέλαβε στις εθνικές επετείους την 21η Απριλίου και ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης αποφάνθηκε ότι αν το 1973 στο Πολυτεχνείο ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ ή το ΠΑΣΟΚ, εξέγερση δεν θα γινόταν, θα σας αφηγηθώ εν τάχει μια μικρή αλληγορική ιστορία.

Λίγο πριν να πέσει η Πόλη γεννήθηκε ο Λουκάς Νοταράς, το 1453 ήταν περίπου 60 ετών. Γόνος παλαιάς και πάμπλουτης οικογένειας, ο ίδιος ήταν τόσο πλούσιος που θα μπορούσε να μισθώσει μόνος του στράτευμα για την άμυνα της Πόλης μεγαλύτερο απ’ όσον εν τέλει συγκεντρώθηκε. Μάλιστα θα μπορούσε να αγοράσει ή να βοηθήσει τον Παλαιολόγο να αγοράσουν το τερατώδες κανόνι του Ουρβανού που κονιορτοποίησε τα τείχη της Πόλης και να το στρέψουν εναντίον των Οθωμανών.

Ο Νοταράς, όπως κι άλλοι Δυνατοί της εποχής του, δεν μπήκε στα έξοδα και «ησύχαζε». Μάλιστα θεωρητικοποιώντας τη στάση του, εμφανιζόταν ανθενωτικός, και προτιμούσε το τουρκικό φέσι απ’ την παπική τιάρα, μιας και η πτώση της Πόλης είχε προεξοφληθεί απ’ την καμαρίλα της εποχής. Μόνον κάτι πάμφτωχοι Κρητικοί τοξότες έσπευσαν την τελευταία ώρα του σκοτωμού, οι Δυνατοί ησύχαζαν.

Προσέβλεπαν στην επόμενη μέρα. Και η επόμενη μέρα ήρθε με την είσοδο του Πορθητή στη ρημαγμένη Πόλη. Ελληνοσπουδαγμένος ο Μωάμεθ, ήξερε τα σάπια των τελευταίων Ρωμιών Δυνατών. Φώναξε λοιπόν τον πανίσχυρο Λουκά Νοταρά, τον άνθρωπό του, έβαλε να του βιάσουν οι Γενίτσαροι γιους και κόρες μπροστά στα μάτια του και ύστερα τον έσφαξε κι αυτόν σαν κοκόρι.

Τα σέβη μου και από αύριο πάλι στα δικά μας, τα της επικαιρότητας κι όχι της διαχρονίας, άσχετα άλλωστε μεταξύ τους...

ο Στάθης στον Ενικό